Του Σάββα Καλεντερίδη
Σε μια εποχή που η Δύση και η Ελλάδα διαλύουν παραδοσιακούς θεσμούς της κοινωνίας, όπως είναι η οικογένεια και η θρησκεία, ο Ερντογάν προστατεύει τον θεσμό της οικογένειας, ενώ μετατρέπει τη μουσουλμανική θρησκεία αφενός μεν σε συνεκτικό ιστό της πολυεθνικής Τουρκίας, αφετέρου δε σε σημαντικό εργαλείο της νεοαποικιοκρατικής επεκτατικής πολιτικής του.
Όσον αφορά το πρώτο, μιλώντας στο 21ο Συνέδριο Αποφοίτων Θεοκρατικών Λυκείων (21 İmam Hatipliler Kurultay), ο Ερντογάν, αφού τόνισε τη σημασία που είχε για τον ίδιο η μόρφωση που έλαβε φοιτώντας σε θεοκρατικό λύκειο, είπε τα εξής:
«Αδέρφια μου, γι’ αυτό υπάρχουμε ως οπαδοί του Ιμάμ Χατίπ. Υπάρχουμε για να μη μένουν οι μιναρέδες χωρίς το κάλεσμα του ιμάμη. Υπάρχουμε για να μη μείνει το πεδίο του τζιχάντ χωρίς αγωνιστές. Υπάρχουμε για να μη μείνει ο ηρωικός μας στρατός χωρίς ήρωες. Έχουμε πατρίδα, υπάρχουμε για να υπάρχει πάντα η πατρίδα μας. Υπάρχουμε για να μη μείνει χωρίς μουσουλμάνους η χώρα μας που είναι γεμάτη μουσουλμάνους. Αυτός ήταν ο αγώνας μας από την αρχή. Μην το ξεχνάτε ποτέ αυτό, αγαπητοί νέοι. Εάν αφαιρέσετε το Ισλάμ από αυτά τα εδάφη, εάν αφαιρέσετε το κάλεσμα για προσευχή, τον μιναρέ, το τζαμί, το Κοράνι από αυτά τα εδάφη, πιστέψτε με, δεν θα μείνει τίποτα. Εάν αφαιρέσετε το Ισλάμ, τα τζαμιά και το Κοράνι από αυτά τα εδάφη, δεν θα μείνει ούτε το έθνος ούτε η χώρα πίσω. Ο αγώνας του Ιμάμ Χατίπ είναι υπεράσπιση της πατρίδας. Ο αγώνας του Ιμάμ Χατίπ είναι αγώνας πίστης. Ο αγώνας του Ιμάμ Χατίπ είναι αγώνας για ύπαρξη και ανυπαρξία».
Ο πρόεδρος της Τουρκίας τα είπε όλα. Αυτό που κάνει ένα έθνος τους πολίτες της Τουρκίας, που προέρχονται από 32 διαφορετικά έθνη και εθνοτικές ομάδες, όπως κατέγραψε σε μελέτη του ο Πίτερ Άντριους («Ethnic groups in the Republic of Turkey», Peter Alford Andrews, L. Reichert, Wiesbaden, 1989) είναι το Ισλάμ, το Κοράνι, το τζαμί και ο μιναρές…
Προχωρώντας ο Ερντογάν την ομιλία του, περιέγραψε τον λόγο για τον οποίο εκλήθη η Τουρκία στη Σύνοδο των υπουργών Εξωτερικών του Αραβικού Συνδέσμου στο Κάιρο στις 10 Σεπτεμβρίου και τον λόγο για τον οποίο επιχειρείται η προσέγγιση της Τουρκίας με την Αίγυπτο και τη Συρία.
«Αγαπητοί νέοι, αγαπητοί μαθητές Ιμάμ Χατίπ, μια απάνθρωπη γενοκτονία συνεχίζεται στη Γάζα εδώ και 11 χρόνια. Τα παλαιστινιακά εδάφη έχουν καταληφθεί ίντσα προς ίντσα από τους σιωνιστές από τότε που η Οθωμανική Αυτοκρατορία αποσύρθηκε από εκεί το 1918. Οι Παλαιστίνιοι στριμώχνονται σε μικροσκοπικά οικόπεδα στη Ραμάλα και τη Γάζα. Τώρα το Ισραήλ στοχεύει να εισβάλει και στη Δυτική Όχθη, όπως έκανε στη Γάζα, διαπράττοντας γενοκτονία εκεί. Χθες δολοφόνησαν βδελυρά τη μικρή μας κόρη, την Aysenur Eygi. Μέχρι σήμερα έχουν σκοτώσει 41.000 αθώους πολίτες, μεταξύ των οποίων 17.000 παιδιά. Επιτίθενται βάρβαρα σε παιδιά, γυναίκες, νέους και ηλικιωμένους. Χύνουν αίμα. Στη Γάζα δεν υπάρχει πόλεμος Ισραηλινών – Παλαιστινίων, αλλά αγώνας μεταξύ του επεκτατικού σιωνισμού και των μουσουλμάνων που προστατεύουν την πατρίδα τους. Μερικοί άνθρωποι, τόσο στη χώρα μας όσο και στις ισλαμικές χώρες, βλέπουν αυτό το θέμα ως ένα μακρινό ζήτημα που δεν τους αφορά και κάνουν σοβαρό λάθος. Είπα πριν, το Ισραήλ δεν θα σταματήσει στη Γάζα. Εάν το Ισραήλ συνεχίσει έτσι, θα στρέψει το βλέμμα του σε άλλα μέρη μετά την κατάληψη της Ραμάλα. Θα είναι η σειρά άλλων χωρών της περιοχής. Θα έρθει η σειρά του Λιβάνου και της Συρίας. Θα βάλουν στο στόχαστρο την πατρίδα μας, τις περιοχές μεταξύ Τίγρη και Ευφράτη. Το λένε ανοιχτά με κάθε χάρτη που ποζάρουν μπροστά τους. Ήδη δηλώνουν ότι δεν θα αρκεστούν στην κατοχή της Γάζας. Γι’ αυτό λέμε ότι η Χαμάς αντιστέκεται για λογαριασμό όλων των μουσουλμάνων. Γι’ αυτό λέμε ότι η Χαμάς δεν υπερασπίζεται μόνο τη Γάζα αλλά και τα ισλαμικά εδάφη άλλων χωρών, υπερασπίζεται και την Τουρκία. Είναι ισλαμικό μας καθήκον να σταθούμε ενάντια στην κρατική τρομοκρατία του Ισραήλ. Είναι καθήκον πίστης. Είναι εθνικό ζήτημα. Φυσικά και είναι εθνικό θέμα».
Όπως φαίνεται από τα παραπάνω που ανέφερε ο Ερντογάν στην ομιλία του, προσπαθεί να πείσει τους ηγέτες των χωρών της περιοχής της Μέσης Ανατολής ότι μετά την Παλαιστίνη, τη Γάζα και τη Δυτική Όχθη θα έλθει και η σειρά των χωρών τους. Στα λόγια αυτά και στη συγκεκριμένη επιχειρηματολογία του Ερντογάν μπορούμε να εντοπίσουμε μέρος των λόγων που έφεραν πιο κοντά την Τουρκία και την Αίγυπτο, αλλά και τις κινήσεις που γίνονται για προσέγγιση της Τουρκίας με τη Συρία.
Φυσικά, δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι όλο αυτό το αφήγημα εντάσσεται στα νεοοθωμανικά σχέδια του Ερντογάν.
Ας τα έχουμε υπόψη μας όλ’ αυτά στη Λευκωσία και την Αθήνα.
