Του Γιώργου Χατζηδημητρίου
Την περασμένη Παρασκευή πήγα και πέταξα τα βιβλία ενός Ελληνοεβραίου συγγραφέα που κάποτε εκτιμούσα. Περιφρονώ βαθιά, επειδή είμαι γιος του πατέρα μου, τους ανθρώπους που αδιαφορούν μπροστά στην αδικία!
Το είχα ξανακάνει με τα βιβλία ενός δικού μας ποιητή, όταν ο Σημίτης τού έδωσε πόστο κι εμείς εκείνες τις μέρες ήμασταν για τα εργασιακά στους δρόμους και εισπνέαμε τα χημικά της Αστυνομίας με το καντάρι!
Είχε προηγηθεί βέβαια εκ μέρους μου κάτι εξίσου ακραίο – κι εδώ θα πω και όνομα. Πήγα και πέταξα γύρω στο 1998 κατευθείαν στα σκουπίδια τα βιβλία του Αλβανού εθνικιστή συγγραφέα Ισμαήλ Κανταρέ, την ώρα που διάβαζα σε ένα βιβλίο του ότι το απαράμιλλο έπος του ελληνικού λαού στην Πίνδο και τον ηρωικό αγώνα κατά του φασίστα Μουσολίνι τον έκαναν οι… Αλβανοί, οι οποίοι στην πραγματικότητα τον προσκύνησαν δουλικά και συνεργάστηκαν μαζί του!
Άνοιξα τον κάδο και τα πέταξα χωρίς αναστολές, με ανακούφιση, στα σκουπίδια, όπου ανήκαν τα βιβλία αυτού του άθλιου εθνικιστή που ζούσε πλουσιοπάροχα στο Παρίσι και παρίστανε τον αντιστασιακό κατά του Χότζα. Διεκδίκησε μάλιστα κάποια στιγμή να γίνει η φωνή των αχάριστων ομοεθνών του που σιτίζονται στην Ελλάδα διδάσκοντας στα παιδιά τους να τη μισούν!
Το λέω, γιατί πολύ συχνά οι «γραμματικοί», τουτέστιν οι πνευματικοί άνθρωποι, βρίσκονται στην πρωτοπορία της ωμότητας, όταν πρόκειται να δικαιολογηθούν φρικαλεότητες και ιστορικές ανακρίβειες. Τόσοι Εβραίοι ζουν στη χώρα. Μεταξύ τους και αρκετοί λογοτέχνες, δημοσιογράφοι και άνθρωποι του πνεύματος. Κι όμως, ούτε ένας δεν βρήκε να πει μια κουβέντα για τη σφαγή που συντελείται στη Γάζα! Ούτε ένας! Κι αν κάνω λάθος, θα ζητήσω συγγνώμη!
Η άθλια στάση τους ανοίγει ένα βαθύ ψυχολογικό ρήγμα με την ελληνική κοινωνία και μαρτυρά αξεπέραστες πολιτισμικές διαφορές. Εμείς είμαστε ένας φίλεργος λαός, πολύ πιο σκληραγωγημένος από δαύτους, με αρχές, αξίες και φιλότιμο. Ο Έλληνας στρατιώτης υπερασπίζεται το χώμα που πατά. Δεν το λερώνει με χυμένα παιδικά μυαλά, βιασμούς και ανυπεράσπιστα θύματα.
Είναι ώρα οι Εβραίοι που ζουν στην Ελλάδα να διαλέξουν πατρίδα. Κι επειδή οι δικές μας αρχές δεν τους κάνουν, ας μην τους κρατάμε άλλο… Μπορούμε να ζήσουμε και χωρίς αυτούς. Με την ευκαιρία, ας καταργηθεί επιτέλους το μάθημα των Θρησκευτικών. Δεν είναι θρησκευτικά η ιστορία των Εβραίων. Μαθαίνουν τα παιδιά ένα σωρό ιουδαϊκές βλακείες και όχι το δικό μας ήθος, τον Πατρο-Κοσμά, τη σημασία της Ορθοδοξίας που κράτησε όρθιους σε σκοτεινούς καιρούς τους αγωνιστές Δεσποτάδες της Εθνικής Αντίστασης, την πλούσια κληρονομιά του Αγίου Όρους, τη βυζαντινή μουσική, τον Παπαδιαμάντη, τον Κόντογλου και την τέχνη της αγιογραφίας με τα εκτυφλωτικά της χρώματα, όταν στη Δύση είχαν Μεσαίωνα. Αρκετά με τους Εβραίους που σιγά σιγά, χάρη σε εξωνημένους πολιτικούς «τύπου Μητσοτάκη», αγοράζουν τη χώρα!
Δέν έχουν νά διαλέξουν καμία πατρίδα κύριε. Αυτή είναι η πατρίδα τους καί εκείνη είναι ή Γη τών προγόνων τους.
Διακόσιους πυραύλους εκτόξευσαν οι Ιρανοί. Άν ήταν τόσο εύστοχοι καί τεχνολογικά προηγμένοι θά προκαλούσαν τόν θάνατο χιλιάδων Εβραίων πολιτών. Χωρίς νά υπολογίσει κανείς τις χιλιάδες κυριολεκτικά ρουκέτες τών χαμαχεζμπολάδων. Περιμένετε τό κράτος του Ισραήλ νά δείξει <> επειδή τήν έχουμε συνηθίσει από τό δικό μας κράτος με τούς απέναντι. Από τό 1973 οι Άραβες μετά από αλλεπάλληλες ήττες εγκατέλειψαν τήν ιδέα τού πολέμου με τό Ισραήλ καί τό πολεμούν με τον πιο άνανδρο τρόπο. Τήν τρομοκρατία σέ αστικό περιβάλλον. Ένα θύμα αυτής τής τρομοκρατίας κύριε ήταν καί ό Ιωνάς εκτός καί άν επειδή είχε κάνει θητεία στόν Ισραηλινό στρατό ήταν νόμιμος στόχος. Στο Βερολίνο πάνω από είκοσι χιλιάδες άμαχοι σκοτώθηκαν στήν επιχειρήση κατάληψης του από τούς σοβιετικούς.
Ποιούς θεωρήτε υπεύθυνους; Τούς σοβιετικούς ή τούς ναζί;
νά δείξει ανωτερότητα