Από τον Κώστα Πρώιμο
*** Σαν να μην έχουν καταλάβει τα παλληκαράκια της κυβέρνησης, την ιστορική μετάβαση που υφίσταται ο πλανήτης ολάκερος και την κρίσιμη καμπή που διανύει η χώρα μας. Και καλά όλοι αυτοί, είναι πράγματι ανόητοι. Νοήμονες δεν είναι, πλην ελαχίστων. Ο κοσμάκης όμως; Τι άλλο πρέπει να μας συμβεί για να αντιληφθούμε με ποιους έχουμε να κάνουμε; Τις προάλλες οι φλόγες έκαψαν ανθρώπους και περιουσίες λίγα χιλιόμετρα έξω από την Ομόνοια. Στα Τέμπη προ δύο ετών εξαΰλωσαν τα παιδιά μας, τους συγγενείς μας και τους φίλους μας. Ποιοι; Οι ίδιοι! Οι μισθοί μας έχουν πιάσει τον πάτο της Ε.Ε ομοίως και το επίπεδο διαβίωσής μας. Είναι πλέον άθλιο.
*** Όταν έχεις λύσει το βιοποριστικό ακόμη και για τα δισέγγονά σου, περιβάλλεσαι από ιδιωτικό στρατό προστασίας και ένα σωρό βαστάζους και κάθε λεπτό με ένα σου νεύμα ή τηλεφώνημα επηρεάζεις τις ζωές εκατομμυρίων ανθρώπων σκοτίστηκες και για τις φλόγες, χέστηκες και για τα κωλοτρένα, πόσο μάλλον για τους δεκάδες νεκρούς που αναφέρθηκαν. Και με το δίκιο σου. Αφού τα υπόλοιπα εν δυνάμει θύματα της εγκληματικής σου διακυβέρνησης σου έδωσαν αβίαστα συγχωροχάρτι της τάξεως του 41% το οποίο σου επιτρέπει πολιτικά να χαμογελάς απέναντι σε όλες τις προκλήσεις…
*** Υπό μια άλλη οπτική όμως, παρά το υψηλό θεσμικό σου κύρος και την οικονομική ισχύ που κρυφίως κατέχεις, κρίνεσαι ως αξιολύπητος. Εν συγκρίσει ακόμη και με τον τελευταίο πολίτη που χωρίς αιδώ καταδυναστεύεις. Απλούστατα διότι χωρίς την πομπώδη αστυνομική σου προστασία δε μπορείς να πεταχτείς μόνος σου ούτε μέχρι την άκρη του κήπου του σπιτιού σου. Δεν είναι και λίγο, να ακούς σε κάθε σου δημόσια εμφάνιση όσα δεν ακούει στο Καραϊσκάκη ή στην Τούμπα ένας εριστικός διαιτητής μέσα στο πεντάλεπτο. Αυτός αδικεί την ομάδα κατά την άποψη της εξέδρας, εσύ όμως καταστρέφεις με τις ανομολόγητες πράξεις σου ολοκληρωτικά μια κοινωνία. Επίσης αξιοθρήνητος καθίστασαι όταν σε κάθε «μπαμ» που ακούγεται ακόμη και από στρακαστρούκες η ψυχή σου πηγαίνει στην Κούλουρη και χώνεσαι σαν το κουτάβι κάτω από τα τραπέζια.
