Του Γιώργου Χαρβαλιά
Eιλικρινά, δεν κατάλαβα τι έγινε με εκείνο το αεροπλάνο της Aegean που καθυστέρησε και δεν μπόρεσαν κάποιοι ευρωβουλευτές της αντισυστημικής Δεξιάς να καταψηφίσουν την εισήγηση-έκτρωμα για την παραχώρηση πυραύλων μεγάλου βεληνεκούς στην Ουκρανία, οι οποίοι θα μπορούν να πλήξουν στόχους εντός του ρωσικού εδάφους. Αλλά δεν σκοπεύω να το ψάξω περισσότερο. Όποια προσχήματα είναι πολύ γελοία και η υπόθεση πολύ σοβαρή για να ασχολούμαστε με αργοπορημένους ευρωβουλευτές ή με τις εκ των υστέρων «επιφυλάξεις» των αρχηγών τους.
Αν σε ολόκληρο Ευρωκοινοβούλιο δεν υπάρχει τρόπος για να καταψηφίσεις, έστω εξ αποστάσεως, την έναρξη του Γ’ Παγκοσμίου Πολέμου, λυπάμαι αλλά υπάρχει σοβαρότατο έλλειμμα δημοκρατίας στους ευρωπαϊκούς θεσμούς. Κι αν, από την άλλη, η ψήφος διά φυσικής παρουσίας εξαρτάται από τις καθυστερήσεις στα διεθνή αεροδρόμια, επίσης τίθεται ένα ζήτημα. Για μια τόσο σοβαρή υπόθεση, που απειλεί την παγκόσμια ειρήνη, δεν αφήνεις την τύχη σου στον προγραμματισμό της Aegean. Πας από την προηγουμένη και κατά κυριολεξία… κατασκηνώνεις στην αίθουσα ψηφοφορίας για να είσαι βέβαιος ότι θα ψηφίσεις.
Δεν σας κρύβω ότι η απουσία κάποιων ευρωβουλευτών με εξέπληξε. Για τις τηλεπερσόνες της Νέας Δημοκρατίας και κάτι υπαλλήλους σε διατεταγμένη υπηρεσία, που ευδοκιμούν και στο ιδεολογικά «όμορο» ΠΑΣΟΚ (της κοπής Σημίτη), δεν είχα καμία αμφιβολία. Γνώριζα εκ των προτέρων ότι θα εναρμονιστούν με τις επιταγές της… παγκόσμιας διακυβέρνησης. Οι άλλοι, όμως;
Δύο μόλις 24ωρα πριν από την ψηφοφορία, ο ευρωβουλευτής της ΝΙΚΗΣ Νίκος Αναδιώτης με δημόσια μαγνητοσκοπημένη δήλωσή του ανέλυσε το σκεπτικό γιατί το κόμμα του και ο ίδιος αποφάσισαν να καταψηφίσουν. Και πολύ καλά έκανε. Αλλά την κρίσιμη ώρα απουσίαζε.
Αντίστοιχα, ο ευρωβουλευτής της Ελληνικής Λύσης Μανώλης Φράγκος, που διακρίνεται για τη μαχητικότητά του στα εθνικά θέματα, έχει επανειλημμένα τοποθετηθεί κατά της περαιτέρω ενίσχυσης του ουκρανικού οπλοστασίου, και μάλιστα με όπλα μαζικής καταστροφής που, αν χρησιμοποιηθούν εναντίον στόχων σε ρωσικό έδαφος, είναι μαθηματικά βέβαιο ότι θα προκαλέσουν απάντηση της Μόσχας, πιθανότατα ασύμμετρη, με αποτέλεσμα την παγκόσμια κλιμάκωση. O ίδιος έχει καταθέσει εξαιρετικές ερωτήσεις για την τροφοδοσία της Ουκρανίας με ελληνικά οπλικά συστήματα. Το γερμανικών συμφερόντων ειδησεογραφικό σάιτ Politico πρόσφατα τον κατέταξε στους ευρωβουλευτές «φίλους του Πούτιν»! Και αυτός, όμως, απουσίαζε. Όπως και η δυναμική κυρία Λατινοπούλου, που επίσης αρθρώνει διακριτά αντισυστημικό λόγο.
