Του Μανώλη Κοττάκη
Ο πρωθυπουργός και ο υπουργός Ανάπτυξης παρουσίασαν χθες στην Εθνική Πινακοθήκη το σχέδιό τους για το νέο παραγωγικό μοντέλο της χώρας. Πολύ καλό για να είναι αληθινό. Μακάρι. Αλλά το δείγμα γραφής, που έχει δώσει η φιλελεύθερη Νέα Δημοκρατία στα πέντε και πλέον χρόνια που κυβερνά, δεν είναι ικανό δυστυχώς να πείσει την αγορά ότι η παράταξη που στο παρελθόν κατηγορείτο από το… ΠΑΣΟΚ ότι είναι το κόμμα των βιομηχάνων αγαπά τη βιομηχανία.
Η οποία, ακόμη και στην κατάσταση που βρίσκεται σήμερα, συνεισφέρει στην ανάπτυξη του ΑΕΠ ποσό αν όχι σημαντικά μεγαλύτερο, τουλάχιστον ισοδύναμο με τη ναυτιλία και τον τουρισμό.
Η Νέα Δημοκρατία, με αυτό που κάνει τα τελευταία χρόνια, σκοτώνει τη βιομηχανία με επιστημονικό τρόπο. Δεν το κάνει βεβαίως όπως το ΠΑΣΟΚ το 1981, επί των ημερών του οποίου οι εξαγωγές «βούτηξαν» στα «τάρταρα» και επανήλθαν στο ίδιο σημείο ύστερα από 15 ολόκληρα χρόνια. Αυτό ήταν έγκλημα το οποίο συνοδεύτηκε από το άλλο έγκλημα, του Οργανισμού Ανασυγκρότησης Επιχειρήσεων.
Το κάνει όμως και εκείνη με τον τρόπο της, βάζοντας «πλάτη» στο μετεμφυλιακό δυτικό σχέδιο, που δεν επέτρεψε ποτέ στην Ελλάδα, πλην ορισμένων περιόδων, να κάνει μεγάλα βήματα στη βιομηχανία προκειμένου να μη γίνει ποτέ αυτοδύναμη γεωπολιτικά.
Για το πώς σκοτώνει η Ν.Δ. τη βιομηχανία, προστατεύοντας πολλές φορές το διεθνές κεφάλαιο και διευκολύνοντας τις εισαγωγές, αρκεί κανείς να συγκρίνει τις εξαγωγές μας με τις εξαγωγές βαλκανικών και ανατολικών χωρών. Βλέπουμε τη σκόνη τους… καμαρώνοντας στην Εθνική Πινακοθήκη.
Αλλά, αντί να τα γράφουμε και να τα λέμε εμείς, θα σας μεταφέρω τι μας εκμυστηρεύτηκε προσφάτως κορυφαίος της αγοράς, για να δείτε ποια είναι η πραγματική εικόνα πίσω από το επιτηδευμένο αριστερό λεξιλόγιο για το «νέο παραγωγικό μοντέλο της χώρας».
Άνθρωποι που δεν έχουν επισκεφθεί ποτέ εργοστάσιο και είναι προϊόντα του κομματικού σωλήνα, δεν έχουν δουλέψει ουσιαστικά ποτέ πραγματικά στη ζωή τους, μας λένε ότι ξέρουν ποιο είναι το παραγωγικό πρότυπο που έχει ανάγκη η χώρα.
Την οποία, αν διατρέξει κανείς από αέρος, θα διαπιστώσει ότι είναι γεμάτη από κουφάρια εργοστασίων του ένδοξου παρελθόντος… Ενώ κάποτε σε κάθε νομό υπήρχε και ένα εργοστάσιο.
Μου είπε, λοιπόν, αυτός ο κορυφαίος της αγοράς:
«Όλοι στην πατρίδα μας έχουν εγκαταλείψει τη βιομηχανία. Η Σλοβενία, η Κροατία, η Τσεχία, προσεχώς και η Βουλγαρία, μας έχουν ξεπεράσει σε εξαγωγές. Η Τσεχία έχει έξι φορές παραπάνω εξαγωγές από εμάς και η Κροατία τέσσερις. Είναι ντροπή.
