Οι υποψήφιοι για την προεδρία του Κινήματος μπορεί να υποσχέθηκαν ότι θα νικήσουν τον Μητσοτάκη, ωστόσο δεν έπεισαν την κοινωνία – Ο μόνος από τους έξι «μνηστήρες» που παρουσίασε προγραμματικές θέσεις ήταν ο Γερουλάνος
Του Γιώργου Χατζηδημητρίου
Μια ανάσα από τις κάλπες της προσεχούς Κυριακής στο ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝ.ΑΛ. θεωρούν δεδομένο πως ό,τι και να γίνει χειρότερα από τον ΣΥΡΙΖΑ δεν πρόκειται να τα πάνε. Βεβαίως, η ραγδαία δημοσκοπική υποχώρηση της (άγνωστο για πόσο ακόμη…) αξιωματικής αντιπολίτευσης δεν σημαίνει ότι το ΠΑΣΟΚ πλημμύρισε ξαφνικά από νέους φίλους. Απέκτησε, όμως, καλύτερης ποιότητας εχθρούς.
Μπορεί τώρα, ή έτσι τουλάχιστον δηλώνουν τα στελέχη του, να αφήσει πίσω του τον λυσσαλέο ανταγωνισμό στο αντι-ΣΥΡΙΖΑ μέτωπο και να κοιτάζει τη Ν.Δ. στα μάτια, υποστηρίζοντας -όσο αστείο κι αν ακούγεται…- ότι μπορεί να τη νικήσει στις επόμενες εκλογές. Από υπερβολική αισιοδοξία δεν πήγε κανείς. Ούτε από έλλειψη σοβαρότητας επίσης…
Το ντιμπέιτ, όπως λέμε στα ελληνικά την τηλεοπτική αναμέτρηση, άφησε μια αύρα πολιτικού πολιτισμού κυρίως συγκριτικά με τον ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος στα χέρια του ανεκδιήγητου Κασσελάκη απώλεσε κάθε σοβαρότητα. Πέραν τούτου, όπως εκτιμά η πολιτική αγορά, άφησε εν πολλοίς ασυγκίνητη την κοινωνία, η οποία δεν άκουσε προγραμματικό λόγο και προτάσεις. Οι υποψήφιοι υπόσχονται (όπως κι ο φαιδρός Κασσελάκης, που λίγο έλειψε να γινόταν υπουργός του…) ότι «θα νικήσουν τον Μητσοτάκη», προσωποποιώντας μια μάχη που έχει αμιγώς πολιτικά χαρακτηριστικά και απαιτεί παρουσίαση προτάσεων. Όπως είναι επόμενο, λένε στην «κυριακάτικη δημοκρατία» μετριοπαθή στελέχη του κόμματος, η εμμονή στο στοιχείο «ποιος είναι ο καταλληλότερος/η για πρωθυπουργός» δεν απασχολεί ιδιαίτερα τους πολίτες. «Η δημοφιλέστερη απάντηση στην κατηγορία είναι “ο Κανένας”. Αλλά αυτό στο ΠΑΣΟΚ επιμένουν πεισματικά να το αγνοούν» σχολιάζει στην εφημερίδα πρώην υπουργός.
Προγραμματικές θέσεις, παρεμπιπτόντως, παρουσίασε περισσότερο από όλους, όπως γενικά αναγνωρίζεται, ο Παύλος Γερουλάνος, που προετοιμαζόταν μεθοδικά γι’ αυτή τη στιγμή τα τελευταία χρόνια. Σε περίπτωση αποτυχίας δεν είναι βέβαιο αν θα βρει το κουράγιο να επιμείνει.
Ο Νίκος Ανδρουλάκης, περνώντας πλέον ανοικτά στην αντεπίθεση, κατηγορεί τους αντιπάλους του ότι πήραν τους προβολείς από την καταρρέουσα Ν.Δ. και τον «προβληματικό» ΣΥΡΙΖΑ το βράδυ των εκλογών και τα έστρεψαν καταπάνω στο ΠΑΣΟΚ και υπογραμμίζει ότι αυτός έστρωσε το τραπέζι για να το βρούνε τώρα έτοιμο οι άλλοι και κυρίως ο «αχάριστος» Δούκας, που ευνοήθηκε, όπως ισχυρίζεται, περισσότερο από όλους.
Η Άννα Διαμαντοπούλου είναι φανερό ότι όσο κι αν υποστηρίζεται από το συντηρητικό τμήμα του ΠΑΣΟΚ και της Ν.Δ. κουβαλάει τις αναμνήσεις μιας τεχνοκρατικής ανεπάρκειας που της καταλογίζεται από όλα τα πόστα που πέρασε. Διαπιστώνουν πολλοί ότι θα ήταν καλύτερο να άφηνε αυτόν τον ρόλο στη Νάντια Γιαννακοπούλου, που -αν μη τι άλλο- δείχνει ότι, εκτός από δεξιές θέσεις, έχει και το δροσερό τσαγανό να τις υποστηρίξει.
