Του Μανώλη Κοττάκη
H έκπτωση του Στέφανου Κασσελάκη από τη θέση του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι απλή υπόθεση. Δεν αφορά μόνον τα εσωκομματικά της παραπαίουσας Αριστεράς. Θα αποτελέσει απαρχή εξελίξεων στον χώρο της ευρύτερης Κεντροαριστεράς, οι οποίες υπό προϋποθέσεις μπορεί να επηρεάζουν την κεντροδεξιά παράταξη και τα κόμματα που κινούνται στα δεξιά της.
Πρόκειται για ντόμινο και ιδού γιατί. Μέχρι προχθές γνωρίζαμε ότι το ΠΑΣΟΚ πάει σε εκλογές για εκλογή νέου αρχηγού και ο ΣΥΡΙΖΑ οδεύει σε καταστατικό συνέδριο. Τα συμφέροντα των κυρίων Ανδρουλάκη και Κασσελάκη συνέπιπταν αντικειμενικά.
Η διατήρησή τους στην αρχηγία των κομμάτων τους διευκολυνόταν από το πάγωμα των εξελίξεων για κόμμα-ομπρέλα της Κεντροαριστεράς με τη συνένωση δυνάμεων από τον ΣΥΡΙΖΑ, το ΠΑΣΟΚ και τη Νέα Αριστερά.
Τα δεδομένα όμως τώρα αλλάζουν και είναι τα εξής: Τώρα θα έχουμε εκλογή αρχηγού και στα δύο κόμματα. Και στο ΠΑΣΟΚ και στον ΣΥΡΙΖΑ. Θα προηγηθεί το ΠΑΣΟΚ και θα ακολουθήσει ο ΣΥΡΙΖΑ. Η εκλογή νέου αρχηγού του ΠΑΣΟΚ θα επηρεάσει προφανώς και την εκλογή του νέου αρχηγού του ΣΥΡΙΖΑ. Το ένα κόμμα θα συμπαρασύρει το άλλο. Η δυναμική του ενός θα επηρεάσει τη δυναμική του άλλου.
Αν δεχθούμε την υπόθεση ότι ο Αλέξης Τσίπρας και ο Γιώργος Παπανδρέου «τα λένε» καλά τις κρύες νύχτες του χειμώνα στο Στρασβούργο ως βουλευτές της Κοινοβουλευτικής Συνέλευσης του Συμβουλίου της Ευρώπης και ευνοούν την εκλογή «παπανδρεϊκού» και «τσιπρικού» αρχηγού στα δύο κόμματα αντιστοίχως, με προοπτική τη «συνένωση» τους, τότε πρέπει να διερευνήσουμε τις πιθανότητες επιτυχίας του σχεδίου που εκπόνησαν οι δύο «πατριάρχες» εκεί στα ξένα.
Αν οι εξελίξεις αποκτήσουν δυναμική, δεδομένου ότι ο Κυριάκος έδειξε ότι έμεινε από βενζίνη στη ΔΕΘ (πρώτη φορά από το 2016 δεν είχε αφήγημα) και ότι τα ποσοστά της Ν.Δ. υποχωρούν στις μετρήσεις, τότε ας μην εκπλαγεί κανείς αν αρχίσουν να ξεχωρίζουν οι «παπανδρεϊκοί» Γερουλάνος και Δούκας στο ΠΑΣΟΚ (κυρίως ο πρώτος) και οι μεταβατικοί «τσιπρικοί» Παππάς και Φαραντούρης στον ΣΥΡΙΖΑ.
Ο κόσμος θα αναζητήσει τον θεωρητικά ικανότερο να αντιπαρατεθεί με τον κ. Μητσοτάκη. Γράφω «θεωρητικά», γιατί στο βάθος του τούνελ κρύβεται ο ανυπόμονος για «εκδίκηση» Αλέξης Τσίπρας, ο οποίος σχεδιάζει να επανεμφανιστεί στον «μπερντέ» το 2025. Αν βεβαίως νικήσει ο Νίκος Ανδρουλάκης, ο οποίος έχει δείξει μέχρι τώρα στοιχεία ισχυρής ανθεκτικότητας, πολύ δε περισσότερο η Άννα Διαμαντοπούλου, το σενάριο αυτό αλλάζει.
