Του Ανδρέα Καψαμπέλη
Πολιτικό παρασκήνιο, και μάλιστα ενδιαφέρον, συνοδεύει αυτή τη φορά τις εξελίξεις γύρω από το θέμα της επενδυτικής βαθμίδας για την οικονομία, την οποία τελικά ΔΕΝ απέκτησε η χώρα μας από τη Moody’s…
Καταρχάς, οι πληροφορίες αναφέρουν ότι το οικονομικό επιτελείο (λέγε με Χατζηδάκη) το είχε «δέσει» ότι ο διεθνής οίκος θα έβγαζε, επιτέλους, και αυτός την Ελλάδα από την κατηγορία των «σκουπιδιών». Μετά την ψυχρολουσία, στην πλατεία Συντάγματος έχουν βάλει πλερέζες, έστω κι αν για την τιμή των όπλων άρχισαν επινίκιες δηλώσεις για την αναβάθμιση των «προοπτικών».
Η Moody’s είναι ο πιο αυστηρός από τους διεθνείς οίκους και «μετράει» όσο όλοι οι άλλοι μαζί. Γι’ αυτό και η ετυμηγορία του αναμενόταν με κομμένη την ανάσα.
Το σοβαρότερο, όμως, είναι αυτό που συζητείται ήδη στους οικονομικούς κύκλους. Δηλαδή, ότι η απόφαση να μείνει «παγωμένη» η απόδοση της επενδυτικής βαθμίδας συνδέεται (και) με το πολιτικό κλίμα στην Ελλάδα…
Μπορεί να μην εκδηλώνονται σήμερα προβλήματα κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας, αλλά στο εξωτερικό οι διεθνείς οικονομικοί εκτελεστές παρακολουθούν με προσοχή το σκηνικό ρευστότητας που διαμορφώνεται ύστερα από τις ευρωεκλογές, με την καθίζηση της Ν.Δ. και την αβεβαιότητα, πλέον, για την κυβέρνηση που θα προκύψει από τις εκλογές του 2027 ή και νωρίτερα…
Σε αυτό αποδίδεται πρόσθετη βαρύτητα, καθώς η επόμενη (και ποια;) κυβέρνηση είναι και εκείνη που θα πρέπει να κάνει τις (επώδυνες) προετοιμασίες εν όψει του 2032, που λήγει η περίοδος χάριτος για τα μνημονιακά δάνεια από τους δανειστές μας…
Τώρα, η αγωνία μεταφέρεται για το επόμενο χρονικό στάδιο. Καθώς η Moody’s έβαλε απότομο φρένο, μένει να φανεί εάν μέσα στο προσεχές διάστημα (από Οκτώβριο έως Δεκέμβριο) θα προχωρήσουν σε περαιτέρω αναβάθμιση ή θα περιμένουν οι άλλοι οίκοι που έχουν παραχωρήσει την επενδυτική βαθμίδα.
Δεν πρέπει, μάλιστα, να ξεχνάμε ότι πρόκειται για την κατώτατη βαθμίδα της κατηγορίας «επενδυτικού βαθμού». Η περαιτέρω πορεία είναι έτσι κι αλλιώς ιδιαίτερα ανηφορική, καθώς συνολικά υπάρχουν τέσσερις βαθμίδες που πρέπει να ανέβουμε για να φτάσει η χώρα στα επίπεδα που βρισκόταν πριν από τη χρεοκοπία του 2010. Εδώ και 15 χρόνια. Για να γνωρίζουμε ακριβώς και τι… πανηγυρίζουμε έως τώρα!
Υπάρχει επίσης άλλος ένας μεγάλος μύθος που συνοδεύει όλη αυτή την κατασκευή: ο πραγματικός λόγος που έδωσαν, κουτσά στραβά, την επενδυτική βαθμίδα οι προηγούμενοι ήταν για να μη χρεοκοπήσει ξανά -και από λογιστικής πλευράς- η χώρα. Χωρίς αυτήν, έστω και την πιο χαμηλή, η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα θα έπρεπε να σταματήσει οριστικά την «κατ’ εξαίρεση» αποδοχή των ελληνικών ομολόγων ύστερα και από την παράταση λόγω της πανδημίας…
Κατά τα λοιπά, η ελληνική κοινωνία «χορταίνει» πια επενδυτική βαθμίδα ως η φτωχότερη (και επισήμως) στην ευρωζώνη. Αλλά και το δημόσιο χρέος στο 160% επί του ΑΕΠ είναι και όχι στο 150%, που το περίμεναν…