*** Ακούω διάφορους ακόμη και σήμερα, να λένε ότι τη χώρα την κατέστρεψαν ο Καραμανλής, ο Ανδρέας, ο Σημίτης και ο Τσίπρας. Λάθος. Την Ελλάδα «τελείωσαν» οριστικά οι πολίτες με τις εκάστοτε επιλογές τους. Μας λένε οι έγκριτοι εγκάθετοι: κακώς μοιράστηκε κοινοτικό και τραπεζικό χρήμα στον λαό, γιατί δημιουργήθηκε σταδιακά το τεράστιο χρέος. Γιατί; Για να ενισχύσουν τη διαχρονική προσπάθεια μετατόπισης των πολιτικών ευθυνών στις μάζες. Σαν να κατηγορείς ένα τετράχρονο παιδάκι που ενώ το παράτησες μόνο στο σπίτι έπαιζε με τα σπίρτα και έβαλε φωτιά. Ας μας εξηγήσουν οι περισπούδαστοι οικονομικοί αναλυτές πώς γίνεται τώρα που ο περισσότερος παγκόσμιος πλούτος έχει συγκεντρωθεί στα χέρια του 1% εν τούτοις λουζόμαστε τα ίδια και χειρότερα, με την ύφεση να επελαύνει ακάθεκτη απειλώντας όλους σχεδόν τους τομείς…
*** Η σκληρή αλήθεια είναι πως πάντα ήμασταν αναλώσιμοι. Ακόμη και όταν μας έπεισαν ότι θα γίνουμε όλοι μας πλούσιοι. Θυμάστε, τότε, με τις επιδοτήσεις και τις επιχορηγήσεις. Τα θαλασσοδάνεια. Τα πακέτα Ντελόρ, τα «καλά» του Σημίτη κλπ… Έπρεπε να μας εθίσουν στον υπερκαταναλωτισμό μόνο και μόνο για να ξεφορτωθούν τα υπερτιμημένα προϊόντα τους. Ποιος ήταν ο καημός του νεοέλληνα; Ένα δικό του σπιτάκι πάνω από το κεφάλι του, δύο-τρία κουτσούβελα και ένα αξιοπρεπές αυτοκίνητο, για να καλμάρει τα κόμπλεξ του. Να παραβγεί στον γείτονα και αν γίνεται να κλέψει και την όμορφη γειτόνισσα. Υπέγραφε και ξαναυπέγραφε, δανειακές συμβάσεις, για στεγαστικό, πιστωτικές, διακοποδάνεια, γαμοδάνεια, εορτοδάνεια και ύστερα «ήρθαν οι σφήκες», δηλαδή τα μνημόνια. Έπρεπε να επιβληθούν βιαίως και τάχιστα οι εγγυήσεις ότι τα λεφτά θα γυρίσουν με τόκο στους διαχειριστές που υπηρετούν τους ολίγους. Όλα όσα έχουν με επιστημονική κομπορρημοσύνη λεχθεί και γραφτεί περί μνημονιακών όρων, το πώς και το γιατί, αν έπρεπε ή όχι, είναι αντικείμενα μελέτης μόνο για τους άβγαλτους πρωτοετείς των οικονομικών και πολιτικών επιστημών. Και ο νοών νοείτω.
*** Εν πάση περιπτώσει, μέχρι σήμερα, «Αυτοί» μας χρειάζονταν. Για όλες τους τις βρομοδουλειές. Μας έπειθαν ποικιλοτρόπως ώστε να βάζουμε ως λαός τα στήθη μας μπροστά κατά περίσταση. Όλοι μας, ανεξαιρέτως, από τους πιο έντιμους πολίτες, τους πιο παραβατικούς, τους πιο «εθνικόφρονες» ή τους πιο «Αντίφα», τους αντισυστημικούς, τους αναρχικούς, τους δήθεν αυτόνομους, τους πατριώτες, παίζαμε με τη θέλησή μας είτε άθελα και βάσει των πεποιθήσεων ή των κοινωνικών μας φρονημάτων ένα ρολάκι. Άπαντες δε, θεωρούσαμε από τη δική μας σκοπιά ότι κάναμε το σωστό. Πολλές φορές ερχόμενοι και σε οδυνηρές εμφύλιες συγκρούσεις. Αριστεροί-Δεξιοί, άνδρες-γυναίκες, λοάτκι-ουδέτεροι, μαύροι-λευκοί, οικολογούντες-ρυπαντές, πλούσιοι-φτωχοί, μιλιταριστές-ειρηνιστές, καλοί-κακοί και ούτω καθεξής. Ό,τι «αναπνέει και κυκλοφορεί» σε τούτη την πλάση.
*** Ωστόσο, μια πολυδιάστατη ισορροπία τρόμου επικρατούσε ολόγυρα και διαιώνιζε πρόσωπα, πράγματα και καταστάσεις. Και η Γη γύριζε, στην πολιτική, στην οικονομική, στην κοινωνική, ακόμη και στην προσωπική ζωή του καθενός.
Τώρα, η σημασία της ύπαρξής μας ίσως να δοκιμαστεί περισσότερο από ποτέ. Ενώ οι πάντες με αιτία και αφορμή τα τεράστια γεωπολιτικά παιχνίδια που λαμβάνουν και τη μορφή πολεμικών συγκρούσεων φοβούνται περισσότερο από ποτέ ένα πυρηνικό ολοκαύτωμα, μάλλον ο εχθρός που προοιωνίζει μαζικές εξοντώσεις επιτίθεται από διαφορετικό σημείο και με πανέξυπνη στρατηγική. Θα προσπαθήσουμε να το αποσαφηνίσουμε ως ακολούθως.