Στην πολιτική και στη ζωή πρέπει όμως να πορεύεσαι με το καλύτερο και με το χειρότερο σενάριο. Όχι να κάθεσαι πάνω σε ροζ συννεφάκι. Το οποίο σημαίνει ότι η Ν.Δ. πρέπει να είναι έτοιμη για την περίπτωση που συνενωθούν το ΠΑΣΟΚ με τον ΣΥΡΙΖΑ. Απίθανο σήμερα, αλλά όσα δεν φέρνει ο χρόνος τα φέρνει η ώρα.
Η απόφαση του Κασσελάκη να αφαιρέσει τον προσδιορισμό «ριζοσπαστική» από το όνομα της Αριστεράς δεν ήταν τυχαία. Οι σύμμαχοι αγαπούν τα κεντρώα κόμματα και όχι τα radical. Μισούν τον ριζοσπαστισμό του απρόβλεπτου. Αγαπούν τους φρόνιμους. Και μολονότι δεν «πέρασε» η πρόταση Κασσελάκη λόγω συγκυρίας, κατ’ ουσίαν αποτελεί τον πυρήνα των εξελίξεων γύρω από την Κεντροαριστερά.
Το νέο σχεδιαζόμενο ενιαίο κόμμα πρέπει να είναι κεντρώο, όχι ριζοσπαστικό, για να μην «τρομάζει» τα πλήθη, όπως ο παλαιός ανερμάτιστος ΣΥΡΙΖΑ των capital controls και της υποστήριξης των τρομοκρατών.
Θα πάρει αυτό ευλογία από τον ξένο παράγοντα; Κατά τη γνώμη μου, θα πάρει, γιατί έτσι μόνο θα έχει ελπίδες να αναστηλωθεί ο παλαιός δικομματισμός και θα διευκολυνθούν οι επανασυσπειρώσεις εκατέρωθεν. Θα επιτύχει όμως το εγχείρημα για την ανάσταση της παλαιάς αρχιτεκτονικής της Μεταπολίτευσης; Έχω πολλές αμφιβολίες.
Από τη μία, θα έχουμε έναν πρωθυπουργό χωρίς βενζίνη, που θα σκέφτεται αν πρέπει να επιμείνει «κεντρώα» ή να πάρει και ελαφρά δεξιά κλίση, και, από την άλλη, θα έχουμε τους Παπανδρέου και Τσίπρα, που για μεγάλο μέρος του εκλογικού σώματος είναι «πατριάρχες» last year. Ξεπερασμένοι. Κυρίως ο πρώτος.
Η Ελλάδα χρειάζεται μια φρέσκια πολιτική πρόταση, με αναθεωρητική γεωπολιτική ματιά, και αυτήν ετούτη η Κεντροαριστερά, σε όποια συσκευασία (για να μην πω και άλλοι από την από δω πλευρά), δεν μπορεί να της τη δώσει. Έχει μεγάλες δουλείες η σκέψη της.
Οπότε, το «καλύτερο» σενάριο για την τύχη του πολιτικού μας συστήματος είναι η «μεταμφίεσή» του σε νέο, η αναβολή της «εκτέλεσής» του και η παράταση του αδιεξόδου.
“Θα πάει στη Θεσσαλονίκη ο Κασσελάκης;” ρώτησαν το Νίκο Παππά ελάχιστες ημέρες πριν σε ένα κανάλι (πριν γίνει πρόταση μομφής). “Αν δεν έχει εκπέσει θα πάει” απάντησε ο επικεφαλής της ΚΟ του ΣΥΡΙΖΑ! Πρωτοφανής και ανεξήγητη απάντηση (επιλήψιμη για εκπρόσωπο κόμματος) η οποία όμως “εξηγήθηκε” πολύ σύντομα γιατί όντως εξέπεσε ο Κασσελάκης και δεν πήγε στη ΔΕΘ. Λέτε να ήξερε κάτι ο Νίκος Παππάς;
Είναι ικανοι να καταφέρουν να συγκυβερνησει η νικη η ελληνική λύση και το κκε. Κι αυτό να μην είναι αποτέλεσμα ιδεολογικης επιλογής αλλά ανάγκης για σωτηρία από τη σιχαμαρα για τη νδ το πασοκ τον Συριζα και των υπόλοιπων αριστερων τσιρκουλων των νεοφασιστων ταβλαδορων της συμπεριληψης του νταιβερσιτι και της τραβελοισλαμοπακιστανολαγνιας
