Του Γιώργου Χαρβαλιά
Κυκλοφορεί εσχάτως ένας νέος αστικός μύθος στα σαλόνια της Εσπερίας, σύμφωνα με τον οποίο η… καημένη η Γερμανία υποφέρει, περίπου όπως υπέφεραν οι χώρες του ευρωπαϊκού Νότου, όταν η ίδια τούς φόρεσε τον κορσέ των μνημονίων.
Σύμφωνα με το συγκεκριμένο μελοδραματικό αφήγημα, η ανταγωνιστικότητα της πανίσχυρης γερμανικής οικονομίας κλυδωνίζεται επειδή υποχωρούν οι εξαγωγές της. Τα περίφημα γερμανικά αυτοκίνητα δεν είναι πια τόσο δημοφιλή στον έξω κόσμο και μεγάλες μονάδες παραγωγής κλείνουν η μία μετά την άλλη, αφήνοντας χιλιάδες εργαζομένους στον δρόμο.
Η εικόνα αυτή που υπερτονίζεται εκ του πονηρού διαθέτει μόνο μερικά ψήγματα αλήθειας. Η γερμανική αυτοκινητοβιομηχανία πράγματι περνάει κρίση, αλλά αυτή δεν οφείλεται σε εξωγενείς παράγοντες. Οφείλεται αποκλειστικά και μόνο στην απληστία των Γερμανών ολιγαρχών του κλάδου που στην προσπάθεια τους να κυριαρχήσουν στην παγκόσμια αγορά με θεμιτές και αθέμιτες μεθόδους τα θαλάσσωσαν.
Οι Αμερικανοί τούς τσάκωσαν με το περιβόητο «σκάνδαλο των ρύπων», αναγκάστηκαν να πληρώσουν δυσθεώρητα πρόστιμα και πανικόβλητοι αποφάσισαν να εγκαταλείψουν τους κινητήρες εσωτερικής καύσης και να στραφούν στην ηλεκτροκίνηση, επιχειρώντας να συμπαρασύρουν ολόκληρη την ευρωπαϊκή αγορά προς αυτή την κατεύθυνση. Οι δικές τους υπόγειες παρεμβάσεις ήταν αυτές που οδήγησαν την Ευρωπαϊκή Ένωση στην παράκρουση της «πράσινης ανάπτυξης» και στα ασφυκτικά χρονοδιαγράμματα εξηλεκτρισμού των οχημάτων.
Στην πορεία πάτησαν απότομα φρένο όταν διαπίστωσαν πως δεν θα μπορέσουν ποτέ να ανταγωνιστούν τα κατά πολύ φθηνότερα κινεζικά οχήματα του είδους που αρχίζουν να πλημμυρίζουν την ευρωπαϊκή και αμερικανική αγορά, παρά τις λυσσώδεις προσπάθειες αναχαίτισης με δασμούς, γραφειοκρατικά εμπόδια και όλων των ειδών τις βρόμικες επινοήσεις.
Μπροστά στο κινεζικό τσουνάμι, υποχρέωσαν τη «θεία Ούρσουλα» να κάνει τα χρονοδιαγράμματα-λαστέξ και να δώσει παράταση στους κινητήρες εσωτερικής καύσης, αλλά με τα περίφημα «συνθετικά καύσιμα», στα οποία οι Γερμανοί -ας μην ξεχνάμε- ειδικεύονται από τις ένδοξες μέρες του… Αδόλφου.
Η Γερμανία λοιπόν αντιμετωπίζει στα αλήθεια σήμερα προβλήματα στην αυτοκινητοβιομηχανία της, αλλά αυτά οφείλονται σε δική της υπαιτιότητα, στα ατελείωτα μπρος-πίσω δηλαδή των Γερμανών παραγωγών με μοναδικό γνώμονα τη μεγιστοποίηση του κέρδους.
Οι γερμανικές εξαγωγές όμως δεν βασίζονται μόνο στα αυτοκίνητα. Σε εποχές κρίσης, όπως καλά γνωρίζουμε, η ανάταξη της γερμανικής οικονομίας γινόταν μέσω της γιγάντωσης της πολεμικής βιομηχανίας. Και αυτό ακριβώς επιχειρεί σήμερα, συμπαρασύροντας και πάλι ολόκληρη την Ευρώπη σε μια φρενήρη κούρσα εξοπλισμών για να αντιμετωπιστεί η υποτιθέμενη… ρωσική απειλή!
