Οι «βουδισμοί» δεν είναι πολιτική

Του Βασίλη Βέργη

Με εξοργίζουν οι λογής λογής «βουδισμοί», απ’ όπου και αν προέρχονται: Δεξιά ή Αριστερά. Δεν τους θεωρώ πολιτική πράξη, αλλά πολιτικάντικη προσπάθεια παρέμβασης, φορώντας το «αθώο πέπλο» του «εγώ έχω φύγει, δεν ασχολούμαι».

Είτε ονομαζόταν στο παρελθόν Κώστας Καραμανλής είτε ονομάζεται στο παρόν Αλέξης Τσίπρας, το ίδιο μού κάνει. Προανέφερα πως για μένα ο «βουδισμός» είναι ίδιος, απ’ όπου κι αν προέρχεται. Αναμφισβήτητα, τάσσομαι υπέρ των ξεκάθαρων εξηγήσεων. Στα ίσια, ευθέως, όχι από τον… παράδρομο.

Στην προκειμένη περίπτωση, για να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους: Ο Αλέξης Τσίπρας είναι μέσα ή έξω από την ενεργό πολιτική; Ασχολείται ή όχι με την «καυτή» ατζέντα του ΣΥΡΙΖΑ; Έπαιξε ρόλο ή όχι στην καρατόμηση του Κασσελάκη; Παίζει ρόλο ή όχι στην εκλογή νέου προέδρου του κόμματος; Κάνει αντιπολίτευση ή όχι στον Μητσοτάκη;

Μα τον Θεό, δεν ζητάω πολλά. Μια σταράτη απάντηση θέλω, ως σκεπτόμενος πολίτης τούτης της χώρας. Για να ξέρω και πώς θα τον κρίνω: Ως ενεργό πολιτικό πρόσωπο ή ως απόστρατο, που μία φορά στο τόσο θέλει να παρουσιάζει τις απόψεις του -όπως όλοι έχουν δικαίωμα- και μετά να επιστρέφει στη νιρβάνα της «σύνταξης»;

Εκείνο που με το φτωχό μου το μυαλό καταλαβαίνω είναι ότι ο Αλέξης Τσίπρας όχι μόνο δεν έχει «αποχωρήσει», αλλά θέλει να παίζει καθοριστικό ρόλο στα δρώμενα. Εάν είναι έτσι και δεν τον αδικώ, τότε γιατί το πράττει πίσω, και όχι μπροστά από την «κουρτίνα»;

Στη σημερινή εκδήλωση του Ινστιτούτου Αλέξη Τσίπρα ο πρώην πρωθυπουργός θα τοποθετηθεί για όλα τα θέματα που «καίνε» τον πολίτη: την υγεία, την ακρίβεια, την ανεργία, την κοινωνική προστασία. Αυτήν την παρέμβαση θα μπορούσε ξεκάθαρα να την κάνει και ως αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Κανονικός εννοώ, όχι… σκιώδης.

Ως έξυπνος άνθρωπος, γνωρίζει ότι η έλλειψη αντιπολίτευσης στη χώρα τα τελευταία χρόνια δίνει στη δημόσια παρέμβασή του ξεχωριστή σημασία. Λαμβάνει ουσιαστικά σφραγίδα επίσημου αντιπολιτευτικού λόγου. Κάτι που δεν μπορεί να πράξει ο σημερινός ΣΥΡΙΖΑ, αφού ασχολείται μόνο με μαλλιοτραβήγματα. Κάτι που δεν έχει φανεί ικανό να πράξει έως τώρα το ΠΑΣΟΚ με τον… προηγούμενο πρόεδρο Νίκο Ανδρουλάκη και μένει να δούμε αν θα το πετύχει με τον… νέο πρόεδρο Νίκο Ανδρουλάκη!

Μοιάζει πιο φανερό από ποτέ ότι «ο Τσίπρας είναι εδώ». Σαν να έκανε ένα διάλειμμα λίγων χρόνων και σιγά σιγά «επανέρχεται». Όχι όμως μπροστά, αλλά σαν Βούδας, που με τις ρήσεις, τις τοποθετήσεις και τις παρασκηνιακές κινήσεις του θα καθορίζει το τοπίο στον ΣΥΡΙΖΑ και θα ρίχνει πού και πού καμιά αντιπολιτευτική «μπαλοθιά» προς την κυβέρνηση.

Επιτρέψτε μου να πω ότι αυτό ούτε πολιτική είναι ούτε λειτουργεί υπέρ του προφίλ του μοναδικού ανθρώπου που κατάφερε επί χρόνια να ενώσει αντίθετες αριστερές συνιστώσες και να τις οδηγήσει μέχρι την εξουσία. Άπαντες μπορούν τώρα, βλέποντας τα χάλια του ΣΥΡΙΖΑ, να αντιληφθούν πόσο σημαντική ήταν η προσπάθεια και η ικανότητα του Τσίπρα να κρατήσει ως «ένα κόμμα» κάτι που ουδέποτε υπήρξε ενιαίο.

Όμως, σήμερα ο ίδιος πρέπει να ξεκαθαρίσει ποιος είναι: Ένας παλαίμαχος της πολιτικής, ο οποίος ενίοτε θέλει να παρουσιάζει κάποιες σκέψεις του ή ένας απόλυτα ενεργός άρχων, που του αρέσει να κινεί τα νήματα δίχως να βρίσκεται στο «μπαλκόνι»;

Οι «βουδισμοί» δεν είναι πολιτική. Ούτε τιμούν τα «πρώτα»…