Η ιδιότυπη ομηρία των ΗΠΑ στη Μέση Ανατολή

Της Μαρίας Δεναξά

Ερωτώμενος πριν από λίγες ημέρες, υπό άκρα μυστικότητα, ένας ανώτατος Γάλλος αξιωματούχος θεωρούσε πολύ πιθανό ότι το Ισραήλ θα πλήξει μαζικά τις πυρηνικές εγκαταστάσεις του Ιράν τις επόμενες εβδομάδες. «Οι στρατηγοί της Tsahal το ονειρεύονται, και οι μουλάδες μόλις τους έδωσαν την αφορμή που περίμεναν εδώ και χρόνια, εκτοξεύοντας τους 200 πυραύλους τους στο εβραϊκό κράτος» είπε.

Σε αντίθεση με την πρώτη ομοβροντία, στις 13 Απριλίου, η οποία ήταν άκρως συμβολική επειδή είχε ανακοινωθεί εγκαίρως και δεν ήταν ιδιαίτερα επικίνδυνη, αυτή τη φορά η Τεχεράνη ανακάτεψε την τράπουλα, στέλνοντας το πολύ σοβαρό μήνυμα στο Ισραήλ, πως το Ιράν βρίσκεται εντός της ριψοκίνδυνης σύρραξης που θα μπορούσε να οδηγήσει σε γενικευμένη ανάφλεξη την περιοχή. Εκτός από το Ισραήλ αποδέκτης του ιρανικού μηνύματος ήταν οι γειτονικές χώρες και οι πληθυσμοί τους.

Μουλάδες vs Tsahal

Ο Οκτώβριος αποτέλεσε μια πραγματική πρόκληση για τους στρατηγούς της Tsahal, καθώς συνδύασε μια καταιγίδα βαλλιστικών πυραύλων υψηλής απόδοσης και μια χούφτα υπερηχητικά όπλα Fattah, που είναι δύσκολη η αναχαίτισή τους.

Η περίφημη πολυδάπανη και πολυδιαφημισμένη ασπίδα τριών επιπέδων του αντιαεροπορικού αμυντικού συστήματος του ισραηλινού στρατού διαπεράστηκε σε μεγάλο βαθμό. Αρκετές αεροπορικές βάσεις και το αρχηγείο της Μοσάντ επλήγησαν. Ταυτόχρονα, κανένας πύραυλος δεν στόχευσε σκόπιμα αμάχους ή συγκεντρώσεις στρατευμάτων στον βορρά, επισημαίνουν οι ειδικοί. Ίσως λένε αυτό να επιτρέψει στις ισραηλινές δυνάμεις να επιχειρήσουν μια μορφή αποτροπής χωρίς να προκαλέσει κλιμάκωση.

Από την πλευρά τους, οι Ηνωμένες Πολιτείες δήλωσαν ότι θα «συντονίσουν» την απάντηση του Νετανιάχου, αφού απέκλεισαν τα πλήγματα σε πυρηνικές εγκαταστάσεις, οι επιπτώσεις των οποίων θα ήταν καταστροφικές. Ο Τζο Μπάιντεν αμφισβήτησε δημοσίως την εγκυρότητα της άλλης προτιμώμενης επιλογής, του βομβαρδισμού πετρελαϊκών εγκαταστάσεων.

Ο μαύρος χρυσός είναι η κύρια πηγή εσόδων του Ιράν, αλλά μια τέτοια ενέργεια θα μπορούσε να αποσταθεροποιήσει την παγκόσμια οικονομία, προκαλώντας την εκτίναξη των τιμών του πετρελαίου. Στην πορεία θα ανάγκαζε την Κίνα, τον μεγαλύτερο πελάτη του Ιράν, να στραφεί στο ρωσικό πετρέλαιο. Η τρίτη επιλογή είναι ένα χτύπημα στο καθεστώς και στα μέσα τα οποία χρησιμοποιεί για τα αντίποινά του (περιοχές εκτόξευσης πυραύλων).

Χάνουν συμμάχους

Με περίπου 40.000 στρατιώτες που εδρεύουν στη Μέση Ανατολή, συμπεριλαμβανομένης μιας αεροπορικής μονάδας (που εδρεύει στο αεροπλανοφόρο Abraham Lincoln, στο οποίο επί του παρόντος προστίθενται άλλες δύο), η Ουάσινγκτον εξακολουθεί να έχει σημαίνων βάρος στην περιφερειακή εξίσωση. Τόσο για να καθησυχάσει το Ισραήλ όσο και για να αποτρέψει τις δύο εμπόλεμες πλευρές από το να πέσουν στην παγίδα ενός καθοδικού σπιράλ που δεν έχει όρια. Σε αυτή την περίπτωση, οι στρατηγοί του Πενταγώνου γνωρίζουν ότι οι στρατιώτες τους μπορούν γρήγορα να γίνουν όμηροι μιας ανεξέλεγκτης κατάστασης.

Η ιρακινή σιιτική πολιτοφυλακή, με σχεδόν 100.000 άνδρες, διατηρεί τα τελευταία στρατόπεδά της στη Συρία και στο Ιράκ. Για τον πρόεδρο των Δημοκρατικών το να πρέπει να αναλάβει την ευθύνη για τους θανάτους Αμερικανών στρατιωτών την παραμονή των προεδρικών εκλογών, της 5ης Νοεμβρίου, θα ήταν εκλογικά καταστροφικό.

Τέλος, ο Λευκός Οίκος έχει χάσει πολλούς σταθερούς συμμάχους στην περιοχή. Από τον Μοχάμεντ μπιν Σαλμάν της Σαουδικής Αραβίας μέχρι τον Μοχάμεντ μπιν Ζαγέντ των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων και τον Αμπντέλ Φατάχ αλ Σίσι της Αιγύπτου. Οι κυριότεροι Άραβες ηγέτες προτιμούν τώρα μια προσέγγιση πολλαπλών συμμαχιών. Ορισμένοι, όπως ο βασιλιάς Αμπντάλα Β’ της Ιορδανίας, παρά τους στενούς δεσμούς του με την Ουάσινγκτον και την Ιερουσαλήμ, δεν έχουν κρύψει τη βαθιά ανησυχία τους σε περίπτωση γενικευμένου πολέμου.