Του Φαήλου Μ. Κρανιδιώτη*
Το βίντεο με τους κακοποιούς που σκέπαζαν με τις μπλούζες τους το κεφάλι τους, γιατί τους βιντεοσκοπούσε το drone και ξήλωναν καλώδια και ράγες του ΟΣΕ, έκανε τον γύρο της Ελλάδας. Σφόδρα πιθανό οι δράστες να είναι της γνωστής φυλής των ψευτοευπαθών. Και εξηγούμαι: όταν είσαι υγιής και ικανός για εργασία δεν είσαι «ευπαθής». Πολλοί δεν ξέρουν πως οι εν λόγω κατσαπλιάδες, όταν συλληφθούν, θα αντιμετωπίσουν κακουργηματικές κατηγορίες. Πολλοί δεν έχουν ακόμη αντιληφθεί την αλλαγή του Ποινικού Κώδικα και πως πλέον έπαυσε η ατιμωρησία και των πλημμελημάτων. Πιθανώς θα αντιμετωπίσουμε άλλα προβλήματα, όπως συμφόρηση στις φυλακές και ανάγκη να φτιάξουμε και άλλες. Στη Δημοκρατία όμως δεν υπάρχουν αδιέξοδα. Έχουμε καλούς Πολιτικούς Μηχανικούς και Αρχιτέκτονες. Αυτό βέβαια που πρέπει να δούμε είναι το καθεστώς της κράτησης.
Στην Ελλάδα απαγορεύεται η καταναγκαστική εργασία, η δε εργασία είναι προνόμιο, που αφαιρεί πλασματικές ημέρες από την ποινή. Έτσι έχουμε, π.χ., μπράβους που στη φυλακή κάθονται και γυμνάζονται, άλλοι το ρίχνουν στον όγκο και άλλοι στη γράμμωση, καθείς κατά τις ανάγκες του. Έτσι, όταν βγουν και αναλάβουν πάλι τις εισπράξεις από τα μαγαζιά θα είναι πιο εντυπωσιακοί και πειστικοί στους «πελάτες». Έχουμε τρομοκράτες που έκαναν κουμάντο στη φυλακή, μαζεύονταν όλοι μαζί, έκοβαν βόλτες στις πτέρυγες, τρομοκρατούσαν τους φύλακες και οργάνωναν τρομοκρατικές ενέργειες και από μέσα. Στη φυλακή δεν πρέπει να υπάρχει αργία, ραχάτι. Χρειάζεται πειθαρχία και ή θα δουλεύεις ή θα σπουδάζεις. Και δεν θα πρέπει να είναι η εργασία για όλους προνόμιο. Η αργία είναι μήτηρ πάσης κακίας και στο γκιζντάνι είναι και ευκαιρία για εγκληματική επιμόρφωση, να μπαίνει ο άλλος μαρίδα και να βγαίνει καρχαρίας σε βάρος της κοινωνίας. Έχουμε λοιπόν πολλά θέματα να δούμε ακόμα, και θα θίξω άλλο ένα ταμπού.
Ο νέος Ποινικός Κώδικας ήδη αποδίδει – θα δούμε βέβαια και στρεβλώσεις που μπορούν να διορθωθούν, αλλά δεν φτάνει. Για την αντιμετώπιση συγκεκριμένων πληθυσμιακών ομάδων, όπως οι γνωστοί ψευτοευπαθείς λεηλάτες χαλκού και άλλων μετάλλων και μη, δεν μπορούμε να πάρουμε μέτρα με φυλετικό χαρακτήρα. Και αντισυνταγματικό θα ήταν και δεν χρειάζεται. Εάν δηλαδή κανένας μπαλαμός το ρίξει και αυτός στο πλιάτσικο, θα αντιμετωπιστεί επιεικέστερα; Όχι, βέβαια. Τα ποινικά μέτρα πρέπει να αντιμετωπίζουν συμπεριφορές άσπρων, μαύρων, καφέ, κίτρινων, εμπριμέ με ισονομία. Τώρα, αν τυχαίνει σε αυτές να υπερεκπροσωπείται συγκεκριμένη κατηγορία, είναι άλλο ζήτημα, το οποίο θα αντιμετωπιστεί γενικά και οριζόντια. Μόνοι τους θα πέσουν στην απόχη του μπόγια όλοι όσοι διαπράξουν αδικήματα.