Η Ελλάδα, αν τη δεις από ψηλά, είναι ένα απέραντο χωράφι, δεν υπάρχει πουθενά βιομηχανία. Η βιομηχανία καταδιώκεται με τις υψηλές τιμές ενέργειας που πλήττουν την ανταγωνιστικότητά της, και δεν υπάρχει εθνική πολιτική προστασίας της, όπως στην Ιταλία. Ακόμα και στην κατάσταση που είναι σήμερα, εισφέρει περισσότερα στο ΑΕΠ από τον τουρισμό και τη ναυτιλία.
Και ξέρετε γιατί μας το κάνουν αυτό; Γιατί αδιαφορούν; Για να βάλουν πόδι στις οικονομίες της ηπείρου μας (αυτή τη στιγμή πλήττονται και η γερμανική και η γαλλική βιομηχανία) η Αμερική και η Αγγλία (για αυτό έφυγε από την Ένωση), που ετοιμάζονται να σορτάρουν την Ευρώπη εδώ και πολλά χρόνια, για να κλέψουν σε τιμή ευκαιρίας στα χρηματιστήρια (και να τις εντάξουν στην ιδιοκτησία τους) όλες τις μεγάλες ευρωπαϊκές βιομηχανίες.
Η Ευρώπη θα υπάρξει στο μέλλον, αλλά μόνο ως αμερικανικό παράρτημα και πολιτεία των ΗΠΑ. Αυτό επιδιώκεται με τον νέο διεθνή καταμερισμό στον κόσμο: οι σημερινοί μεγαλομέτοχοι να γίνουν οι αυριανοί υπάλληλοι στις επιχειρήσεις τους.
Η αρχή έγινε με τη στέρηση της φθηνής ενέργειας από τους Γερμανούς. Και κατόπιν από εμάς. Ο Σκυλακάκης μάς κοροϊδεύει λέγοντας ότι θα πέσουν οι τιμές της ενέργειας με τα χιλιάδες φωτοβολταϊκά που ετοιμάζει. Όλοι προωθούν την ατζέντα της πράσινης ενέργειας, που συνιστά τη ναρκοθέτηση της ευρωπαϊκής βιομηχανίας, η οποία έχει ανάγκη από φθηνή ενέργεια.
Παρότι οι ΗΠΑ δεν έχουν μεγάλες ποσότητες σχιστολιθικού αερίου, στεγνώνουν την Ευρώπη για να την εξαγοράσουν σε τιμή ευκαιρίας. Επενδύσεις μεγάλων ελληνικών εταιριών στη βόρεια Ελλάδα είναι έτοιμες, αλλά δεν προωθούνται, γιατί άλλα συμφέροντα τις εμποδίζουν.
Είπαμε στον Μητσοτάκη να συστήσει ξεχωριστό υπουργείο Βιομηχανίας, όταν ανέλαβε την πρωθυπουργία, και το αρνήθηκε. Το ίδιο κάνει και ο Χατζηδάκης, ο οποίος δεν αναφέρει ποτέ στις ομιλίες του τη λέξη “βιομηχανία”, παρά μόνο κατόπιν παρακλήσεως. Επικεφαλής στο ΙΟΒΕ τέθηκε… ξενοδόχος. Η Ελλάδα πρωταγωνιστούσε κάποτε στη βιομηχανία και σήμερα μετράμε κουφάρια».
Θέλετε κι άλλα; Δεν νομίζω. Γιατί, άλλωστε, να χαλάσουμε την ατμόσφαιρα; Ας συνεχίσει το Μαξίμου να κάθεται πάνω στο ροζ συννεφάκι του – δεν θα το χαλάσουμε εμείς το όνειρο.
Μια μέρα, όμως, θα ξυπνήσει και θα βρεθεί μπροστά σε εκπλήξεις… Οι αστοί, όταν θυμώνουν με το «γκουβέρνο», δεν το δείχνουν. Θέμα πρεστίζ. Απλώς πράττουν.