Έτσι λοιπόν οι γερμανικές εξαγωγές αυτοκινήτων μπορεί να σημειώνουν κάμψη της τάξης του 15% (με εξαίρεση φυσικά την ελληνική… αποικία, όπου η Mercedes και η Volkswagen κάνουν χρυσές δουλειές), αλλά οι εξαγωγές του εξοπλιστικού κολοσσού της Rheinmetall έχουν τον τελευταίο χρόνο… εξαπλασιαστεί! Μία μέρα μετά την εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία, στις 24 Φεβρουαρίου 2022, η μετοχή της εταιρίας με έδρα το Ντίσελντορφ, που πρωταγωνίστησε στον εξοπλισμό της ναζιστικής Γερμανίας, κόστιζε 107 ευρώ. Σήμερα η μετοχή, που πλέον διαπραγματεύεται στον DAX, έχει πενταπλάσια αξία, δηλαδή 520 ευρώ! Αντιλαμβάνεστε λοιπόν γιατί η Γερμανία έχει συμφέρον να συνεχίζεται ο πόλεμος στην Ουκρανία και να αυξηθούν οι αμυντικές δαπάνες στην Ευρώπη…
Το γερμανικό δούλεμα όμως δεν σταματά εδώ. Η δήθεν αναξιοπαθούσα γερμανική οικονομία εξακολουθεί να καταγράφει σημαντικά υπερπλεονάσματα. Σε ένα πρόσφατο άρθρο με τον εύλογο τίτλο «Η εξοργιστική γερμανική υποκρισία» ο πάντα απολαυστικός οικονομολόγος και βουλευτής της Ελληνικής Λύσης Βασίλης Βιλιάρδος αναλύει τον εμπαιγμό: «Είναι ενδιαφέρον», γράφει, «να ακούμε πως η γερμανική οικονομία υποφέρει, όπως επίσης από Γερμανούς να κατηγορούν την Κίνα για τα δήθεν τεράστια πλεονάσματα του ισοζυγίου τρεχουσών συναλλαγών της. Γιατί; Επειδή τα πλεονάσματα της Γερμανίας έφτασαν το 2023 ξανά στα ύψη, στο 6,3% του ΑΕΠ της, ενώ το 2024 θα πλησιάσουν το 7% – γεγονός που σημαίνει ότι τα γερμανικά ιδιωτικά νοικοκυριά δημιούργησαν νέα καθαρά περιουσιακά στοιχεία, ύψους σχεδόν 250 δισ. ευρώ μόνο το περασμένο έτος… Με άλλα λόγια, τα καθαρά έσοδα των νοικοκυριών της Γερμανίας ήταν κατά πολύ μεγαλύτερα των εξόδων τους…»
Στην ανάλυσή του, που βασίζεται σε στοιχεία της κεντρικής τράπεζας της Γερμανίας, Bundesbank, ο Βιλιάρδος εξηγεί ότι αυτό το πλεόνασμα προκύπτει από τα εισοδηματικά ελλείμματα των ασθενέστερων κρατών της ευρωζώνης, όπως η Ελλάδα. «Η Γερμανία πλημμυρίζει τον πλανήτη με αγαθά αξίας 250 δισ. ευρώ σχεδόν κάθε χρόνο, τα οποία δεν μπορούν να πουληθούν στην εγχώρια αγορά της, ενώ σε κράτη όπως η Ελλάδα συμβαίνει το ακριβώς αντίθετο. Δηλαδή δεν φτάνουν τα αγαθά που παράγουν, μαζί με τον τουρισμό, για να καλύψουν τις ανάγκες τους, οπότε χρεώνονται συνεχώς… Συμπερασματικά λοιπόν η Γερμανία συνεχίζει να ληστεύει τους εταίρους της και όχι μόνο με τα παράνομα υπερπλεονάσματα του ισοζυγίου τρεχουσών συναλλαγών, μέσω του του μισθολογικού dumping που εφαρμόζει. Μπορούν να ευημερήσουν ποτέ τα κράτη της ευρωζώνης με τη Γερμανία εταίρο τους; Σε καμία περίπτωση, ενώ μόνο ένας οικονομικά αναλφάβητος δεν το καταλαβαίνει» καταλήγει ο διακεκριμένος οικονομολόγος.
