Oρατότης μηδέν

Του Μανώλη Κοττάκη

Το πιο βασικό επιχείρημα που χρησιμοποίησε η ΛΟΑΤΚΙ κοινότητα για τη νομοθέτηση του γάμου των ομόφυλων ζευγαριών ήταν η… ορατότητα. Εθνική καραμέλα έγινε αυτή η λέξη στους τρεις μήνες της διαβούλευσης (εσχάτως τη δανείζεται και το πολιτικό λεξιλόγιο) και σε ελεύθερη μετάφραση σήμαινε ότι με την απόκτηση αστικών δικαιωμάτων στο πλαίσιο της ισότητας «θέλουμε να πάψουμε να κρυβόμαστε, θέλουμε να είμαστε ορατοί».

Αλλά μερικούς μήνες μετά τη λήξη της καμπάνιας και τη νομοθετική κατοχύρωση του δικαιώματος στον γάμο αυτό που αποδεικνύεται σε πλείστες όσες περιπτώσεις είναι ότι οι ευεργετηθέντες μόνο ορατοί δεν είναι. Αντί της «ορατότητας» επενδύουν στη σεβαστή, βεβαίως, και συνταγματικώς κατοχυρωμένη «ιδιωτικότητα».

Την αρχή έκανε ο έκπτωτος πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ Στέφανος Κασσελάκης, ο οποίος προσέβαλε τους καλεσμένους του κατά τη διάρκεια του τετραήμερου γλεντιού στα Χανιά. Η διοργανώτρια αμερικανική εταιρία γάμων «μάζεψε» όλα τα κινητά των προσκεκλημένων και τα τοποθέτησε σε ειδικό κλωβό (όπως κάνουν στο Μαξίμου και σε κρίσιμα υπουργεία για λόγους προστασίας του απορρήτου και εθνικής ασφαλείας) γιατί κρίθηκαν ύποπτοι λήψης φωτογραφιών ανάλογων με αυτές των παπαράτσι. Η τυχόν δημοσιότης ή τυχόν αποθήκευση ενός στιγμιοτύπου στη μνήμη ενός «έξυπνου» κινητού θεωρήθηκε έγκλημα καθοσιώσεως. Η ορατότης πρόκληση. Τόσο μεγάλη, που πάνω από τον χώρο του μυστηρίου πετούσαν drones για να αναχαιτίζουν τα αδιάκριτα drones της «κλειδαρότρυπας».

Μετά τον Στέφανο Κασσελάκη σειρά έλαβε ο σύμβουλος του πρωθυπουργού Αλέξης Πατέλης, ο οποίος, έγγαμος ων εν τη αλλοδαπή με έναν κύριο που φαίνεται καλό παιδί (τους είδα ένα βράδυ σε ένα ιταλικό του Παγκρατίου), αποφάσισε ότι θέλει να ανανεώσει τους όρκους του μαζί του. Αλλά, τι περίεργο, και αυτός θέλει να είναι αόρατος. Ενώ στον Σκάι παραμονές του γάμου επαναλάμβανε κάθε δεύτερο λεπτό τη λέξη «ορατότητα», τώρα δεν επιθυμεί δημοσιότητα. Και ο κύριος Πατέλης απαγορεύει λοιπόν τα κινητά στον χώρο του πάρτι. Προφανώς για να μην υπάρχουν φωτογραφίες με τον πρωθυπουργό, αν πάει, και βασικούς υπουργούς, αλλά και πιθανόν για να μην απαθανατιστεί να φιλά τον σύζυγό του στο στόμα παρουσία δεκάδων κυβερνητικών αξιωματούχων.

Η αορασία, για να μιλήσω με γλώσσα εκκλησιαστική, αποτελεί στην ουσία ομολογία ότι αυτό που γίνεται, το «μυστήριο» εννοώ, είναι μη κανονικό. Ενώ έγινε μάχη ιδεολογική, χύθηκαν τόνοι μελάνης για να υποστηριχθεί ότι είναι απολύτως φυσιολογικό.

Και αν υπάρχει το επιχείρημα ότι οι κύριοι Κασσελάκης και Πατέλης είναι επώνυμοι και ως των φρονίμων τα παιδιά πριν πεινάσουν μαγειρεύουν, να σας δώσω και δύο παραδείγματα ανωνύμων: Ζεύγος ανδρών, ένας αστυνομικός και ένας αλλοδαπός με καταγωγή από βαλκανική χώρα, που ζουν σε ακριτικό νομό της Θράκης, μετανάστευσε σε νησί του Ιονίου για να παντρευτεί. Θα μπορούσε να θεωρήσει κανείς ότι έτσι ήθελαν, δεν είναι οι πρώτοι ούτε και οι τελευταίοι που αναζητούν ένα ειδυλλιακό μέρος για να ενώσουν τις ζωές τους, το κάνουν και οι στρέιτ. Αλλά στο άκουσμα της πληροφορίας ότι οι νιόπαντροι κατέθεσαν μηνύσεις στο μισό προσωπικό του δημαρχείου επειδή θεώρησαν ότι τους κοίταζε στραβά η ανάγνωση αλλάζει. Μάλλον δεν ένιωθαν καλά με την ορατότητά τους.

Δεν θα σταθώ, τέλος, στο καλλιτεχνικό ζεύγος που παντρεύτηκε σε νησί του Αιγαίου αλλά έκανε τη δεξίωσή του διακριτικά έπειτα, με πολλούς καλεσμένους, σε μια ταράτσα των Αθηνών, μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας και αυτό. Όλα αυτά δεν μοιάζουν με ανοικτούς ορατούς γάμους και με ορατότητα, αλλά με την ταινία που φέρει τον γνωστό τίτλο «Ορατότης μηδέν».

Δυστυχώς. Εμείς μπορεί να διατηρούμε τις επιφυλάξεις και τις διαφωνίες μας για τον γάμο των ομόφυλων ζευγαριών που έχει ως απώτερο στόχο την τεκνοθεσία, αλλά κι εκείνοι δυστυχώς δείχνουν να αναιρούν στην πράξη τον εαυτό τους. Η ιδιωτικότητα δεν ταυτίζεται ούτε με την ορατότητα ούτε με την υπερηφάνεια.