Της Μαρίας Δεναξά
Ογδόντα βόμβες με τη μία. Αυτό χρειάστηκε για να θάψουν οι Ισραηλινοί τον παλιό τους εχθρό Χασάν Νασράλα. Ομολογουμένως, έχουν πλέον απαλλαγεί από τον άνθρωπο που τους ανάγκασε να εγκαταλείψουν τον νότιο Λίβανο το 2000, πριν τους νικήσει κατά τη διάρκεια των 33 ημερών του πολέμου του 2006. Ωστόσο, ένα αδυσώπητο παράδοξο αναδεικνύεται όσο το Ισραήλ κλιμακώνει την επιθετικότητά του προς τις γειτονικές χώρες, απειλώντας την παγκόσμια ειρήνη και καθώς πλησιάζει η επέτειος της 7ης Οκτωβρίου.
Ως κράτος, είναι ικανό για θεαματικά χτυπήματα από τη Βηρυτό ως την Τεχεράνη, για πραξικοπήματα στο εξωτερικό, αλλά ανίκανο να αποτρέψει μια σφαγή στο έδαφός του και να προστατεύσει τους πολίτες του στο εσωτερικό. Έχοντας εμμονή με τους κινδύνους που προέρχονταν από τον Λίβανο, τη Συρία και το Ιράν, η κυβέρνηση Νετανιάχου απέτυχε να δει τι ετοίμαζε η Χαμάς στον νότο. Και έναν χρόνο μετά τη σφαγή, η δυναμική δεν έχει αλλάξει: Στρέφοντας την προσοχή των Ισραηλινών αλλά και της διεθνούς κοινότητας προς τον βορρά, ο Ισραηλινός πρωθυπουργός προσπαθεί να κάνει τους πάντες να ξεχάσουν το τέλμα αλλά και τη γενοκτονία στη Γάζα.
Ο αντιπερισπασμός, όμως, δεν είναι αρκετός για να αποκρύψει πως, παρά την εξαιρετικά στρατιωτική υπεροχή της χώρας, δεν υπάρχει κανένα βιώσιμο πολιτικό όραμα που θα μπορούσε να σταματήσει τις πολύχρονες εχθροπραξίες και αιματοχυσίες. Κατά συνέπεια, το Ισραήλ είναι παγιδευμένο στα επικίνδυνα παράδοξά του.
Ένα από αυτά είναι η διαχείριση των κινδύνων. Είναι τόσο αποτελεσματική βραχυπρόθεσμα όσο και αναποτελεσματική μακροπρόθεσμα. Τις τελευταίες εβδομάδες, το Ισραήλ εξολόθρευσε τους εχθρούς του με συνοπτικές διαδικασίες, αποδεικνύοντας πως η Χεζμπολάχ και η Χαμάς είναι πιο αδύναμες από ποτέ. Στο τέλος, όμως, της ημέρας η εξάλειψη ενός εχθρού συχνά ενθαρρύνει την εμφάνιση ενός άλλου, πολύ χειρότερου. Οι Ισραηλινοί το έχουν ήδη βιώσει αυτό. Αν δεν είχαν εκδιώξει την Οργάνωση για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης από τον Λίβανο το 1982, θα υπήρχε ακόμα η Χεζμπολάχ; Και τι θα είχε γίνει η Χαμάς αν η ίδια η ΟΑΠ δεν είχε ηττηθεί στο Όσλο το 1993;
«Το Ισραήλ βρήκε τον Νασράλα. Τώρα πρέπει να βρει μια στρατηγική», συνόψισε ένας υψηλόβαθμος Ισραηλινός αξιωματούχος το Σαββατοκύριακο με μια λαοπρόβλητη φράση. Όμως για αυτό θα πρέπει να γίνουν ορατά τα σημάδια οποιασδήποτε πολιτικής βούλησης, η οποία θα εγγυηθεί όχι μόνο τη μακροπρόθεσμη ασφάλεια των πολιτών του εβραϊκού κράτους, αλλά και την επαναφορά της ειρήνης και της σταθερότητας στην περιοχή.
Στην πολεμοχαρή του παράκρουση, ο πρωθυπουργός Νετανιάχου έχει εξαπολύσει μια σειρά από θεαματικές δολοφονίες κι άλλες στρατιωτικές επιχειρήσεις, αλλά καμία από αυτές δεν θα αλλάξει το περίγραμμα μιας Μέσης Ανατολής όπου κανείς δεν είναι ασφαλής.
Οι Ισραηλινοί πολίτες το γνωρίζουν πολύ καλά αυτό και δεν ξεγελιούνται πλέον. Δεν υποδέχτηκαν την ανακοίνωση του θανάτου του Χασάν Νασράλα με μεγάλες εκδηλώσεις χαράς, καθώς η πραγματικότητα και το μέλλον που προδιαγράφεται μπροστά τους δεν ήταν ποτέ τόσο δύσκολα. Η κατάσταση είναι δραματική για τους Παλαιστινίους, τις τελευταίες ημέρες για τους Λιβανέζους, τώρα και για τους Υεμενίτες, αλλά είναι ζοφερή και για τους Ισραηλινούς.
