Του Μανώλη Κοττάκη
Προχθές το απόγευμα ήχησε το 112 σε όλο το παραλιακό μέτωπο της Αττικής από τον Πειραιά έως τη Γλυφάδα, επειδή πήρε φωτιά ένα εργοστάσιο στο λιμάνι και οι πυκνοί καπνοί απειλούσαν τη δημόσια υγεία. Οι πολίτες κλήθηκαν να ασφαλίσουν τα παράθυρά τους για να μην εισπνεύσουν τα επικίνδυνα αέρια. Σωστά.
Θα περίμενε κανείς από το 112 να δείξει τα ίδια ακριβώς ανακλαστικά όταν περνούσε η «Κασσάνδρα» από την Αιτωλοακαρνανία. Να ηχήσει και εκεί. Ο 55χρονος βιοπαλαιστής φύλακας των λατομείων από τη Λεπενού θα προλάβαινε και δεν θα εγκλωβιζόταν στον κλωβό.
Δεν θα έβρισκε φρικτό θάνατο εντός του. Αφού πνιγόταν και τραυματιζόταν μέχρι θανάτου επί επτά ολόκληρα χιλιόμετρα μέσα στο φυλάκιο που παρέσυραν οι ορμητικοί χείμαρροι, η σορός του βρέθηκε κρεμασμένη πάνω σε μια ελιά, στη μέση τού πουθενά.
Άξιζε τέτοιο τέλος στη ζωή του; Νοιάστηκε κανείς για την οικογένειά του; Η απάντηση είναι γνωστή και ζωγραφίζεται κάθε μέρα με πάσα αφορμή στα χείλη των πολιτών. Κανένας δεν νοιάζεται. Δυστυχώς… Η Λεπενού κείται μακράν.
Λίγες μέρες πριν από τις πλημμύρες στη δυτική Ελλάδα, η φωτιά κατέκαψε το Ξυλόκαστρο και την Κορινθία. Τα μέσα ενημέρωσης δεν διέκοψαν ποτέ τη ροή του προγράμματός τους για να μεταδώσουν τι ακριβώς συμβαίνει, όπως έπραξαν άριστα με τη φωτιά της Αττικής τον Αύγουστο. Απέκρυψαν το μέγεθος της καταστροφής. Αδιαφόρησαν.
Συγκίνησε, άραγε, το «Κέντρο» ο θάνατος των δύο παιδιών που πήγαν να σώσουν το βιος και την περιουσία ενός φίλου τους στο Ξυλόκαστρο; Πήγε κανείς κορυφαίος πολιτικός επιτόπου να δει πως έγινε ο τόπος κάρβουνο από τον… στρατηγό άνεμο μέσα στο φθινόπωρο; Όχι! Όχι, όχι, όχι.
Αν συνέβαινε αυτό λίγο πριν από τις ευρωεκλογές, θα είχαν βρει μαντίλι να κλάψουν. Τώρα, όχι. Γιατί, αν συμβαίνει κάτι λίγο έξω από την Αθήνα, κανένας δεν νοιάζεται. Μόνο αν είναι τόσο μεγάλο όσο ο «Ντάνιελ» δεν αγνοείται από τα ΜΜΕ.
Αλλά και με τον «Ντάνιελ» ας μην υπάρχουν αυταπάτες. Ακόμη περιμένουν οι άνθρωποι τα χρήματά τους. Και όχι μόνο αυτό. Τους ζητούν και 16.000 ευρώ το κεφάλι, επειδή έκανε λάθος στο μέτρημα των επιδοτήσεων της Ε.Ε. ο ΟΠΕΚΕΠΕ.
Ενώ προχθές, σε δίκη που έγινε για τον «Ιανό», αθωώθηκαν οι πάντες μεγαλόσχημοι κρατικοί αξιωματούχοι, εκτός από κάτι κακομοίρηδες αντιδημάρχους που ήταν η τελευταία τρύπα του ζουρνά.
