Του Παναγιώτη Κωστόπουλου*
Όπως είδαμε στις ευρωεκλογές και όπως παρουσιάζεται στις πρώτες δημοσκοπήσεις που είδαν το φως της δημοσιότητας αργότερα, η Νέα Δημοκρατία καταρρέει. Δεν έχει καταρρεύσει, όμως, ακόμη τελείως, γιατί η αντιπολίτευση είναι υπό διάλυση. Βλέπουμε τον ΣΥΡΙΖΑ σε πρόσφατη δημοσκόπηση να κατατάσσεται 5ο κόμμα, να έχει συνεχείς αποχωρήσεις και έντονους τσακωμούς, με την κατάσταση να είναι μη αναστρέψιμη.
Στο ΠΑΣΟΚ, με τους πολλούς μνηστήρες για την προεδρία του κόμματος, κάτι που από μόνο του δείχνει την κατάσταση που επικρατεί, φαίνεται ότι όποιος και να εκλεγεί δεν μπορεί ν’ αναπτύξει τη ζητούμενη δυναμική. Το ακίνδυνο ΚΚΕ εμφανίζεται με αυξημένα ποσοστά, ενώ η Ζωή Κωνσταντοπούλου παίζει μόνη της, αφού κόμμα δεν υπάρχει.
Πάμε τώρα στα κόμματα του πατριωτικού χώρου. Το κόμμα του κ. Βελόπουλου, παρότι ο ίδιος εξαφανισμένος, συνεχίζει να προβάλλεται από τα μέσα ενημέρωσης. Όμως, όπως λένε οι κακές γλώσσες, η φυγή ενός δημοσιογράφου, πρώην στενού συνεργάτη του, με τον τρόπο που έγινε, ακούγεται ότι θα βγάλει πολλά στη φόρα, που θα ζημιώσουν την Ελληνική Λύση, αν και σε αυτές τις περιπτώσεις η ιστορία έχει δείξει ότι υπάρχουν τρόποι τελικά να μην ανοίξει ρουθούνι και ν’ αποφευχθεί το κακό για το κόμμα.
Στη ΝΙΚΗ υπάρχει το εξής παράδοξο: Αν παρακολουθήσει κάποιος την ιστοσελίδα και τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης του κόμματος, θα διαπιστώσει ότι υπήρχε παραγωγή αρθρογραφίας, αναρτήσεων και δελτίων Τύπου καθημερινά, όλο το καλοκαίρι, και μάλιστα με πολύ ουσιαστικό περιεχόμενο, που έδειχνε ότι γίνεται πολύ καλή δουλειά. Γεγονός είναι, όμως, ότι στα μέσα ενημέρωσης δεν εμφανίζεται τίποτα απ’ όλα αυτά, ενώ παρατηρούμε να δέχεται επιθέσεις από κάποια ιστολόγια και κάποιες ραδιοφωνικές εκπομπές, τα οποία έχουν συγκεκριμένη πολιτική κατεύθυνση. Αν η ΝΙΚΗ καταφέρει και ξεπεράσει αυτήν τη φίμωση που δέχεται, πιστεύουμε ότι θα αποτελέσει την έκπληξη του επόμενου διαστήματος, λαμβάνοντας υπόψη το μεγάλο δίκτυο πυρήνων που έχει σε όλη την Ελλάδα και το ότι το κόμμα δεν είναι προσωποπαγές, όπως τα υπόλοιπα, παρότι ο κ. Νατσιός χαίρει εκτιμήσεως και απόλυτης στήριξης απ’ όλο το Κίνημα.
Τα δύο τελευταία χαρακτηριστικά (πυρήνες σε όλη την Ελλάδα, μη προσωποπαγές κόμμα) είναι αυτά που κάνουν τη ΝΙΚΗ να διαφοροποιείται εμφανώς από τα κόμματα του κ. Βελόπουλου και της κυρίας Λατινοπούλου, η οποία, μετά τις ευρωεκλογές, είναι ο νέος παίχτης του πατριωτικού χώρου. Τόσο ο κ. Βελόπουλος όσο και η κυρία Λατινοπούλου εμφανίζονται πολύ δυνατοί επικοινωνιακά, αλλά ύστερα απ’ αυτούς υπάρχει το χάος στα κόμματά τους. Αυτό, και ας επιτρέπει μια πρόσκαιρη επιτυχία, είναι θνησιγενές. Γι’ αυτούς τους λόγους, όσο κι να φαίνεται σε κάποιους υπερβολικό, η ΝΙΚΗ είναι η μόνη ουσιαστική αντιπολίτευση, κάτι που, όπως μαθαίνουμε, έχει γίνει αντιληπτό στο κυβερνών κόμμα.
Επαναλαμβάνω την πρόβλεψή που έχετε διαβάσει απ’ αυτήν τη στήλη αρκετές φορές. Σύντομα, με τον έναν ή τον άλλον τρόπο, θα έχουμε συγκυβέρνηση Ν.Δ., ΠΑΣΟΚ, ΣΥΡΙΖΑ ή, τουλάχιστον, των δύο εξ αυτών.
*(Μ.Α.) ∆ημόσιας Ιστορίας