Ο λαός(ηθελημένα ή μη) είναι σοφός είτε με την αποχή του είτε με την ψήφο του.Όλοι τους τρεχουν και δεν φτάνουν για το πως θα εξασφαλίσουν τον μισθό του βουλευτή.Δεν τους νοιαζει ούτε ο λαός ούτε η απειλούμενη χώρα μας.Βόλεμα,κλεψιά,διασπάθιση δημοσιου χρήματος,υποτέλεια μετά φόβου προς πασα κατεύθυνση,ανταλλαγή αξιωμάτων με την πατρίδα,όλα αυτά και άλλα φωτογραφίζουν το πολιτικο σύστημα που μας καθιστά βιλαέτι όλων. Ενα πολιτικο συστημα σάπιο και πεφτοντας οι μασκες γίνεται και επικινδυνο μαζί με τους υποστηρικτές του(ΜΜΕ και Κεφάλαιο)
Αν βγεί ο Πολάκης τότε τι θα γίνει; Αν βγεί ο Δούκας ; Αν τα κόμματα δεξιά συγκροτηθούν σε ένα εννιαίο συνασπισμό ; Τότε τι θα γίνει ; Αυτή την στιγμή η Αντιπολίτευση ανασυγκροτείται Η πρώτη ύλη έπεσε και τώρα περιμένουμε τον οκτώμβρη να πάρει μορφή Μπορεί να μην είναι τόσο τρομακτική Και όλα θα βαίνουν καλώς Αν όχι; Συν τοις άλλοις οι έλληνες έχουν να αντιμετωπίσουν μια δύσκολη καθημερινότητα η εγκληματικότητα καλπάζει Ο τόπος έγινε ερμαιο του εκάστοτε τυχάσπαρτου που έχει χρήματα Κοντολογής έγινε το ελντοράντο της ανομίας Παράλληλα
Είναι και το θέμα με το συνυποσχετικό με την Τουρκία Είναι και οι εκλογές στην Αμερική Εαν η Ελλάδα χρειάζεται μια φρέσκια πολιτική πρόταση, τοτε εκείνη θα πρέπει να είναι πρωτίστως για την κοινωνία Η οποία επλήγην με τις επιλογές κυρίως απο το 19 και μετά Με παράλληλη αναθεωρητική γεωπολιτική ματιά, Ομως Αυτή η νυν Κεντροαριστερά , δεν μπορεί να δώσει. Εδώ χρειαζόμαστε ικανούς ηγέτες και για την αντιπολίτευση και για νέα κυβέρνηση Και σε αυτό ο αρθρογράφος έχει δίκαιο
Είναι θέμα ηγεσίας και το αμπαλάζ δεν αρκεί πλέον- Ο μιτσοτάκης έδωσε για αυτό ενα πολύτιμο μάθημα- να μην εμπιστευόμαστε οτι λάμπει Οι μόνοι που έχουν πραγματικές ηγετικές δυνατότητες είναι η Κωσταντοπούλου ο Κουτσούμπας ο Βελόπουλος Οι άλλοι της ελασσονος συνιστούν ακόμη κρυφά χαρτιά
Οσο για τον Κυριάκο; Επρεπε να είχε φύγει απο πολύ πολύ παλιά
Από την όλη αρθρογραφία των τελευταίων χρόνων, νιώθω ότι η Ελλάδα έχει χαθεί. Σαν να δίνεται ψευτομαχη οπισθοφυλακων για να τηρηθούν τα προσχήματα. Η χώρα δείχνει να είναι ένα αναξιοπρεπές προτεκτοράτο, αδύναμο, ανεχομενο προσβολές από τους γείτονες, χωρίς υπερηφάνεια, χωρίς αξίες, χωρίς θεσμούς, χωρίς φιλότιμο. Στο νηπιαγωγείο πριν πολλά πολλά πολλά χρόνια η δασκάλα μας προέτρεπε όταν μεγαλώσουμε να πάρουμε πίσω την Πόλη. Στο νηπιαγωγείο τώρα ετοιμάζονται για σεξουαλική διαπαιδαγώγηση με τους γνωστούς στόχους. Η άβυσσος που χωρίζει την υπερβολή της δασκάλας μου και της παράνοιας του προγράμματος για τα σημερινά νηπιαγωγεία, δείχνει τα άλματα καταστροφής που πραγματοποίησε η χώρα σε 50 χρόνια, μπουκωνοντας το στόμα με λεφτά, τα πάθη με ηδονή και το πνεύμα με δυτική βρωμιά. Οι αντιστάσεις πολεμηθηκαν και επιβλήθηκε ένας απόλυτος σχετικισμός. Καληνύχτα Ελλάδα.