Του Γιώργου Κ. Στράτου
Παραλιακή, με «Π» κεφαλαίο, γιατί μία είναι η Παραλιακή στη χώρα με τις ατελείωτες ακτές. Και να μας συμπαθάνε οι αντίστοιχες όμορφες λεωφόροι όλων των παραθαλάσσιων πόλεων της πατρίδας μας. Αυτή που ξεκινάει από το παλιό Δέλτα στο τέλος της Συγγρού, σημερινό Ίδρυμα Νιάρχος και φτάνει μέχρι τον Ναό του Ποσειδώνα στο Σούνιο, εξ ου και το όνομά της. Για να μη στενοχωρούμε τους Πειραιώτες (!), ας την πιάσουμε από τη Σχολή Ναυτικών Δοκίμων στο Χατζηκυριάκειο με όλη τη «δαντέλα» των τραγουδισμένων βράχων της Πειραϊκής και την παραλία από το Τουρκολίμανο μέχρι και τις Τζιτζιφιές.
Η ακτογραμμή αυτή του Σαρωνικού αποτελεί δίχως καμία υπερβολή τοπίο απαράμιλλου φυσικού κάλλους. Σε τέτοιο επίπεδο που νιώθω ότι την αδικούν βάναυσα όσοι την αποκαλούν «Αθηναϊκή Ριβιέρα»! Ίσως γιατί πολλοί εξ αυτών δεν έχουν γνωρίσει ακόμη καλά την πραγματική Ριβιέρα. Παρά τις προσπάθειές μας επί δεκαετίες να αλλοιώσουμε μέχρις καταστροφής αυτόν τον παραδεισένιο τόπο, η δύναμη της ομορφιάς του αντιστέκεται στη μανία μας για την επικράτηση της ασχήμιας. Κραυγαλέα απόδειξη, η αγοραστική αξία των «φιλέτων» του είναι από τα ακριβότερα στην Ευρώπη και το ενδιαφέρον ζάπλουτων ανθρώπων να τα αποκτήσουν είναι αποδεδειγμένα υπαρκτό και πληρωμένο.
Πόσοι τέτοιοι «παράδεισοι» έχουν απομείνει στη Μεσόγειο; Τόσο κοντά σε μια πόλη όπως η Αθήνα και στο αεροδρόμιό της; Πόσοι περιβάλλονται από αστικούς ιστούς με γειτονιές φιλήσυχων οικογενειαρχών και καταστημάτων άλλης εποχής; Πόσες μπορούν να εξασφαλίσουν στον επίδοξο αγοραστή κατοικίας, πέρα από την πολυτέλειά του να βγαίνει στη θάλασσα με τα πόδια, μια τόσο ζωντανή βόλτα στο πρόσφατο και απώτερο παρελθόν και της δικής του πατρίδας; Και εδώ γεννώνται ερωτήματα: Πόσο ενδιαφέρονται οι επενδυτές – κατασκευαστές για όλα αυτά; Πώς θα αντιμετωπίσουν τις επιπτώσεις της επένδυσής τους στο φυσικό περιβάλλον αλλά και στις ζωές των ανθρώπων των όμορων περιοχών;
Με υποψιάζει η εξέλιξη αντίστοιχων προσπαθειών διεθνώς. Παράδειγμα, η Ποσειδώνος θα υπογειοποιηθεί από την παραλία Αλίμου μέχρι το ύψος του Αγίου Κοσμά. Η έκταση που καλύπτει σήμερα η παραλιακή θα γίνει χώρος πρασίνου και θα ενώνει το Μητροπολιτικό Πάρκο με τη θάλασσα. «Η ελεύθερη και απρόσκοπτη πρόσβαση των πολιτών στο παραλιακό μέτωπο παραμένει προτεραιότητα και η σχεδιαζόμενη ανάπτυξη στο Ελληνικό εξυπηρετεί αυτόν τον σκοπό» τονίζει η ανάδοχος του έργου Lamda Development προς αποφυγή παρανοήσεων. Μακάρι.
Παρόμοιος είναι και ο προβληματισμός μου για την τύχη της Βουλιαγμένης και του Καβουριού. Επενδύσεις εκατοντάδων εκατομμυρίων έχουν γίνει στον «Αστέρα». Θηριώδες εμπορικό κέντρο σε σχήμα πλοίου (!) ναυλοχεί ήδη στον κόλπο της. Η καντίνα του Λαιμού έχει κλείσει από χρόνια. Ετοιμάζονται πολυτελείς κατοικίες. Θέλουν να μας πουν κάτι όλα αυτά; Σε εμάς που κατεβαίνουμε στη στάση «Στροφή Καβουριού» για να πάμε για μπάνιο;
Η Παραλιακή αποτελεί μεγάλη ανάσα για όσους ζούμε στην Αθήνα. Μια βόλτα σε αυτήν σου αλλάζει τη διάθεση. Είναι η μνήμη των νιάτων μας, της διασκέδασής μας, των ερώτων και του χαβαλέ μας. Η απώλεια ελεύθερης πρόσβασης σε αυτήν, όπως τη ζούμε μέχρι σήμερα, θα σημάνει σοβαρή διαταραχή στον ψυχισμό των κατοίκων όλης της πρωτεύουσας. Είθε να μην τη γευτούμε!
