Το «γράψε σβήσε» για τη συμφωνία της ηλεκτρικής διασύνδεσης με την Κύπρο και οι διαρκείς επικύψεις…
Tου Μανώλη Κοττάκη
Είναι ποτέ δυνατόν να νομοθετεί η Ελληνική Δημοκρατία αποζημίωση σε τρίτους για τη ματαίωση έργου το οποίο θα γίνει μέσα στην επικράτειά της λόγω εξωτερικής απειλής;
Είναι ποτέ δυνατόν Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας να δηλώνει δημοσίως ότι η λύση για το Κυπριακό θα είναι άδικη και γι’ αυτό δεν διεκδικεί το να είναι δίκαιη; Κι όμως! Και το ένα και το άλλο συμβαίνουν. Και δεν ανοίγει μύτη.
Το πρώτο συνέβη προχθές. Μόλις το Μαξίμου διάβασε το σημείωμα της εφημερίδας μας που έθετε το ερώτημα πώς θα αντιδράσουν οι βουλευτές της Νέας Δημοκρατίας εάν έρθει προς κύρωση στη Βουλή στο σύνολό της η συμφωνία Ελλάδος – Κύπρου για την ηλεκτρική διασύνδεση με όσα απαράδεκτα περιέχει μέσα, κάποιοι έσπευσαν, προφανώς από αγωνία να μην αναπτυχθούν εσωκομματικές συσπειρώσεις, να καταθέσουν αμέσως τα επίδικα σε μορφή… τροπολογίας. Και όχι σε μορφή διεθνούς συμφωνίας, η οποία απαιτεί κύρωση.
Και τι έλεγε η τροπολογία; Ότι σε περίπτωση ματαίωσης του έργου λόγω «εξωτερικού παράγοντα» την αποζημίωση στους Γάλλους που θα το εκτελούν θα την αναλάβουν εξ ημισείας η ελληνική και η κυπριακή κυβέρνηση. Στο σημείο αυτό μάλιστα έγινε και ένα παιχνίδι με τις λέξεις. Ενώ στα αρχικά προσχέδια της συμφωνίας η ματαίωση συνδεόταν με τις φράσεις «εξωτερικός κίνδυνος» ή «ανωτέρα βία», στο τελικό κείμενο επελέγη η ουδέτερη φράση «εξωτερικός παράγοντας», για να μην αποκαλυφθεί σε νομικό κείμενο ότι το Κοινοβούλιο νομοθετεί το casus belli της Τουρκίας μέσα στη διεθνώς αναγνωρισμένη ελληνική Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη! Ερώτημα: Νοείται ματαίωση έργου εντός της ελληνικής ΑΟΖ με βάση τη συμφωνία Ελλάδας – Αιγύπτου; Όποιος δέχεται τη ματαίωση αυτή στην ουσία αναγνωρίζει το τουρκολιβυκό μνημόνιο! Και βεβαίως, επειδή το κοινοβούλιο δεν νομοθετεί στο κενό, νομιμοποίησε και το casus belli που κήρυξε η Τουρκία στην Ελλάδα μέσα στην ελληνική Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη στην Κάσο τον Ιούλιο! Εξαιρετικά, δεν νομίζετε; Και μετά έρχεται και γράφει άρθρα ο κύριος πρωθυπουργός για τα γενέθλια της Νέας Δημοκρατίας, στα οποία επικαλείται την ιδρυτική διακήρυξη του κόμματος με βάση την οποία είναι παραπλανητικές οι ετικέτες Δεξιά, Κέντρο και Αριστερά. Με τη διαφορά ότι ξεχνά να πει πως η έκφραση αυτή συνοδεύεται από μία άλλη, ότι ναι, είναι παραπλανητικές, «αρκεί να υπηρετούνται τα αληθινά συμφέροντα του έθνους».
Αλλά εκτός από την Αθήνα, το Κοινοβούλιο της οποίας νομοθέτησε τελικώς την αποζημίωση για ματαίωση του έργου εντός ελληνικής ΑΟΖ, περίεργα πράγματα συμβαίνουν και στη Λευκωσία. Εκεί ο Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας Νίκος Χριστοδουλίδης δήλωσε ότι έχει ζητήσει από τον λογογράφο του να αφαιρέσει από τις ομιλίες του τη φράση «δίκαιη λύση του Κυπριακού», γιατί πιστεύει ότι η λύση θα είναι άδικη, καθώς δεν θα ανατρέχει στην κατάσταση προ του 1974. Το οποίο σημαίνει ότι ο Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας αναγνωρίζει πίσω από τις γραμμές ότι η εισβολή του «Αττίλα» στο βόρειο τμήμα του νησιού και η διχοτόμηση έχουν δημιουργήσει… δίκαιο. Έπειτα απ’ όλα αυτά νομίζω ότι καθένας έχει το δικαίωμα να διερωτηθεί αν είναι όλοι πιασμένοι. Διότι οι συμπεριφορές αυτές δεν μπορούν να εξηγηθούν με λογικά επιχειρήματα.
Υστερόγραφο: Έχει περάσει ακριβώς μία εβδομάδα από την αποκάλυψη της εφημερίδας μας ότι σε νομοσχέδιο του υπουργείου Ενέργειας προβλέπεται ότι οι βραχονησίδες, τα ακατοίκητα νησιά και τα νησιά σε απόσταση 10 ναυτικών μιλίων από τα θαλάσσια σύνορα δεν δικαιούνται οικονομικής δραστηριότητας και άρα δεν έχουν ούτε ΑΟΖ ούτε υφαλοκρηπίδα. Μέχρι τώρα σιωπή, δεν έχει απαντήσει επισήμως κανείς. Είναι όλοι πιασμένοι; Από τις διαρκείς επικύψεις εννοούμε.
