Η πυρόσβεση επί Μητσοτάκη

Σβήνουν τις φωτιές με τα αλάνθαστα στοιχεία της φύσεως: με θάλασσα, ξερολιθιές και καταιγίδες 

Του Παναγιώτη Λιάκου

Είναι απλά τα πράγματα. Ο Μητσοτάκης δεν φταίει για τις πυρκαγιές. Ούτε ο Κικίλιας που κάθε τόσο ανακοινώνει νεκρούς και αποτεφρωμένες εκτάσεις. Ούτε είναι περίεργο που καιγόμαστε μήνα Οκτώβριο. Συμβαίνει συχνά (αν είσαι δημότης Κολάσεως, τρίτο καζάνι αριστερά).

Άλλοι είναι οι φταίχτες: Η κλιματική αλλαγή, το μικροκλίμα που δημιουργεί η πυρκαγιά, η καύσιμη ύλη (αφθονεί στα δάση, τα οποία δεν είναι ακόμα πετρωμένα), ο έντονοι άνεμοι (αν και μπορεί να πυρποληθεί ολόκληρος νομός, όπως η Αττική, με 0 μποφόρ), η εισβολή του Πούτιν στην Ουκρανία, το Μεσανατολικό, η Ακροδεξιά, η τυραννία των πολλών, η καθυστέρηση της αναγνώρισης των γκέι γάμων, η πατριαρχία και η ταξική αρρενωπότητα.

Σε όλα αυτά η κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη, του αυτοδημιούργητου πρωθυπουργού μας, έχει βρει μοναδική απάντηση: πυρόσβεση με στοιχεία της φύσεως, ανίκητα.

Αν η φωτιά βρει βράχους και ξερολιθιές σταματάει, σβήνει. Αν η φωτιά πάει στη θάλασσα για μπάνιο σταματάει, σβήνει. Αν πάνω στη φωτιά πέσει μια καλή μπόρα, σταματάει, σβήνει. Κι όταν στην Ελλάδα δεν θα έχει μείνει ούτε μισό παρτέρι για να καεί, δεν θα ανάβει κιόλας!

Αυτές είναι δραστικές λύσεις, που δικαιώνουν απόλυτα την επιλογή του πάλαι ποτέ σαράντα ένα τοις εκατό.

ΠΡΟΣΘΗΚΗ ΣΧΟΛΙΟΥ

Please enter your comment!
Please enter your name here

Τελευταία άρθρα

Ο Χρήστος μπήκε στα παπούτσια του Στέλιου

«Παιδιά κι εμείς της προσφυγιάς με τον καημό στολίδι, όλη η περιουσία μας σκοποί του Καζαντζίδη» υμνούσε με το...

Εθνική ήττα!

Ο θλιβερός θίασος που αυτοπροσδιορίστηκε ως «ακαδημαϊκή κοινότητα» και ως «γλωσσολόγοι», ένα σύμφυρμα διδασκόντων στο Πανεπιστήμιο Μακεδονίας, με αιρετούς...

Όχι social media στα μικρά παιδιά!

Η παιδική ηλικία πρέπει να προστατευθεί και από τις ψηφιακές παγίδες που έχουν στηθεί στο διάβα της. Χθες, έγινε...

Εορταστικά κλισέ

Υπάρχουν οι πολλοί, που περιμένουν πώς και πώς τις γιορτές, και υφίστανται και οι λίγοι, που ανυπομονούν να περάσουν...