Του Κώστα Πρώιμου
Δεν πάνε και πολύ καλά τα πράγματα για τον νεομητσοτακισμό, συνεπώς και για το πολυδαίδαλο σύστημά του. Θα μου πείτε βέβαια πως τώρα είναι ήδη αργά, καθώς η ζημιά που έχει προξενήσει στη χώρα ο ανεκδιήγητος Κυριάκος με τους συν αυτώ, αν και δε δύναται ακόμη να αποτιμηθεί στο όλον της, εν τούτοις προβλέπεται πρωτοφανής και συνάμα τεράστια, σύμφωνα με τις τοποθετήσεις των ελαχίστων αντικαθεστωτικών πολιτικών παρατηρητών.
Αλλαγές που, μπορεί να θεωρηθούν ως προάγγελοι σημαντικών εξελίξεων διαταράσσοντας στο άμεσο μέλλον τους υπάρχοντες συσχετισμούς δυνάμεων, πραγματοποιούνται και στην Αργολίδα.
Η αίτηση διαγραφής που υπέβαλε στο κόμμα της ΝΔ ο πρώην Δήμαρχος Άργους – Μυκηνών Δημήτρης Καμπόσος μόνο ως πυροτέχνημα δε θα έπρεπε να εκληφθεί υπό αυτές τις συνθήκες. Ακόμη και έτσι να είναι, απαιτείται μεγάλη προσοχή όταν «ανάβεις βεγγαλικά» σε μια «πυριτιδαποθήκη» όπως φαντάζει αυτή τη στιγμή το προπύργιο της Δεξιάς στην Πελοπόννησο. Τον δρόμο των αποχωρήσεων έδειξε σε κεντρικό επίπεδο ο Κόλλιας, ενώ σύμφωνα με πληροφορίες θα ακολουθήσουν και άλλοι, κυρίως όσοι αισθάνονται πως η Νέα Δημοκρατία έχει μεταλλαχθεί ολοκληρωτικά σε μια μηχανή αναπαραγωγής και προώθησης των κοινωνικοπολιτικών δεινών της διεθνοποίησης.
Η περίπτωση Καμπόσου ομοιάζει σε μερικά σημεία με εκείνη του Κυριάκου Μητσοτάκη. Ο πρώτος καταψηφίστηκε στις τελευταίες αυτοδιοικητικές εκλογές επειδή οι Αργείοι «ξάφνου ανακάλυψαν» την αυταρχικότητα και την αδιαλλαξία του. Ο δεύτερος, ο πρωθυπουργός μας, υπερψηφίστηκε επειδή έπρεπε σύμφωνα με την κοινή γνώμη να φύγει ο επικίνδυνος Τσίπρας που έκλεισε τις τράπεζες και έφερε τις προδοτικές Πρέσπες. Άντε να εξηγήσεις στον κυρ-Παντελή, ότι τα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα τότε κατέβασαν ρολά καθ΄ υποδείξεων και εντολών των μεγάλων αφεντικών τους…
Πολλοί παλιοί ΠΑΣΟΚΟΙ που «έχτισαν» καριέρες κατά τη δεκαετία του ’80 και του ’90 ακόμη και στον αδυσώπητο ιδιωτικό τομέα, μέσω του πάλαι ποτέ κραταιού κόμματος, από κεκράχτες του σοσιαλισμού ασπάστηκαν αίφνης και ανενδοίαστα τον εγχώριο πολέμιό τους, εν προκειμένω τον νεομητσοτακισμό. Αρκετοί από αυτούς που θυμίζουν στην πολιτική και κοινωνική συμπεριφορά τους τις ντόπιες ερωμένες των εκάστοτε κατακτητών, ως συνταξιούχοι σε μερικές κραυγαλέες περιπτώσεις απολαμβάνουν παχυλούς μισθούς και εξουσία, φερειπείν ως διοικητές περιφερειακών νοσοκομείων, ως προϊστάμενοι σε νευραλγικά πόστα του δημοσίου τομέα, αλλά και ως φανατικοί πολιτευτές προσδεμένοι πλέον στο άρμα της οικογένειας Μητσοτάκη.
Με δαύτους, αν μη τι άλλο δημοσιογραφικά θα γελάσουμε πολύ, διότι όταν (όπως δρομολογείται) καταρρεύσει με πάταγο το καθεστώς, όχι μόνο δε θα ψάχνουν μέρος για να κρυφτούν, παρά θα σηκώσουν τα λάβαρα της επανάστασης με το γνωστό, χαρακτηριστικό και απύθμενο θράσος που τους διακρίνει.
Σύμφωνα με πληροφορίες, κάποιοι ήδη κάνουν διερευνητικές επαφές με τα πιο λούμπεν στοιχεία στον χώρο της προσώρας διαλυμένης Κεντροαριστεράς, φοβούμενοι κυρίως για την τύχη που τους επιφυλάσσει η επόμενη μέρα, μετά από μια ενδεχόμενη πτώση της κυβέρνησης Μητσοτάκη.
Ασφαλώς οι παρτάκηδες και οι καιροσκόποι για την… πάρτη τους και τον εαυτούλη τους καλά πράττουν. Περισσότερο ενδιαφέρον ακόμη και από κλινικής απόψεως υποθέτουμε πως παρουσιάζει ο κόσμος που θα συνθέσει το νέο συνονθύλευμα που θα αποκαλείται Κεντροαριστερά, η οποία θα φροντίσει για ευνόητους λόγους να τους αγκαλιάσει εκ νέου.
