Του Πάνου Σώκου
Η προσήλωση της κυβέρνησης του Κυριάκου Μητσοτάκη, αλλά και του ίδιου, στους θεσμούς δεν είναι το δυνατό τους χαρτί… Τους χρησιμοποιούν κατά το δοκούν και μόνο για την εξυπηρέτηση των πολιτικών τους επιδιώξεων. Οι περί του αντιθέτου διαβεβαιώσεις τους είναι απλώς μεγάλα ψεύτικα λόγια και στάχτη στα μάτια του κόσμου.
Τα παραδείγματα πολλά στην πενταετή θητεία τους και, κατά τα φαινόμενα, έρχονται κι άλλα, εξίσου σοβαρά, αφού ο Κυριάκος Μητσοτάκης, βλέποντας την αδυναμία της αντιπολίτευσης να τον απειλήσει, κάνει όνειρα -όχι απατηλά, για να λέμε την αλήθεια- και για τρίτη θητεία, ώστε να γίνει ο πρώτος πρωθυπουργός της χώρας με τρεις διαδοχικές εκλογικές νίκες και κυβερνητικές θητείες!
Αυτός είναι ένας διακαής του πόθος, ίσως μεγαλύτερος από την ανάληψη μιας υψηλής ευρωπαϊκής θέσης.
Η διαφαινόμενη αλλαγή του εκλογικού νόμου είναι τρανταχτό παράδειγμα. Οι πληροφορίες για μείωση του ορίου αυτοδυναμίας στο 35%, από 37%-38% που είναι τώρα, και για αύξηση του ορίου εισόδου στη Βουλή από το 3% στο 5% δίνουν και παίρνουν.
Ο στόχος αυτών των αλλαγών, αν υλοποιηθούν, είναι διπλός: ο πρώτος είναι, αν η Ν.Δ. κερδίσει ξανά τις εκλογές, να έχει αυτοδυναμία με χαμηλό ποσοστό, αφού οι δημοσκοπικές της επιδόσεις για την ώρα δεν της επιτρέπουν να ονειρεύεται εκλογικά ποσοστά κοντά στο 41% του 2023. Ο δεύτερος στόχος είναι να αποτρέψει μικρά κόμματα από τα δεξιά της να μπουν στη Βουλή.
Κι άλλες κυβερνήσεις στο παρελθόν έκαναν αντιθεσμικά παιχνίδια με τον εκλογικό νόμο για να τον φέρουν στα μέτρα τους, όμως τούτη τη φορά υπάρχει μία διαφορά: για να ισχύσει νέος εκλογικός νόμος από τις επόμενες εκλογές πρέπει να ψηφιστεί από 200 βουλευτές.
Αυτό δεν πρόκειται να συμβεί, αφού κανένα κόμμα δεν θα στηρίξει έναν τέτοιον νόμο. Επομένως θα ισχύσει από τις μεθεπόμενες εκλογές, κι αυτό σημαίνει πως, αν ο κ. Μητσοτάκης δεν πάρει αυτοδυναμία στις πρώτες εκλογές, που θα γίνουν με τον ισχύοντα νόμο, δεν θα διστάσει να σύρει τη χώρα σε νέες εκλογές, εκβιάζοντας για αυτοδυναμία, όπως και το 2023.
Μόνο που τότε υπήρχε μια μεγάλη διαφορά: οι πρώτες εκλογές είχαν γίνει με την απλή αναλογική και ο κ. Μητσοτάκης είχε καταγγείλει τον Αλέξη Τσίπρα ως υπαίτιο για την εκλογική ταλαιπωρία της χώρας και των πολιτών, μιλώντας για κίνδυνο ακυβερνησίας και πολιτικής αστάθειας.
Τώρα, όμως, φέρεται διατεθειμένος να κάνει τα ίδια, αυτά δηλαδή για τα οποία είχε καταγγείλει τότε τον ΣΥΡΙΖΑ. Τα καλά και συμφέροντα, λοιπόν, και οι θεσμοί στην υπηρεσία του κόμματος…
Δεν είναι δα η πρώτη φορά. «Καλούμε την κυβέρνηση να σταματήσει τα παιχνίδια με τους θεσμούς, το Σύνταγμα, τη Δικαιοσύνη και εν τέλει την ίδια τη δημοκρατία» έλεγε η Ν.Δ. του κ. Μητσοτάκη το 2016 για την κυβέρνηση Τσίπρα, αλλά όλα τα ξέχασε μετά το 2019.
