Κασσελάκης: Το πιο σύντομο ανέκδοτο

Η «δημοκρατία» από την πρώτη μέρα της υποψηφιότητάς του είχε δει με τι έχει να κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ και πώς θα έμπλεκε το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης

Του Βασίλη Γαλούπη

Ασφαλώς και χρειαζόμαστε τη σάτιρα στην πολιτική μας. Δεν είναι ασύνηθες κυβέρνηση και αντιπολίτευση να χλευάζονται, όταν ξεφεύγουν. Αλλά ο σατιρικός ηθοποιός γελοιοποιεί την πολιτική, ακριβώς επειδή δεν είναι κομμάτι της. Και ο κόσμος μπορεί να χτυπάει παλαμάκια στο θέατρο ή στο τσίρκο, γνωρίζοντας ότι ο ερμηνευτής δεν είναι από τους πρωταγωνιστές της πολιτικής ζωής του τόπου.

Στην περίπτωση Κασσελάκη η ίδια η αξιωματική αντιπολίτευση έγινε καρναβάλι. Όταν στις 30 Αυγούστου 2023 έσκασε με μιντιακές τυμπανοκρουσίες η υποψηφιότητα Κασσελάκη για να λυτρώσει τον ΣΥΡΙΖΑ, η «δημοκρατία» τον χαρακτήρισε «ανέκδοτο» και «το παιδί του λαού από την Εκάλη». Τώρα, μόλις έναν χρόνο μετά, ο Κασσελάκης αποδεικνύεται «το πιο σύντομο ανέκδοτο».

Από το έστω και υποβαθμισμένο στις βουλευτικές εκλογές κόμμα πρωταθλητισμού της αντιπολίτευσης ο κόσμος περίμενε τουλάχιστον ένα αντίβαρο στην ύβρη του Μητσοτάκη. Αντ’ αυτού, οι απελπισμένοι φίλοι και μηχανισμοί του ΣΥΡΙΖΑ άνοιξαν την πόρτα της Κουμουνδούρου στον Κασσελάκη, τον εφοπλιστή εξ Αμερικής με το ασαφές «πόθεν έσχες», που μπήκε στην Goldman Sachs για να πολεμήσει το σύστημα από… μέσα.

Το πράγμα φάνηκε απ’ την αρχή ότι θα καταλήξει σε φαρσοκωμωδία. Προτού πει μία λέξη, ο Κασσελάκης είχε ήδη μεταδώσει το βασικό του μήνυμα: Ότι οι γνώσεις, η υπευθυνότητα και η εγκυρότητα στην πολιτική είναι απλά ελληνικές επαρχιώτικες συμβάσεις.

Για τον νέο αρχηγό του ΣΥΡΙΖΑ τα μόνα που μετράνε είναι το styling, τα εφαρμοστά ρούχα, οι επισκέψεις στο γυμναστήριο, η υπερπροβολή της προσωπικής του ζωής και το ΤikΤok. Για τον μέτριο σε πραγματικά προσόντα Μητσοτάκη ήταν το καλύτερο δώρο. Για έναν χρόνο δεν ένιωσε ποτέ την «ανάσα» της αντιπολίτευσης. Ο πρωθυπουργός είχε κάθε λόγο να πλέει σε πελάγη ευτυχίας. Αν και μονόφθαλμος, θα βασίλευε απρόσκοπτα ανάμεσα στους τυφλούς.

Ο Στέφανος μάς συστήθηκε όχι με στοιχεία, αλλά με δικές του αφηγήσεις. Το σενάριο με το οποίο είχε εφεύρει τον εαυτό του «έμπαζε» από παντού: «Στα 14 μου βρέθηκα μόνος μου στην Αμερική. Όχι για πολυτέλεια. Από ανάγκη. Ήμουν τυχερός που ένα από τα παλαιότερα σχολεία των ΗΠΑ μού έδωσε πλήρη υποτροφία».

Ο πολέμιος του καπιταλισμού δούλευε για την Goldman Sachs, αλλά αυτό τον έκανε να δει «από κοντά τι είναι κεφάλαιο, το να αγοράζεις τον κόπο του άλλου φτηνά. Το πόση αλαζονεία φέρνει το χρήμα. Γι’ αυτό άφησα αυτήν τη δουλειά. Πήρα δάνειο με προσωπική εγγύηση και τρία χρόνια μετά κατάφερα να μπω στην ποντοπόρο ναυτιλία».

Στην πραγματικότητα η μητέρα του «αυτοδημιούργητου» Κασσελάκη δούλευε ως καθηγήτρια στο ίδιο πανεπιστήμιο από το οποίο αυτός πήρε την υποτροφία του. Ισχυριζόταν ότι έγινε εφοπλιστής με δάνειο από το μηδέν, αλλά εμφανιζόταν μαζί με γνωστό εφοπλιστή στο βρετανικό μητρώο επιχειρήσεων στη διοίκηση της ναυτιλιακής εταιρίας του.

