Του Χρήστου Μπολώση
Αυτή η ιστορία με τον στρατιώτη Γιώργο Συργουνιώτη, ο οποίος συμπεριφερόμενος ως εμβριθής στρατιωτικός αναλυτής (είπαμε, το ευκολότερο πράγμα του κόσμου είναι να παίζεις με τα στρατιωτάκια…) μίλησε φορώντας τη στολή του σε συγκέντρωση του ΚΚΕ, εξέφρασε την… ανησυχία του για τους βομβαρδισμούς στη Μέση Ανατολή και επιτέθηκε λάβρος κατά της κυβέρνησης (η οποία βέβαια δεν ακούει…), είναι ακατανόητη.
Είναι το δεύτερο περιστατικό βαριάς αντιπειθαρχικής συμπεριφοράς, ύστερα από αυτήν της υπαξιωματικού των Ειδικών Δυνάμεων Γεσθημανής Κοτούζογλου, η οποία χωρίς άδεια πήγε στον… Άγιο Μαυρίκιο για το «Survivor».
Αυτά πιστεύουμε ακράδαντα ότι δεν είναι αντιπροσωπευτικά δείγματα της καταστάσεως των Ενόπλων μας Δυνάμεων, ωστόσο είναι ανησυχητικά και θα πρέπει να παταχθούν αποφασιστικά και παραδειγματικά.
Πάντως, πρέπει να σημειώσουμε ότι παρόμοιες «εξορμήσεις» ανδρών των Ενόπλων Δυνάμεων με στολή εμφανίστηκαν για πρώτη φορά μετά τη σωτήρια Μεταπολίτευση στα πανηγυράκια του Πολυτεχνείου, όταν πιασμένοι αγκαζέ κατέθεταν στεφάνι στους νεκρούς του… 1940.
Τότε, όχι μόνο δεν τιμωρήθηκαν, αλλά θεωρήθηκαν και περίπου ήρωες και στυλοβάτες της δημοκρατίας.
Τώρα ήρθε ο καιρός να εισπράξουμε τα επίχειρα εκείνων των πρακτικών.
Ο κ. Δένδιας, ο οποίος έχει δείξει ότι δεν καταπίνει εύκολα τέτοια περιστατικά, έχει τώρα τον λόγο.
Όση δικαιοσύνη υπάρχει άλλο τόσο υπάρχει στρατός
Μονο να δεις τούς αρχηγούς πριν. νυν .και επόμενους φτάνει.
Αλήθεια με την Λιβύη τι έχει γινει;
Αυτός ο πρωην αρχηγός τι,κανει;
Όλα καλά και ωραία στην χώρα της Φαιδράς πορτοκαλεας
Ενδιαφέρουσα η παρατήρηση του αρθρογράφου ως προς το αν ένας στρατιώτης (το συμπέρασμα που βγαίνει είναι πως πρόκειται για έναν άνθρωπο ο οποίος κάνει την θητεία του και όχι για κάποιο μόνιμο στέλεχος των ενόπλων δυνάμεων) έχει το δικαίωμα να μιλάει και αν θα έπρεπε να οδηγηθεί στο στρατοδικείο.
Βέβαια από το άρθρο δεν μπορεί να εξαχθεί συμπέρασμα για το τι είπε ο “κατηγορούμενος” αλλά αν κρατήσουμε την συνοπτική περιγραφή (” εξέφρασε την… ανησυχία του για τους βομβαρδισμούς στη Μέση Ανατολή και επιτέθηκε λάβρος κατά της κυβέρνησης”) βγαίνει το συμπέρασμα πως μάλλον…είχε δίκιο.
Και φυσικά δεν μίλησε για το ποιόν να ψηφίσουμε για αποχώρηση σε γνωστό reality (πραγματικά άστοχη η ομαδοποίηση με την υπαξιωματικό η οποία πήρε στα σοβαρά την επιβαλλόμενη κουλτούρα του τίποτα που έχει εγκατασταθεί στην χώρα μας) αλλά μίλησε για τα σοβαρά και φλέγοντα που αφορούν το μέλλον (και) της πατρίδας μας.
Στο δια ταύτα τώρα.
Το πρόβλημα είναι ότι έπραξε αντίθετα στα θέλω της κυβέρνησης;
Ότι σαν στέλεχος των ενόπλων δυνάμεων δεν ακολούθησε την προβλεπόμενη και αναμενόμενη συμπεριφορά προχωρώντας σε αυτόπεριορισμό;
Εδώ θέλω να θυμίσω ένα άλλο περιστατικό που αφορά στέλεχος του πολεμικού Ναυτικού μας και μάλιστα αξιωματικό.
Αναφέρομαι στον πλοίαρχο Σαλιάρη ο οποίος με τις αποφάσεις του επί του ναυτικού πεδίου λειτούργησε ενάντια στα θέλω της κυβέρνησης, παρακούοντας το δόγμα των ησυχων νερών αλλά προσφέροντας υπηρεσία στην πατρίδα.
Τότε, κάποιοι ήθελαν να τον περάσουν στρατοδικείο.
https://youtu.be/qfM_7gSsq3A?si=EnbmgORihNzXK7JM
Προφανώς οι δύο πράξεις δεν είναι συγκρίσιμες όμως είναι συγκρίσιμες οι αντιδράσεις οι οποίες έχουν πολιτικό υπόβαθρο και δεν εχουν σχέση με απονομή δικαιοσύνης.