*** Τι έχουν καταφέρει; Να ελέγχουν απόλυτα τις ζωές μας, κυρίως με την εφαρμογή της τεχνολογίας που δομικό της στοιχείο αποτελεί η τεχνητή νοημοσύνη. Τα αποτελέσματα για «Αυτούς» είναι ήδη ιδιαιτέρως θετικά, καθώς μπόρεσαν σχετικά αναίμακτα να συσσωρεύσουν και να αποκτήσουν το 50% του καταγεγραμμένου πλούτου. Ως πότε εκτιμάτε ότι θα μας κρατήσουν στο παιχνίδι της επιβίωσης, έστω ως δούλους, μόνο και μόνο για να εξυπηρετούν τις ανάγκες τους; Ήδη τους είμαστε βάρος και δεν το κρύβουν. Βάζουν τις μαριονέτες τους, δηλαδή τους πολιτικούς να μας το σερβίρουν σιγά-σιγά. Ποτέ άλλοτε οι απανταχού πολιτικές ηγεσίες δεν υπήρξαν περισσότερο περιφρονητικές, απαξιωτικές και συνάμα ακραία εριστικές απέναντι στις λαϊκές μάζες και τη βούληση αυτών. Τυχαίο; Σε λίγα χρόνια, εν μέσω σοβαρών και διαρθρωτικών κοινωνικοπολιτικών αλλαγών η τεχνητή νοημοσύνη θα μας αντικαταστήσει όσο ποτέ στο παρελθόν. «Τέλειες γυναίκες» και «άνδρες», με ομοιάζοντα ανθρώπινα εξωτερικά χαρακτηριστικά ήδη κατασκευάζονται και πωλούνται στις προηγμένες χώρες και συνθέτουν σταδιακά μια νέα «αρμονική» κοινωνία, με πλασματικά ευτυχισμένους ανθρώπους. Ανθρωποειδή λανσάρονται μέσω δημοφιλών τηλεοπτικών εκπομπών και λοιπών ΜΜΕ.
Άλλωστε ποιος θα τολμήσει να σηκώσει χέρι στη γυναίκα των ονείρων του; Ή ποια εργοστασιακή ρύθμιση θα έχει τη δυνατότητα να καταγγείλει την κακοποίησή της; Αφού ο πελάτης θα την αγοράζει για συντροφιά και συμβίωση κατά «φιλοσοφική» παραγγελία. Με τεχνητή προσωπικότητα και ευπροσάρμοστο χαρακτήρα. Θες σκλάβα του σεξ και περιποιητική; Την προτιμάς να μοιάζει στον ανομολόγητό σου έρωτα; Ή μήπως την επιθυμείς ψηλή; Όμορφη; Άσχημη; Κοντή; Τη γουστάρεις αφέντρα; Όλοι οι ευσεβείς πόθοι, οι αναρίθμητες κρυφές επιθυμίες και οι ανεκπλήρωτες διαστροφές θα ικανοποιούνται στο έπακρον χάρις στις ποικίλες εφαρμογές και συνεπώς στις επιλογές που θα παρέχουν με το αζημίωτο στους ενδιαφερόμενους οι κατασκευάστριες εταιρείες.
*** Αν τα ανωτέρω τα οποία ήδη «μας χτυπούν την πόρτα» δεν πείθουν κάποιους διακατέχοντες από υπέρμετρο ρεαλισμό, ας κοιτάξουν λίγο γύρω τους βγάζοντας τα «θολά» από τις «παρωχημένες» παραδόσεις και αξίες γυαλιά τους. Το μείζονος σημασίας ερώτημα που τίθεται είναι το εξής: Ως εργάτες θα χρειάζονται πλέον ελάχιστους, ως αναλώσιμους στρατιώτες ομοίως, οπαδούς δεν επιθυμούν καθώς έχουν εξαλείψει διαχρονικές πολιτικές αξίες, ήθη και έθιμα. Τη δική τους περιούσια κάστα μεριμνούν μεθοδικά ώστε να τη διαιωνίζουν με ομότιτλα μέλη τους. Τον πλούτο ήδη τον κατέχουν, ενώ κάνουν τα πάντα για να προστατεύσουν τις φυσικές τους οικογένειες. Εμείς και κυρίως οι επόμενες γενιές, τι θα απογίνουν; Ποια μοίρα περιμένει τους δισεκατομμύρια αχρείαστους;