Ο Stefanos εισήχθη στην ελληνική πραγματικότητα ως κυνηγημένος Νίκος Ξανθόπουλος για το παραδικαστικό που κυνήγησε την οικογένειά του. Αργότερα αποκαλύφθηκε ότι ο πατέρας Κασσελάκης είχε καταδικαστεί για απάτη και υπεξαίρεση από τον Άρειο Πάγο το 2011. Στη συνεδρίαση της Κεντρικής Επιτροπής του ΣΥΡΙΖΑ, το περασμένο Σαββατοκύριακο, ο μπαμπάς Κασσελάκης είχε τον θεατράλε ρόλο κλακαδόρου του γιου του. Συχνά σηκωνόταν όρθιος για να χειροκροτήσει τον γιο του.

Η «δημοκρατία» προειδοποίησε από την πρώτη μέρα της υποψηφιότητάς του περί τίνος πρόκειται. Όμως, όλους αυτούς τους μήνες της «Κασσελακιάδας» ο Στέφανος έδειχνε πεπεισμένος ότι προορίζεται για μεγάλα πράγματα στην πολιτική. Μόνο που κανείς άλλος δεν μπόρεσε να το δει. Δεν ενέπνευσε ποτέ, δεν κατόρθωσε να διατηρήσει ικανούς συνεργάτες δίπλα του με ένα ατελείωτο σούρτα  φέρτα και προσπαθούσε απεγνωσμένα να αντισταθμίσει την έλλειψη ταλέντου με την εγωπάθεια.

Από την αποστειρωμένη ιδεολογικά «σαλάτα» που σέρβιρε ως πολιτικές του θέσεις το μόνο που γινόταν ξεκάθαρο ήταν η απροθυμία του να συγκρουστεί με το σύστημα.

Το προφίλ του, αντί να ξεκαθαρίζει, μπερδευόταν. Ο ΣΥΡΙΖΑ μέχρι σήμερα απαξιώνεται στην κοινή γνώμη και οδεύει προς διάλυση. Ευθύνη για το καπέλωμα του ΣΥΡΙΖΑ από τον Κασσελάκη φέρουν ασφαλώς ο Αλέξης Τσίπρας, ο Παύλος Πολάκης και ο Νίκος Παππάς, που τον εμφάνισαν σχεδόν σαν «μεσσία» και αρχικά τον στήριξαν –  ενίοτε και θερμά. Είναι τα ίδια κορυφαία στελέχη που τώρα τράβηξαν το χαλί του Κασσελάκη κάτω από τα πόδια, μήπως διασωθεί κάτι από τον ετοιμόρροπο ΣΥΡΙΖΑ.

Ως αρχηγός αντιπολίτευσης ο Κασσελάκης είχε την ευκαιρία να δημιουργήσει πραγματικό κοινοβουλευτικό πρόβλημα στην κυβέρνηση Μητσοτάκη, όταν θα έχανε τη δεδηλωμένη με το νομοσχέδιο για τα ομόφυλα ζευγάρια. Αλλά ο Στέφανος επέλεξε να στηρίξει την κυβέρνηση.

Τις τελευταίες λίγες, κρίσιμες ημέρες ο celebrity αρχηγός βρέθηκε με λίγους συμμάχους και την επιρροή του στο κόμμα να εξαντλείται. Δεν αποδέχτηκε την πρόκληση να οδηγήσει τον ΣΥΡΙΖΑ σε εκλογές και έπεσε στην παγίδα να βρίσκεται με μια πρόταση μομφής στην πλάτη.

Σήμερα είναι ένα απλό μέλος, χωρίς τα προνόμια και τις προσβάσεις να ελέγχει διαδικασίες. Το προσεχές Σαββατοκύριακο στη ΔΕΘ δεν θα εκπροσωπήσει το κόμμα ο Κασσελάκης, αλλά ο Νίκος Παππάς.

Για τον Στέφανο ο πολιτικός δρόμος που ακολουθεί είναι ασαφής πια. Ξέμεινε από πολιτικό όχημα. Η δήθεν φρέσκια, αλλά νερόβραστη «σούπα» του από ανούσια τσιτάτα του αμερικανικού κόμματος των Δημοκρατικών σερβιρίστηκε ξαφνικά από τα ίδια τα ηγετικά στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ ως λύση για την αντιπολίτευση. Σήμερα αποδεικνύεται ότι έτσι ακριβώς μοιάζει η πολιτική αποτυχία.

Δημοσιεύεται στη «δημοκρατία»