Η αιώνια επιστροφή των Γιρονδίνων

Του Απόστολου Διαμαντή

Παρά τις νεοϋορκέζικες παράτες, η κατρακύλα της μητσοτακικής ΝΔ συνεχίζεται και δεν υπάρχει κανένα φως, κανένας τρόπος αντιστροφής της καθοδικής πορείας της.

Πρώτον, διότι δεν έχει κανένα περιθώριο παροχών, μέσω της εκμετάλλευσης των ευρωπαϊκών κονδυλίων. Η ΕΕ, ευρισκόμενη σε πορεία στασιμότητας και ύφεσης, με χώρες καταχρεωμένες, χωρίς δυνατότητα να ανταγωνιστούν τις ασιατικές οικονομίες στο διεθνές εμπόριο, με τον πόλεμο εναντίον της Ρωσίας να προκαλεί ανεπανόρθωτες βλάβες στην αγορά ενέργειας και στις τιμές, δεν έχει καμία δυνατότητα παροχών προς τον Νότο και ως εκ τούτου το πρόγραμμα σύγκλισης ουσιαστικά τελείωσε. Ο Μάριο Ντράγκι χτύπησε ήδη τις πένθιμες καμπάνες.

Δεύτερον, ο Μητσοτάκης δεν μπορεί να ρίξει χρήμα, ούτε σε επιχειρηματίες ούτε φυσικά στη μεσαία και κατώτερη τάξη. Είναι κολλημένος στον τοίχο. Αδυνατώντας όμως να προσφέρει ευρωπαϊκά πακέτα, η στήριξη που είχε μέχρι τώρα από τους Έλληνες ολιγάρχες δεν μπορεί να συνεχιστεί με την ίδια ένταση και την ίδια ομοθυμία. Όλοι πλέον, ολιγάρχες και λαός, ψάχνουν την εναλλακτική πολιτική λύση. Η ΝΔ απέτυχε, ο Κυριάκος τελείωσε. Με 24% δεν πας για κυβέρνηση. Next please.

Ποιος είναι ο επόμενος; Μετρημένα κουκιά. Εφόσον ο Τσίπρας σουλατσάρει αδιάφορος στο Musique café και συλλέγει βραβεία και εφόσον οι υπόλοιποι πολιτικοί αρχηγοί δεν μπορούν στα σοβαρά να απαιτήσουν πρωθυπουργία, ποιος μένει; Το ΠΑΣΟΚ, ως συνήθως.

Ναι, αλλά ποιος ακριβώς. Τους είδαμε και τους 6 προχθές στο debate και υποχρεωτικά από εκεί θα πρέπει να διαλέξουν κάποιον όσοι ενδιαφέρονται για τη νέα κυβέρνηση που θα προκύψει από τις επόμενες εκλογές. Ο Ανδρουλάκης δεν έχει κάτι άλλο να προσφέρει. Δεν μπόρεσε να αντιμετωπίσει τον Μητσοτάκη και το Μαξίμου. Η εμφάνισή του στο debate ήταν σαν αποχαιρετισμός. H Διαμαντοπούλου έχει ηγετικό προφίλ, αλλά λίγοι τη θέλουν. Και πάντως όχι οι πασόκοι που θα πάνε να ψηφίσουν. Ο Κατρίνης είναι πολύ καλός, με σωστές θέσεις σε όλα τα θέματα, καθαρός αριστερός σοσιαλδημοκράτης, αλλά δύσκολο να προλάβει να μπει στον δεύτερο γύρο. Τα εσωτερικά του ΠΑΣΟΚ δεν του έχουν επιτρέψει την άνοδο στην κορυφή. Η Γιαννακοπούλου, μαχητική και ορεξάτη, θα μπορούσε στο μέλλον να κάνει κάτι, αλλά όχι αυτή τη στιγμή.

Και ποιος μένει; Ο Γερουλάνος και ο Δούκας. Ανάμεσα στους δύο, ο Δούκας έχει πρόσφατη νίκη στον Δήμο Αθηναίων να προβάλει, αλλά αυτό δεν είναι φυσικά αρκετό. Είναι στιβαρός και διαβασμένος, αλλά δύσκολα μπορεί κανείς να τον φανταστεί απέναντι στον Κυριάκο. Είναι σαφώς αμήχανος, κάπως γενικόλογος, δεν έχει καλά επεξεργασμένες θέσεις για την οικονομία, ενώ και η θητεία του στον Δήμο του δημιουργεί πρόβλημα στην προεκλογική του καμπάνια.

Αυτός που έμεινε από το debate και συγκεντρώνει τα περισσότερα των χαρακτηριστικών για την προεδρία του ΠΑΣΟΚ και για τη διεκδίκηση της πρωθυπουργίας είναι ασφαλώς ο Γερουλάνος. Και όπως δείχνουν τα πράγματα, εφόσον μπει στον δεύτερο γύρο μάλλον θα επικρατήσει, είτε απέναντι στον Ανδρουλάκη- εφόσον το γενικό κλίμα απαιτεί αλλαγή- είτε απέναντι στον Δούκα- εφόσον το ΠΑΣΟΚ που θα προσέλθει στις κάλπες θα προτιμήσει κάποιον από τα σπλάχνα του κινήματος.

Οπότε, βαίνομεν προς εκλογάς και ο νέος αρχηγός του ΠΑΣΟΚ θα πρέπει να οδεύσει εν συνεχεία προς την πρωθυπουργία και εάν είναι ο Γερουλάνος, πολυσυλλεκτικός, δημοκρατικός και φιλολαϊκός, όπως συνήθως προβάλει το ΠΑΣΟΚ των Γιρονδίνων μετά από εποχές παρατεταμένης δεξιάς κυριαρχίας, τότε ασφαλώς θα περάσουμε σε νέα πολιτική φάση.

Η αιώνια επιστροφή.