Του Απόστολου Αποστόλου*
Οι μέρες που πέρασαν μας πρόσφεραν μπόλικο θέαμα με πολιτικό λούστρο, επένδυσαν στη ματαιότητα στον μαρασμό και την πλήξη του πολιτικού παιχνιδιού. Είδαμε την πολιτική ακηδία με τους πτοημένους επιβήτορες της εξουσίας σε ντιμπέιτ για την αρχηγία του κόμματός τους. Δεν ανιχνεύσαμε νέες προθέσεις γιατί οι υποψήφιοι βούλιαξαν στην επανάληψη και στοίχειωσαν στην ψυχολογία του πολιτικού γκαρσονιού. Μάλιστα διάλεξαν για να επιβιώσουν πολιτικά τη συνεργασία. Οι περισσότεροι από τους διεκδικητικές της αρχηγίας αλληθώριζαν σε μια πιθανή συνεργασία με τα άλλα κόμματα ώστε να κρατηθεί το εγχώριο σύστημα.
Την ίδια στιγμή από την εσπερία ο πρωθυπουργός βραβεύτηκε από το Atlantic Council (Ατλαντικό Συμβούλιο) ως καλός μαθητής της παγκοσμιοποιημένης ελίτ. Το βραβείο παρέδωσε στον κ. Μητσοτάκη ο διευθύνων σύμβουλος της Pfizer Άλμπερτ Μπουρλά. Βλέπετε υπάρχει μια καλή σχέση μεταξύ τους από τις μέρες της πανδημίας στην Ελλάδα, με τα εμβόλια τα πρόστιμα και όλα εκείνα τα μυστηριώδη σε εικασίες -ποιος ξέρει;- που διακινούνταν με «προμελετημένες» ερμηνείες, δηλαδή από κάποια «ψέκια» όπως αποκαλούνται από τους οπαδούς της πολιτικής ορθότητας (political correctness) δηλαδή τα συμφιλιωμένα μηδενικά. Αλλά η πολιτική ερμηνεύεται ως υποψία και βιώνεται ως ταλαιπωρία.
Και πάντα το σύστημα που φτιάχνει τις πολιτικές εφεδρείες (τις πολιτικές βάρδιες) τιμά τους ιμάντες του συστήματος με αυτοκρατορικές τελετές. Ε, δεν είναι και λίγο να προσπαθείς με κάθε τρόπο να επαληθεύεις για τη χώρα σου τα μοντέλα της παγκοσμιοποιημένης εξουσίας και να εποικείς το συλλογικό φαντασιακό των πολιτών με προσταγές και προγράμματα συμμόρφωσης.
Ένα άλλο τιμώμενο πρόσωπο από το Atlantic Council ήταν η Ιταλίδα πρωθυπουργός όπου και σε εκείνη της απενεμήθη το Βραβείο Global Citizen, μάλιστα της το παρέδωσε ο δισεκατομμυριούχος υποστηρικτής του Τραμπ Έλον Μασκ. Βέβαια κρατάει χρόνια αυτή η κολόνια της σχέσης μεταξύ Έλον Μασκ και Μελόνι από την εποχή των φεστιβάλ Arteju. Φεστιβάλ της νεολαίας του κόμματος της Μελόνι όταν ο Έλον Μασκ ήταν προσκαλεσμένος στις γιορτές πολιτικής σύγχυσης και παραίσθησης των οραματισμών του Μίχελ Έντε περί νίκης του νέου πολεμιστή που θα ιππεύσει το άλογο και θα φέρει την αυγή του νέου κόσμου, και άλλων τέτοιων σπασμών πολιτικής αβελτηρίας.
Βέβαια δημοσιεύματα από το Politico εδώ και καιρό αποκαλύπτουν ότι η εμπλοκή της Μελόνι στην εκδήλωση του Ατλαντικού Συμβουλίου ήταν ήδη θέμα εσωτερικής συζήτησης εντός της οργάνωσης. Η απόφασή της Μελόνι να ζητήσει από τον Μασκ να απονείμει το βραβείο της κλιμάκωσε περαιτέρω τις εντάσεις, με τα μέλη του προσωπικού του Ατλαντικού Συμβουλίου να εκφράζουν τη δυσαρέσκειά τους σε επιστολή τους προς τον διευθύνοντα σύμβουλο του Atlantic Council Frederick Kempe ένα μήνα πριν την απονομή του βραβείου.
Η Μελόνι είχε εκφράσει θαυμασμό στον Τραμπ όταν ήταν στην αντιπολίτευση, επαινώντας τις πολιτικές του και μάλιστα προσπάθησε και εκείνη να επαναλάβει την προσέγγισή του «Πρώτα η Αμερική» στην Ιταλία. Το 2019, είχε προσκαλέσει τον Στηβ Μπάνον, τον πρώην επικεφαλής στρατηγικής του Τραμπ, στο φεστιβάλ Arteju των Fratelli d’Italia, δηλαδή του κόμματός της, ως δείγμα θαυμασμού και απροσμέτρητης συμπάθειας.
Ωστόσο από τότε που έγινε πρωθυπουργός, η Μελόνι υιοθέτησε μια πιο φιλοευρωπαϊκή και φιλοατλαντική στάση, αναδεικνύοντας πόσο ένθερμη υποστηρίκτρια ήταν και είναι της Ουκρανίας χτίζοντας έτσι ισχυρούς δεσμούς με τον πρόεδρο των ΗΠΑ Τζο Μπάιντεν. Σύμφωνα με τους Financial Times, ορισμένοι από τους συμμάχους της πιστεύουν ότι θα μπορούσε να γίνει ο βασικός Ευρωπαίος εταίρος του Τραμπ εάν επιστρέψει στον Λευκό Οίκο, ενισχύοντας τη θέση της μεταξύ των Ευρωπαίων ηγετών, με τους οποίους είχε συχνά τεταμένες σχέσεις.
Έτσι λοιπόν κλειδώνονται τα συμφέροντα, οι αξιώσεις και οι συναινέσεις, οι συντονισμοί και οι επιλογές, γιατί όλα είναι ένα παιχνίδι του αυτοαναπαραγώμενου πολιτικού συστήματος που επιθυμεί νέα κέρδη και νέες ευκαιρίες με τρόπους ευκολίας και ρυθμούς ιλιγγιώδεις. Όλα αποτελούν έναν κόσμο κούφιο σαν τον αφρό της πανάκριβης σαμπάνιας που καταναλώνουν στα γεύματά τους όταν συγκεντρώνονται και φτιάχνουν τις ατζέντες του αποικιοποιημένου βιοκόσμου μας.
*Καθηγητής Πολιτικής και Κοινωνικής Φιλοσοφίας
