Η ελληνική πολιτική πανδημία, που έστειλε το έθνος στην εντατική, με ελάχιστες πιθανότητες επιβίωσης, γιορτάζει!
Του Παναγιώτη Λιάκου
Συνεχίζοντας το αφιέρωμα στα έργα και στις ημέρες (μαζί με τα ξενύχτια) των αρχηγετών του Κινήματος, να κάνουμε μια απαραίτητη σημείωση: Το ΠΑΣΟΚ είναι ένα παγκόσμιας σημασίας φαινόμενο, διότι, από κοινού με το προπολεμικό και μεταπολεμικό (μέχρι το 1949) ΚΚΕ, έλυσαν ένα αίνιγμα. Το ΚΚΕ σε πολεμικό φόντο και η πασοκάρα σε ειρηνικό απάντησαν εμπράκτως στην ερώτηση «Ποιο είδος Ελλήνων δεν θέλουμε να συναντήσουμε ποτέ;». Ε, αυτοί οι ανθρωπότυποι πασόκων και κουκουέδων αποτέλεσαν ζωντανά παραδείγματα προς αποφυγήν και έδειξαν στην ανθρωπότητα τη χειρότερη δυνατή όψη του Έλληνα – κάτι που δεν είναι εύκολη υπόθεση.
Δυστυχώς, οι Έλληνες δεν μπόρεσαν να αποφύγουν την επαφή με τους αερόβιους και αναερόβιους βακίλους των ιδεοληψιών, εμμονών και απωθημένων αυτών των δύο πολιτικών φορέων. Η παρουσία τους στη δημόσια σφαίρα μόλυνε το σύνολο της χώρας, και τώρα πλέον η κυρίαρχη πρακτική αλλά και ιδεολογία είναι ένα υβρίδιο πασοκισμού και αριστερισμού με ελληνέζικο (αλλά όχι ελληνικό) επίχρισμα. Όλα τα κόμματα είναι ή επιθυμούν να καταντήσουν σαν το ΠΑΣΟΚ την περίοδο της τριακονταετούς παντοδυναμίας του (1981-2011) και ανά τακτά διαστήματα να λαμβάνουν πιστοποιητικά δημοκρατικότητας από τους σταλινικούς του ΚΚΕ.
Η Νέα Δημοκρατία, που υποτίθεται ότι ήταν φορέας της Δεξιάς και πολέμια του ΠΑΣΟΚ, επί Αντώνη Σαμαρά συγκυβέρνησε με αυτό (και μάλιστα με αντιπρόεδρό του τον… Βαγγέλη Βενιζέλο) και μαζί κατέγδαραν τη μεσαία τάξη με υπερφορολόγηση, περικοπές και μνημονιακά χαράτσια τύπου ΕΕΤΗΔΕ, που μετεξελίχθηκε στον ΕΝΦΙΑ. Επίσης, δεν πρέπει να λησμονούμε ότι ο ιστορικά αλλά και επιστημονικά ορθός όρος «συμμοριτοπόλεμος» μετετράπη σε «εμφύλιο» με τον νόμο 1863/1989, επί κυβερνήσεως Τζαννετάκη. Οι υπουργοί που υπέγραψαν τον νόμο ήταν ο υπουργός Δικαιοσύνης Φώτης Κουβέλης και ο Οικονομικών Αντώνης Σαμαράς!
Και τώρα, με Μητσοτάκη, το οικονομικό, κοινωνικό, διπλωματικό, εκπαιδευτικό και πολιτιστικό πρόγραμμα που εφαρμόζεται είναι εκείνο της πλέον λιμπεραστικής τάσεως της παλαιάς και νέας πασοκάρας.