Το ντιμπέιτ ανανέωσε κάπως το ενδιαφέρον σε μια μέχρι χθες άνευρη κι αδιάφορη εσωκομματική διαδικασία. Είναι προς απόδειξιν αν θα ενισχύσει τη συμμετοχή στις κάλπες της επόμενης Κυριακής, καθόσον, όπως αναγνωρίζουν όλοι, αναδεικνύεται σε «κλειδί» για την οριστική αλλαγή των συσχετισμών εντός ορίων του κεντροαριστερού χώρου. Αποκάλυψε, ωστόσο, το ντιμπέιτ και τραύματα που δεν θα επουλωθούν εύκολα και δημιουργούν τους όρους ενός νέου διχασμού την επόμενη μέρα. Η προσβλητική στάση του Ανδρουλάκη προς τον Δούκα δεν πρόκειται να ξεχαστεί από τον δήμαρχο («δεν είσαι Μιτεράν και, ευτυχώς, δεν είσαι και Ερντογάν» του είπε, προκαλώντας ρίγη ενθουσιασμού στην οικογένεια Μητσοτάκη…), ενώ το γεγονός ότι όλοι αντιμετώπισαν τη Διαμαντοπούλου σαν ξένο σώμα προδιαγράφει τη μετεκλογική μοίρα της.
Όπως διαπιστώθηκε, ο Χάρης Δούκας πήρε θέση στην τηλεμαχία των έξι υποψηφίων με τον λαμπρό μανδύα του νέου και άφθαρτου προσώπου που μπορεί να οδηγήσει την Κεντροαριστερά σε νέες περιφανείς νίκες και αποχώρησε μαδημένος και χωρίς καμία στίλβη το βράδυ της ίδια μέρας από τα στούντιο της Αγίας Παρασκευής.
Προσπαθεί τώρα να ανακτήσει το χαμένο έδαφος. Μόνο που δεν είναι βέβαιο αν το κάνει με τον σωστό τρόπο.
Τα συντροφικά μαχαιρώματα, οι συμμαχίες και η επόμενη μέρα των εσωκομματικών εκλογών
Την περασμένη Πέμπτη ο δήμαρχος Αθηναίων κατήγγειλε δημόσια ότι δέχεται «ακραία εργολαβία δολοφονίας χαρακτήρα» από στελέχη προσκείμενα στον Νίκο Ανδρουλάκη, που έκαναν χυδαία κι απρεπώς λόγο για «ψυχικά προβλήματα», «περουκίνια που χάθηκαν στη μάχη» κ.ά., και κάλεσε τον πρόεδρο του κόμματος να τους αποδοκιμάσει. «Κανένας στενός συνεργάτης του κ. Ανδρουλάκη δεν έχει καταφερθεί με ανάρμοστο τρόπο εναντίον κανενός υποψηφίου» αντέδρασαν από το επιτελείο του, προσθέτοντας αιχμηρά: «Καλό θα είναι να περιφρουρήσουμε όλοι μας ανεξαιρέτως μια διαδικασία που οι πάντες αναγνωρίζουν ότι εξελίσσεται σε κλίμα πολιτικού πολιτισμού. Ας μην ψάχνουν κάποιοι σωσίβιο σε μια τεχνητή πόλωση».
Ακολούθησε παρέμβαση Γερουλάνου, που συνέστησε συμμετρικά «σοβαρότητα και αίσθημα ενότητας από όλους» και αναφερθείς στο «πολιτισμένο ντιμπέιτ» πρόσθεσε αυστηρά: «Ουδείς δικαιούται να υπονομεύσει αυτό που καταφέραμε. Τεχνητές εντάσεις που δεν αφορούν κανέναν, ουδόλως βοηθούν».
Το κερασάκι πρόσθεσε η Άννα Διαμαντοπούλου, συνιστώντας «σύντροφοι, να μην πάθουμε ΣΥΡΙΖΑ»… Η αμοιβαία αντιπάθεια Ανδρουλάκη – Δούκα δείχνει ότι όποιος και αν κερδίσει δεν θα δείξει καμία επιείκεια την επόμενη μέρα. Ήδη κάποιες απειλητικές δηλώσεις του Ανδρουλάκη προϊδεάζουν γι’ αυτό.
Σε συνδυασμό με την εχθρική στάση των περισσοτέρων απέναντι στην Άννα Διαμαντοπούλου, στην οποία καταλόγισαν απουσία από τους υπαρξιακούς αγώνες του κόμματος και στήριξη στον Κ. Μητσοτάκη, αποτελούν τη σπορά της μελλοντικής διχόνοιας. Το ντιμπέιτ, εξάλλου, ανέδειξε άτυπη συμμαχία Νάντιας – Χάρη, αλλά και δέσμευσε Γερουλάνο και Κατρίνη για τη στάση τους εν όψει του δεύτερου γύρου, εφόσον σε κάθε ευκαιρία δηλώνουν ότι ο επόμενος πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ πρέπει να είναι και βουλευτής για να οδηγεί στις κοινοβουλευτικές μάχες. Αν βρεθούν απέναντι Ανδρουλάκης – Δούκας, κάτι πολύ πιθανό, είναι φανερό τι θα επιλέξουν. Εκτός από τον Κατρίνη, πάντως, κανείς δεν ανοίγει την κουβέντα περί «συμμαχιών» στην Κεντροαριστερά, ένδειξη κωμικού μικρομεγαλισμού, αλλά και επιβεβαίωση ότι η λογική «ΠΑΣΟΚ και άλλες δημοκρατικές δυνάμεις» ουδέποτε εγκατέλειψε τη Χ. Τρικούπη.
Δημοσιεύεται στην «κυριακάτικη δημοκρατία»