«Υπάρχουν δύο Ελλάδες!» έλεγαν με ισχυρές δόσεις έκπληξης και ελάχιστα αποκρυπτόμενου κοινωνικού ρατσισμού, το βράδυ στα κανάλια, ορισμένοι συνάδελφοι προχθές, οι οποίοι δεν μπορούσαν να κατανοήσουν γιατί η Λεπενού και κάθε Λεπενού δεν ψηφίζει Διαμαντοπούλου και Γερουλάνο, αλλά Ανδρουλάκη και Δούκα.
Η απάντηση είναι απλή: γιατί το ευρύτερο σύστημα -δεν αναφέρομαι σε πρόσωπα τώρα- ξιπάζεται αν πρέπει να αγκαλιάσει αγρότη ή βιοπαλαιστή. Μερικοί μάλιστα σιχαίνονται τόσο, που ακολουθούν το παράδειγμα παλιού κορυφαίου παράγοντα εξ Αθηνών, ο οποίος πολιτευόταν στην Κρήτη: μετά την επαφή του με τους ψηφοφόρους του, έπλενε τα χέρια του με οινόπνευμα μην κολλήσει κανένα… μικρόβιο! Εκτός από αυτό της αλαζονείας.
Για τον ίδιο λόγο, το σύστημα ενοχλείται και βλέπει ως ενοχλητική τσίμπλα στα μάτια του τους γονείς των θυμάτων των Τεμπών. Στο μυαλό του επικρατεί η άρρωστη αντίληψη: «Από πού κι ως πού θα μας γίνουν και ρυθμιστές κάποιοι βιοπαλαιστές που έβαλαν τα παιδιά τους σε ένα τρένο και το μόνο που ζήτησαν από την Ελληνική Δημοκρατία» -αυτή ήταν η «φιλοδοξία» τους- «ήταν να τα μεταφέρει με ασφάλεια στον προορισμό τους;».
Έτσι σκέφτονται. Και φτάνουν να κατηγορούν τους χαροκαμένους γονείς -οι μισοί εκ των οποίων ψήφιζαν Ν.Δ. και οικεία τους πρόσωπα υπηρετούσαν σε γραφεία υπουργών της παράταξης στο παρελθόν- ότι είναι και «ενεργούμενα της αντιπολίτευσης». Έτσι λειτουργεί το άκαρδο πολιτικό σύστημά μας – άμα το «τσιγκλάς», σε «λερώνει».
Αν όμως αυτή είναι η αντιμετώπιση της περιφέρειας είτε βρέχει είτε καίει ή χιονίζει ή χάνονται ζωές, ας μην απορεί κανείς γιατί μεγαλώνει το πολιτικό και κοινωνικό σχίσμα μεταξύ περιφέρειας και κράτους Αθηνών.
Ας μην απορεί γιατί σαρώνει η «Ακροδεξιά» και ο πρωθυπουργός δεν μπορεί να βρει την ψήφο του στην περιφέρεια όπου εκλέγεται βουλευτής. Και να μη θες να πιστέψεις ότι υπάρχει αθηνοκεντρισμός, τον βρίσκεις κάθε μέρα μπροστά σου. Σκοντάφτεις πάνω του.
Οι ταγοί μας αγνοούν, όμως, μια λεπτομέρεια: όλες οι μεγάλες πολιτικές αλλαγές στην πατρίδα μας αρχίζουν από δυτικά και σταδιακά μετακινούνται στην ενδοχώρα και ανατολικά. Όπως τα χαμηλά βαρομετρικά που πλήττουν τη χώρα με κακοκαιρία.
Στη φάση αυτή βρισκόμαστε τώρα. Το χαμηλό βαρομετρικό βρίσκεται δυτικά και μετακινείται ανατολικά. Είναι θέμα χρόνου να ξεσπάσει μεγάλη πολιτική καταιγίδα πάνω από την πρωτεύουσα.