Συνεπώς, όταν γίνεται αναφορά στο ΠΑΣΟΚ πρέπει να διευκρινίζεται σε ποιο απ’ όλα: το πράσινο, το κόκκινο, το ροζουλί ή το μπλε;
Τέτοια λόγια για τον Σαμαρά μας τον σωτήρα μας επειδή συγκυβερνησε με τον Βενιζέλο; αφού αυτός είναι αι πατριωτικαι δυνάμαι που θα μας απαλλάξει από την μητσοτακική λαίλαπα όπως έχουμε πληροφορηθεί σφοδρως από τον παρόντα ιστοτοπο. Μάλλον κάνουν υπομονή αι πατριωτικαι δυνάμαι μη βγει η Διαμαντοπουλου αρχηγός του πασοκ να βάλει πλάτη στον Σιμουλτανε και μετά δεν βγουν ούτε βουλευται
φάγατε ψωμάκι τότε και τώρα είναι λαίλαψ.
Το ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα πήρε την εξουσία το 81, αφού η ρουσφετολογική ΝΔ του Ράλλη έπεσε σαν ώριμο φρούτο. Βρέθηκε, λοιπόν, το κατάλληλο έδαφος για να αναδειχθούν οι μετριότητες … αρκεί να είχαν κομματική ταυτότητα και να περνούσαν μέσα από τις κλαδικές και τις … αφισοκολλήσεις. Πώς να ξεχάσει κανείς την κυριαρχία των πρασινοφρουρών και την ανάδειξη των στελεχών μέσα από τις κομματικές οργανώσεις; Στο ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα έρχονταν αυξήσεις στο αντιπαραγωγικό δημόσιο (ΑΤΑ) αλλά με … δανεικά. Από τότε ξεκίνησε να διογκώνεται το χρέος μέχρι που γιγαντώθηκε με τη … βοήθεια της ΝΔ και ακολούθησαν τα γνωστά μέχρι τη χρεωκοπία και το ΔΝΤ. Μην ξεχνάμε ότι και επί ΠΑΣΟΚ ξεκίνησαν οι τεράστιες μίζες των στελεχών: Θα μείνει στην ιστορία η φράση του Ανδρέα για τον Δ. Μαυράκη (καθηγητή φυσικής ΕΚΠΑ) που ήταν πρόεδρος της ΔΕΗ: “Είπαμε να κάνει ένα δωράκι στον εαυτό του αλλά όχι και 500 εκατομμύρια! (δρχ). Ακολούθησαν Τσουκάτος, Μαντέλης, Τσοχαντζόπουλος, Παπαντωνίου και μικρομεσαία στελέχη, ων ουκ έστιν αριθμός. Ο κόσμος συνήθισε τη “μίζα” ως κάτι το … φυσικό, πράγμα που ισχύει μέχρι σήμερα. Το μόνο που έχουν να θυμούνται οι Έλληνες από την εποχή εκείνη είναι … η δανεική καλοπέραση, η οποία εκμαύλισε το λαό και τον έκανε ατομιστή με μόνο ιδανικό το χρήμα. Τώρα, τέτοιες καταστάσεις είναι αδύνατο να (ξανα)συμβούν, τα στελέχη και οι οπαδοί του ΠΑΣΟΚ, όμως, προσδοκούν να πάρουν και πάλι την εξουσία (που τόσο τους έχει λείψει) για να ξεκινήσουν ένα νέο κύκλο βολέματος των ιδίων, των παιδιών τους και των οπαδών τους. Ποντάρουν στη διάλυση του ΣΥΡΙΖΑ από τον Stefanos και την επανάκτηση της αντιπροσώπευσης του “αριστερού χώρου” (sic) από τους ίδιους. Μόνο που για πρόεδρος ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ αντίστοιχη προσωπικότητα με αυτή του Ανδρέα για να “σηκώσει” το κόμμα σε ποσοστά εξουσίας. Ο κόσμος έχει έρθει σε ΑΔΙΕΞΟΔΟ επιλογής γιατί εμπρός έχει γκρεμό (διακυβέρνηση Μητσοτάκη) και πίσω ρέμα (άχρηστη αντιπολίτευση). Ο Θεός βοηθός!