Τι ακριβώς συνέβη; Έπεσε «στο παρά πέντε» υπογείως γραμμή «αποχής» από τα προεδρεία των ευρωπαϊκών σχηματισμών στα οποία ανήκουν τα τρία ελληνικά κόμματα; Και αν ναι, πόσο ισχυρή μπορεί να είναι αυτή η «γραμμή» σε ευρωβουλευτές που οφείλουν να προασπίζουν τα συμφέροντα της πατρίδας τους, ειδικά για ζητήματα ασφάλειας υπαρξιακού χαρακτήρα; Οι 131 ευρωβουλευτές που -προς τιμήν τους- ψήφισαν αρνητικά πώς κατάφεραν να αγνοήσουν αυτή την αόρατη «γραμμή»;
Το ζήτημα επομένως είναι εξαιρετικά σοβαρό και σίγουρα χρήζει υπεύθυνων απαντήσεων, όχι του τύπου «καθυστέρησε το αεροπλάνο». Όλοι μας γνωρίζουμε ότι το Ευρωκοινοβούλιο έχει καταντήσει πεδίο επικύρωσης και δήθεν «λαϊκής νομιμοποίησης» όλων των παλαβών πολιτικών του ευρωιερατείου που εκπονούνται τα τελευταία χρόνια στις Βρυξέλλες, στο Βερολίνο, στο Νταβός, στην Ουάσινγκτον και στα άλλα κέντρα παγκόσμιας εξουσίας. Οι ευρωβουλευτές βάζουν την ηλεκτρονική καρτούλα στη θυρίδα, όπως είχε την καλοσύνη να μας δείξει ο… Φειδίας, και αρχίζουν να πατάνε τα κουμπιά δαιμονισμένα, σαν καλοκουρδισμένα ρομποτάκια, για να ψηφίσουν… απνευστί σε μια σειρά κρίσιμων θεμάτων που κανονικά θα χρειάζονταν μια συνεδρία καθένα. Αυτού του είδους το… πάκτωμα, σε συνδυασμό με την πλήρη άγνοια τύπων, όπως τα «γαλάζια»… αστέρια που στείλαμε στην Ευρωβουλή, εξυπηρετεί άριστα το μεγάλο «μαγειρείο». Στο τέλος, βρέξει-χιονίσει, εγκρίνονται οι πολιτικές που έχουν αποφασίσει η θεία Ούρσουλα και η παρέα της για εμάς… χωρίς εμάς.
Όμως, εδώ δεν πρόκειται για ένα απλό ψήφισμα που ρυθμίζει θέματα καθημερινότητας. Δεν μιλάμε για το αν θα καταργηθούν οι κινητήρες εσωτερικής καύσεως στα αυτοκίνητα, αν θα αναγράφονται τα φύλα των γονέων στις ταυτότητες, ή αν θα τρώμε ακρίδες… ονομασίας προέλευσης. Το ζήτημα της μετάβασης στον Γ’ Παγκόσμιο Πόλεμο είναι λίγο διαφορετικό. Αφορά τις ζωές μας (κατά κυριολεξία), αφορά το μέλλον των παιδιών μας, αφορά στο φινάλε και την ύπαρξη αυτού του πλανήτη!
Και δίκιο να είχε ο Ζελένσκι, που το έχει χάσει εδώ και καιρό, η απόφαση ενίσχυσης του οπλοστασίου του για στρατηγικά χτυπήματα στη ρωσική ενδοχώρα δεν είναι δυνατόν να λαμβάνεται από… Ελεονώρες και Φειδίες, που πατούν κουμπάκια χωρίς να γνωρίζουν πού τους πάν’ τα τέσσερα (αν και ο τελευταίος το καταψήφισε, δείχνοντας έστω στοιχειώδη επίγνωση της κρισιμότητάς του).
Όλα τα ελληνικά κόμματα οφείλουν να τοποθετηθούν με υπευθυνότητα και σαφήνεια: συναινούν, στο όνομα της βοήθειας προς την «αμυνόμενη» Ουκρανία, να γίνει «επιτιθέμενη», με ορατό κίνδυνο την παγκόσμια πυρηνική ανάφλεξη; Εξηγηθείτε εδώ και τώρα! Αλλιώς το κρίμα στον λαιμό σας, όπως και η καταδίκη από τον ιστορικό του μέλλοντος, αν απομείνει κανένας για να την αποδώσει…
