Σαν τέτοια ώρα στο βουνό…

Του Χρήστου Μπολώση

Σαν τέτοια ώρα στο βουνό ο Παύλος πληγωμένος,

μες στο νερό του αυλακιού ήτανε ξαπλωμένος

Συμπληρώθηκαν 120 χρόνια από τον, σαν εχθές (13 Οκτωβρίου 1904), θάνατο του ήρωα Μακεδονομάχου ανθυπολοχαγού Πυροβολικού Παύλου Μελά. Τον Ιούλιο του 1904, ενώ υπηρετούσε στη Σχολή Ευελπίδων, ζήτησε 20ήμερη άδεια και έκανε ένα δεύτερο ταξίδι στη Μακεδονία, με πλαστό διαβατήριο. Βλέπετε, τότε τα στελέχη των Ενόπλων Δυνάμεων έφευγαν σκαστά για ν’ απελευθερώσουν τη Μακεδονία και όχι για να λάβουν μέρος στο  «Survivor». Είχε προηγηθεί το πρώτο ταξίδι τον Φεβρουάριο και ακολούθησε το τρίτο και μοιραίο τον Αύγουστο του ιδίου έτους, αφού μετά από προδοσία των Βουλγάρων, έπεσε σε τουρκική ενέδρα και δολοφονήθηκε.

Οι σημερινές «Ριπές» άρχισαν με τους πρώτους στίχους ενός τραγουδιού που αναφέρεται στον θάνατο του παλικαριού Παύλου Μελά, σε στίχους και μουσική του μεγάλου Μακεδόνα (από το Λιτόχωρο Πιερίας) Ιωάννη Σακελλαρίδη, πατέρα του επίσης μεγάλου Θεόφραστου Σακελλαρίδη. Υπάρχει και η εκδοχή ότι οι στίχοι ανήκουν στη Σοφία Χατζηπανταζή, χήρα του καπετάν Χατζηπανταζή από τη Σκοτούσσα Σερρών. Το τραγούδι ερμηνεύει εκπληκτικά ο Απόστολος Τσέρνος. Τον συνοδεύει μία επίσης εκπληκτική μπάντα πνευστών. Το μικρό αυτό αριστούργημα θα βρείτε στη διεύθυνση: https://www.youtube.com/watch?v=42Dit-jShi8

Δημοσιεύεται στη «δημοκρατία»

ΠΡΟΣΘΗΚΗ ΣΧΟΛΙΟΥ

Please enter your comment!
Please enter your name here

Τελευταία άρθρα

Ποδόσφαιρο και τηλεόραση

Το ποδόσφαιρο δεν είναι ζήτημα ζωής και θανάτου. Είναι κάτι απείρως πιο σοβαρό. Bill Shankly,  Άγγλος προπονητής της Λίβερπουλ  (1913-1981)...

Σκηνές του δρόμου

Είναι γεγονός ότι όταν κυκλοφορείς με τα ΜΜΜ και όχι με τις υπουργικές λιμουζίνες βλέπεις πολλά ευτράπελα αλλά και...

«Έργα και ημέρες» της μαφίας των τσιγαράδων

Tέσσερις δολοφονίες υψηλόβαθμων στελεχών της Greek Mafia, χορός εκατομμυρίων στη Μύκονο, ωμοί εκβιασμοί στον «κροίσο» των strip shows και...

Εθνική δολιοφθορά με κοινωνικές παρενέργειες!

Πριν από λίγο καιρό, μέρα Σάββατο, στην Καισαριανή όπου πήγα ν’ ανάψω το καντήλι ενός φίλου που έφυγε σαν...