Οι λύσεις των προβλημάτων μπορούν να είναι μόνο συνταγματικές, σύννομες, εφαρμοζόμενες από τα κρατικά όργανα, για να μην ωθούνται οι πολίτες στην αυτοδικία από απελπισία. Αποτύχαμε μέχρι πρότινος στην πρόληψη και την καταστολή με τα προηγούμενα θεσμικά εργαλεία. Ο νέος Ποινικός Κώδικας θα βελτιώσει τα πράγματα αλλά σίγουρα δεν αρκεί. Άρα πρέπει να αναζητήσουμε νέα εργαλεία ή να ανατρέξουμε και στο παρελθόν, χωρίς αναστολές και φοβίες.
Καλώδια του ΟΣΕ, ράγες, μετασχηματιστές, καπάκια υπονόμων, προτομές Ηρώων, χάλκινα διακοσμητικά τάφων, καντήλια, κοσμήματα από μπούκες σε σπίτια αποτελούν καθημερινή λεία. Μερικά χρόνια φυλακή και μετά χρόνια «διακοπές» σε ερημονήσι θα ήταν πολύ μερακλαντάν για υπότροπους εγκληματίες, στους οποίους πρώτοι πρώτοι πρέπει να συμπεριληφθούν οι μαντράδες, οι επιχειρηματίες της ανακύκλωσης, στους οποίους -το ξαναγράψαμε- πρέπει να απαγορευτούν οι συναλλαγές με μετρητά, να μπουν κάμερες και μητρώο εισερχόμενων υλικών, όπως έκαναν οι Γάλλοι και έληξε το παραμύθι, μαζί βέβαια με αυστηρή αστυνόμευση.
Ο διοικητικός εκτοπισμός- κοινώς, εξορία- για αντικοινωνικά στοιχεία ήταν ένα σοφό προληπτικό μέτρο του Ελευθέριου Βενιζέλου. Όταν δεν είναι ανάμεσά μας δεν μπορούν να εγκληματήσουν. Εφαρμόστηκε αποτελεσματικότατα για ληστές, ληστοτρόφους, νταβατζήδες και κομμουνιστές. Να το ξανασκεφτούμε για ψευτοευπαθείς ή μη, πάντως λεηλάτες δημόσιας και ιδιωτικής περιουσίας, για πάσης φύσεως αντικοινωνικά στοιχεία που εγκληματούν καθ’ υποτροπή.
Και σήμερα, Ανακριτές ή Δικαστικά Συμβούλια μπορούν και επιβάλλουν όρους διαμονής, π.χ. να ζήσεις σε συγκεκριμένη περιοχή, από την οποία να μην απομακρύνεσαι ή να μην πας σε κάποια συγκεκριμένη. Θεσμικά εργαλεία υπάρχουν. Ας τα εξελίξουμε.
Δεν μπορούμε να το επιβάλουμε προληπτικά, διότι δεν υπάρχει ποινή χωρίς έγκλημα. Μπορούμε όμως να το δούμε ως παρεπόμενη ποινή ή διοικητικό μέτρο σε υπότροπους, ύστερα από άλλο ένα έγκλημά τους. Διότι τι νόημα έχει η ποινή, όταν ο άλλος θα την εκτίσει και θα επιστρέψει στο ίδιο περιβάλλον, στις ίδιες παρέες, στις ίδιες συνήθειες, στις ίδιες δυνατότητες για να ξαναεγκληματήσει με σκοπό το κέρδος;
Να τον απομακρύνουμε, λοιπόν, να τον απομονώσουμε από τους φιλόνομους πολίτες και από την πιθανή μελλοντική λεία του για ικανό χρόνο ή και για πάντα.
Και φυσικά είναι αναγκαία η ισόβια αποστέρηση των πολιτικών δικαιωμάτων έπειτα από αμετάκλητη καταδίκη για ατιμωτικά αδικήματα, ακόμη κι αν είναι μόνο πλημμελήματα. Έτσι, αφού δεν θα ψηφίζουν, θα κοπεί και η δυνατότητα συναλλαγής με κόμματα και εξουσία. Και, στο κάτω κάτω, γιατί να έχουν λόγο στη διακυβέρνηση της χώρας αμετάκλητα καταδικασμένοι κακοποιοί;
Και, σημειωτέον, στη Γυάρο και σε άλλες ρομαντικές νήσους δεν υπάρχουν γραμμές του ΟΣΕ, μετασχηματιστές, προτομές και πομόνες για να τσουρνέψουν. Θα περιμένουν κάθε εβδομάδα το πλοίο που θα φέρνει ρύζι, μακαρόνια και φασόλια, ρεμβάζοντας τους γλάρους να χορεύουν στον άνεμο πάνω από τον ασημένιο αφρό του κύματος.
*Δικηγόρος, Πρόεδρος της Νέας Δεξιάς
