Όσα ωραιοποιητικά φίλτρα και να βάζουμε στο παρελθόν, οι μνήμες δεν ξεγράφονται
Του Παναγιώτη Λιάκου
Είναι γεγονός ότι κάθε χρόνος που περνάει παίρνει μαζί του και κάποιους πόντους από τη νοημοσύνη του λαού μας. Δεν είναι τυχαίο ότι Έλληνες μαθητές τα τελευταία έτη πατώνουν στον διαγωνισμό PISA (Programme for International Student Assessment) που οργανώνει ο ΟΟΣΑ (Οργανισμός για την Οικονομική Συνεργασία και Ανάπτυξη). Αν δώσουμε βάση στις οικτρές βαθμολογίες που συγκεντρώνουν οι μαθητές μας, θα καταλήξουμε στο συμπέρασμα ότι ούτε να κατανοήσουν απλά κείμενα μπορούν ούτε από μαθηματικά… σκαμπάζουν ιδιαίτερα.
Αυτό σημαίνει ότι κάτι δεν πάει καλά με όσα διδάσκονται στα σχολεία και με τον τρόπο που υποχρεώνονται να τα μάθουν. Ας βάλουμε και στην εξίσωση την κατάργηση της καθαρεύουσας και του πολυτονικού, που αποτέλεσαν βασικά εργαλεία της επιχείρησης αποκολοκύνθωσης του λαού μας. Επενδύσαμε ως κράτος στον απεμπλουτισμό της γλώσσας μας και αυτό απέδωσε βλακεία κι αποχαύνωση. Οι οικονομικοί «καρποί» αυτής της επένδυσης είναι περισσότερα από 400 δισ. ευρώ του χρέους της χώρας.
Ωστόσο, υπάρχει και η άλλη πλευρά. Η θετική. Τα παιδιά σήμερα μπορεί να βομβαρδίζονται με τις νεοταξικές ανοησίες της «woke ατζέντας», αλλά τουλάχιστον δεν ξεσπάνε πάνω τους συμπλεγματικά υποκείμενα, όπως στις προηγούμενες δεκαετίες. Πόσες σφαλιάρες -για ψύλλου πήδημα, μάλιστα- είχαν «εισπράξει» κάποιοι πιτσιρικάδες και κοριτσάκια που τώρα προσεγγίζουν την ηλικία των πενήντα ή την έχουν ξεπεράσει κιόλας; Από πού κι ως πού δικαιούτο ο/η κάθε εγκληματίας να τιμωρεί με πλήγματα από βαρύ χάρακα στα χέρια και τα παΐδια τους μαθητές; Πόσες υστερικές κραυγές και απειλές από μισότρελους, από στερημένες και καταπιεσμένες προσωπικότητες, που ξεχρέωναν τους λογαριασμούς τους με τον ασφυκτικό οικογενειακό και κοινωνικό περίγυρό τους μετατρέποντας σε κόλαση τη ζωή των παιδιών;
Η αλήθεια είναι μία αλλά πολυεπίπεδη. Ναι μεν το γνωστικό επίπεδο των μαθητών έχει υποστεί σοβαρές αβαρίες τα τελευταία χρόνια, αλλά το επίπεδο του διδακτικού προσωπικού έχει ανέβει σημαντικά.
Ακόμα κι αν ορισμένοι έχουν όλη την… κακή διάθεση να ασκήσουν βία σε μικρά παιδιά, η κοινωνία τούς το έχει απαγορεύσει διά ροπάλου. Κι αυτό είναι καλό.
Παρότι σταμάτησε η σωματική τημωρία απο τους δασκάλους( και ευτυχώς και σωστά για αυτό ) Εν τούτοις εκείνα τα συμπλεγματικά υποκείμενα που δυστυχώς ήταν δάσκαλοι Εκαναν ανεπανόρθωτη ζημιά Την οποια και πληρώνουμε όλοι μας σήμερα Πώς ;
Επειδή η ζωή είναι αλυσίδα και δη μεταφορά μνήμης τα πράγματα έχουν ως εξής
Εκείνες οι γενιές που βίωσαν τέτοιες καταστάσεις-ξύλο έγιναν γονείς και με τα βιώματά τους εμφύσησαν στα παιδιά τους να μην επιτρέψουν να κάνουν τα ίδια οι δασκάλοι τους σε αυτά Ομως η επόμενη γενιά ναι μέν δεν βίωσε σωματική βία ΄βιωσε ομως την αντίστοιχη ψυχολογική Δάσκαλοι που για κάποιον λόγο δεν χώνευαν ή προτιμούσαν άλλα παιδιά σε σχέση μ ε κάποια άλλα είχε ως αποτέλεσμα την διάχυση φόβου και αγωνίας Αλίμονο εάν δεν σε συμπαθούσε ο καθηγητης (χωρίς όμως να δώσεις δικαιώματα )Τότε σε έκοβε στο μάθημα και δη σε ευτέλιζε εμμέσως με κάθε τρόπο….Υπήρχαν περιπτώσεις διδασκόντων που έκοβαν μαθητές και τους άφηναν στην ίδια τάξη Και πολλά άλλα ….. Κοντολογής μπορεί οι μετεγενέστερες γενιές να μην έτρωγαν ξύλο όμως έτρωγαν {ψυχολογικό ξύλο}
Η δεύτερη λοιπόν γενιά εκείνη που βίωσε την ψυχολογική βία των συμπλεγματικών έγινε γονέας Και αυτήν την φορά εμφύσησε το μίσος προς το σχολείο στην σημερινή γενιά ….
Με αποτέλεσμα να την πληρώνουν δάσκαλοι και καθηγητές που δεν έχουν νοοτροπίες εκείνων που έκαναν ανεπανωρθωτη ζημιά
Για αυτό βλέπουμε γονείς ν α αντιδρούν Και για αυτό φαίνονται όλα παράλογα Εκείνοι οι γονείς είναι οι γενιές που βίωσαν το ψυχολογικό ξυλοδαρμό οι γονείς των οποίων παππούδες πλέον είχαν βιώσει και σωματικό ξύλο
Να βάλουμε οτι το δημόσιο σχολείο επι 40 χρόνια μετατράπηκε σε δεξαμενή της παραπαιδείας Αντί να δίνει γνώσεις που θα βοηθήσουν τα παιδιά να σταθούν στην ζωή
Ο δάσκαλος διδάσκει και οι κοινωνίες εκείνων των εποχών ήταν και αγράμματες και απαθείς Πίστευαν στους δασκάλους ως τοτέμ Και πολλοί εξ αυτών δυστυχώς εκμεταλεύτηκαν αυτή τους την απλοική εμπιστοσύνη «Δάσκαλος ει΄ναι θα ξέρει περισσότερο απο εμάς »
Ομως και οι γονείς να μαθαίνουν στα παιδιά τους τρόπους Ειδάλως κανείς δάσκαλος δεν θα αναλάβει ούτε είναι υποχρεωμένος Παρά μονάχα οτι αφορά τα μαθήματά
Εμπιστευομαστε τους σημερινούς δασκάλους και δη να τους στηρίζουμε Δεν φταίνε σε κάτι αν η σχολική ύλη είναι χάλια