Οι θεσμοί αλώθηκαν και οι ανεξάρτητες Αρχές, όπως η ΑΔΑΕ, δέχτηκαν ανελέητο πόλεμο, ενώ οι ελεγκτικοί μηχανισμοί απονευρώθηκαν. Υπάρχει μεγαλύτερη καταπάτηση των δημοκρατικών θεσμών από τις τηλεφωνικές παρακολουθήσεις πολιτικών αντιπάλων, υπουργών της ίδιας της κυβέρνησης, της ηγεσίας του στρατεύματος, κρατικών αξιωματούχων;
Ο πρόεδρος της Αρχής Διασφάλισης του Απορρήτου των Επικοινωνιών (ΑΔΑΕ) Χρήστος Ράμμος, την Κυριακή στο Μega, είπε: «Δεν μπορούσα να φανταστώ πως, 48 χρόνια από την πτώση της δικτατορίας, θα αντιμετωπίζαμε με τέτοια υπόθεση, που είναι τραυματική εμπειρία για τη δημοκρατία. Θα πρέπει να λειτουργούν οι θεσμοί και το κράτος δικαίου απρόσκοπτα. Για να προστατευτεί η δημοκρατία πρέπει να λειτουργήσουν οι θεσμοί».
Όμως και η στάση των παρακολουθούμενων υπουργών είναι καταφανώς αντιθεσμική, όταν αρνούνται να ασκήσουν το συνταγματικό τους δικαίωμα να μάθουν την αλήθεια. Για «ωχαδερφισμό, κυνισμό και παραίτηση από συνταγματικά δικαιώματα» μίλησε ο κ. Ράμμος.
Επίσης και για την τραγωδία στα Τέμπη η κυβέρνηση ενήργησε αντιθεσμικά και με βασικό στόχο τη συγκάλυψη των εγκληματικών πολιτικών ευθυνών, όπως έδειξε η εξεταστική επιτροπή, αφού η κοινοβουλευτική πλειοψηφία με διάφορα τεχνάσματα εμπόδισε τη διερεύνηση της αλήθειας.
Δεν πάει πίσω φυσικά και το σκάνδαλο της διαρροής των προσωπικών δεδομένων των απόδημων Ελλήνων, που παίρνει νέα -επιβαρυντική για την κυβέρνηση- διάσταση μετά τις νέες αποκαλύψεις της «δημοκρατίας».
Ο αντιθεσμικός κατάλογος της Ν.Δ. δεν σταματά σε αυτά – είναι πολύ μακρύς!
Μα δεν υάρχει ανεξάρτητη δικαοσύνη κ. Ραμμο, αφ’ηνω δε που δεν υπάρχει και ουσιαστικό συνταγματικό σκέλος της δικαοσύνης. Και πως να υπάρχει οταν οι δικαστές διορίζονται και δεν εκλέγονται? Η Ελλάδα έιναι μπανανία των ξένων και των εγκάθετών τους στα κόμματα. Την Σακελλαροπούλου που ήταν πρόεδρος του Αρείου Πάγου και που τους έκανε τα “εξυπηρετούσε” την έκανα ΠτΔ.
Άρα δηλαδή “καλώς” βράβευσε την Πρόεδρο κ. Σακελλαροπούλου (ως εκπρόσωπο των Ελλήνων είπαν) με το βραβείο της μεταπολίτευσης (?!) ο Δήμαρχος Αθηναίων κ. Δούκας. Πρέπει όμως να διευκρινιστεί τι συμβολίζει αυτό το βραβείο μεταπολίτευσης; Αυτά που δεν φαντάστηκε ο κ. Ράμμος και άλλα αντίστοιχα πολλά που δεν είχαμε φανταστεί όλοι εμείς; Αν συμβολίζει αυτά, τότε ναι καλώς βραβεύτηκε η κ. Σακελλαροπούλου αλλά πλέον όχι σαν εκπρόσωπος των Ελλήνων αλλά σαν εκπρόσωπος αυτού του κύκλου των ανακυκλούμενων και αναεκλεγόμενων πολιτικών και των εξωθεσμικών εκτροπών.