Το νέο σπορ αφαίμαξης λοιπόν λέγεται «κούρσα εξοπλισμών». Η Γερμανία έχει αποδείξει ότι σε αυτό είναι πρωταθλήτρια. Και πλέον, με τις πλάτες του βαθέος αμερικανικού κράτους που για τους δικούς του λόγους συμπλέει προς την ίδια κατεύθυνση, παρασέρνει την Ευρώπη σε έναν άνευ προηγουμένου στρατιωτικό πυρετό, χωρίς να υπάρχει ορατή απειλή.
Η μοναδική απειλή που αντιμετωπίζει σήμερα η ευρωπαϊκή ήπειρος είναι το ανεξέλεγκτο κύμα λαθρομετανάστευσης για το οποίο, κατά διαβολική ή μη σύμπτωση, κύρια ευθύνη έχει πάλι η Γερμανία με το περίφημο «καλωσόρισμα» της Μέρκελ στους πάσης φύσεως ισλαμοκανίβαλους.
Η Ευρώπη λοιπόν δεν χρειάζεται πρόσθετα όπλα. Πρόσθετη αστυνόμευση χρειάζεται για τη διαφύλαξη των συνόρων της, αλλά και την αντιμετώπιση της εσωτερικής απειλής των ισλαμικών ορδών που κατοικοεδρεύουν πλέον στα γκέτο των μεγάλων αστικών κέντρων…
Αδυνατούμε να πούμε πως συγκαταλέγονται στους φίλους της χώρας μας, ποτέ δεν υπήρξαν τέτοιοι.
Όμως, άνετα μπορούμε να πούμε πως είναι φίλοι και υποστηριχτές των εχθρών του έθνους των Ελλήνων.
Μας χρωστάνε τα δανεικά που υποχρεωτικά τους έδωσε η Ελλάδα, τα οποία στο τέλος έγιναν αγύριστα.
Χρωστούν τις πολεμικές επανορθώσεις για τις σφαγές αμάχων και την άσκοπη καταστροφή των υποδομών της χώρας μας.
Αυτοί ήλθαν σαν βάρβαροι για να μας υποδουλώσουν, εμείς αντίθετα πήγαμε ως φτηνοί εργάτες για να αν ανορθώσουμε την οικονομία τους.
Η ποιότητα αυτού του λαού φαίνεται από το πλήθος των κλεμμένων εκθεμάτων που βρίσκονται στο μουσείο του Βερολίνου. Προέρχονται κυρίως, από χώρες της Μεσογείου.
Ακόμη και ολόκληρους ναούς κουβάλησαν, απλά για να κόβουν εισιτήρια.
Μην τους αδικώ, έχουν και αναπαράσταση από τις σπηλιές που ζούσαν οι πρόγονοι τους.
Η διανόηση τους, μετά βέβαια την αναγέννηση, βαθειά επηρεάστηκε από τον αρχαίο ελληνικό πολιτισμό.
Οι σοφοί της το αναγνώρισαν, οι σύγχρονοι όμως μας σήκωσαν απρεπώς το δάκτυλο (θυμηθείτε το εξώφυλλο της Bild) και πρωτοστάτησαν στην οικονομική δουλεία του λαού μας.
Λυπηρό, αλλά θα το αναφέρω.
Δεν θα μπορούσαν να ασχημονούν ανεξέλεγκτα οι (σύμμαχοι) μας, εάν δεν είχαμε Νενέκους για πολιτικούς, αυτοί δηλαδή που λειτούργησαν, αλλά και λειτουργούν ως άνθρωποι τους.
Ρίξτε μια ματιά στις κατοχικές κυβερνήσεις και τους κατοχικούς συνεργάτες των Γερμανών. Θα δείτε αυτά τα επώνυμα πως τα έφεραν, αλλά και τα φέρουν πρωθυπουργοί, αντιπρόεδροι κυβέρνησης, υπουργοί, στελέχη και μεγαλοεπιχειρηματίες της μεταπολεμικής Ελλάδας έως και σήμερα.
Όσα μας χρωστούν είναι δικά τους, όσα χρωστούμε εμείς πάλι τους ανήκουν στο ακέραιο.