Αλέν Ντελόν: Η πολυτάραχη ζωή του θρύλου με την απερίγραπτη ομορφιά

Ο εμβληματικότερος ηθοποιός του ευρωπαϊκού κινηματογράφου, ένα ιερό τέρας που έγραψε ιστορία με το πρόσωπο και το ταλέντο του, πέρασε στην αιωνιότητα. «Ήταν ένα γαλλικό μνημείο» δήλωσε ο Μακρόν

Της Μαρίας Δεναξά

Στην αιωνιότητα πέρασε ο διάσημος Γάλλος ηθοποιός Αλέν Ντελόν, σε ηλικία 88 ετών, και ο θάνατός του επισκίασε τη γαλλική επικαιρότητα, καθώς πρόκειται για ένα από τα τελευταία ιερά τέρατα του παγκόσμιου, γαλλικού και ευρωπαϊκού κινηματογράφου, που οι ερμηνείες του άφησαν ανεξίτηλο σημάδι στην 7η Τέχνη.

Τον θάνατο του πιο εμβληματικού Γάλλου ηθοποιού στο δεύτερο μισό του 20ού αιώνα ανακοίνωσαν τα τρία παιδιά του. Την τελευταία πενταετία, και ύστερα από ένα καρδιαγγειακό και ένα εγκεφαλικό επεισόδιο που υπέστη το 2019, η υγεία του θρύλου του γαλλικού κινηματογράφου είχε φθίνει. Καθηλωμένος στο κρεβάτι, είχε χάσει την ομιλία του, υπέφερε από Πάρκινσον και άνοια, ενώ τελευταία ο εξασθενημένος οργανισμός του πάλευε με τον καρκίνο.

Παρόλο που επανειλημμένως είχε μιλήσει για ευθανασία, ως βαθιά θρησκευόμενος (σύμφωνα με δηλώσεις του), αφέθηκε στο πλήρωμα του χρόνου. Η μόνη του επιθυμία -που, όπως όλα δείχνουν, θα εκπληρωθεί- ήταν να ταφεί στο κτήμα του, δίπλα σε αγαπημένα του τετράποδα που τον συντρόφευσαν για μεγάλο χρονικό διάστημα της ζωής του. Ο θάνατος του σπουδαίου Γάλλου ηθοποιού προκάλεσε θλίψη παγκοσμίως. Γεννημένος στις 8 Νοεμβρίου 1935, ο Αλέν Φαμπιέν Μορίς Μαρσέλ Ντελόν έγραψε με χρυσά γράμματα το όνομά του στην 7η Τέχνη.

«Ο κύριος Κλάιν ή ο Ρόκο, ο Γατόπαρδος ή ο Σαμουράι, ο Αλέν Ντελόν έπαιξε θρυλικούς ρόλους και έκανε τον κόσμο να ονειρεύεται. Δάνεισε το αξέχαστο πρόσωπό του για να συγκλονίσει τις ζωές μας. Μελαγχολικός, δημοφιλής, μυστικοπαθής, ήταν κάτι περισσότερο από ένας σταρ: ήταν ένα γαλλικό μνημείο» δήλωσε ο Εμανουέλ Μακρόν στο Χ, αποτίοντας φόρο τιμής στον ηθοποιό. Η πρωτοφανής καριέρα του Αλέν Ντελόν επί δεκαετίες, οι 90 ρόλοι του σε ταινίες που άφησαν εποχή, η απερίγραπτη ομορφιά των νεανικών του χρόνων, οι ερωτικές του ιστορίες που έκαναν τον γύρο του κόσμου τού χάρισαν επάξια τον τίτλο του σπουδαιότερου Γάλλου ηθοποιού όλων των εποχών.

Παιδικά χρόνια

Ύστερα από ταραχώδη παιδική και εφηβική ηλικία, που σημαδεύτηκε από τον χωρισμό των γονιών του και την παραβατικότητα, ο μελλοντικός ηθοποιός κατατάχθηκε στο ναυτικό και έφυγε για την Ινδοκίνα για να γλιτώσει τη φυλακή εξαιτίας μιας κλοπής που είχε διαπράξει. Κατά την επιστροφή του στο Παρίσι, μια σειρά από τυχαίες αλλά καθοριστικές συναντήσεις τον βοήθησαν να γίνει το ιερό τέρας του παγκόσμιου κινηματογράφου. Από την ερωτική του σχέση με τη θρυλική Ρόμι Σνάιντερ, την οποία μετάνιωσε που δεν παντρεύτηκε, μέχρι τις συνεργασίες του με μεγάλους σκηνοθέτες και τις συγκλονιστικές του ερμηνείες, ο πολυτάλαντος καλλιτέχνης υπήρξε μια πολυσχιδής προσωπικότητα που μέσα από τις ταινίες του γαλούχησε ολόκληρες γενιές.

Πολλά υποσχόμενος

Η πρώτη επαφή του Αλέν Ντελόν με τον κινηματογράφο έγινε σε ηλικία μόλις 14 ετών. Είχε πρωταγωνιστήσει σε μια από τις ταινίες μικρού μήκους που είχε γυρίσει ο πατέρας ενός φίλου του. Ωστόσο, αντί να κατευθυνθεί προς τα κινηματογραφικά πλατό, έγινε παραγιός στο κρεοπωλείο του πατριού του. Η μητέρα του, που είχε ξαναπαντρευτεί, ήθελε να τον εκπαιδεύσει ώστε να εργαστεί στην οικογενειακή επιχείρηση. Ο Ντελόν όμως είχε άλλα σχέδια, που τα έθεσε σε εφαρμογή αφότου επέστρεψε από τον στρατό, το 1956.

Συναναστρεφόμενος εκείνη την εποχή τον υπόκοσμο, έκανε περιστασιακές δουλειές, μέχρι που τον πρόσεξε ο ηθοποιός και σκηνοθέτης Ζαν-Κλοντ Μπριαλί, που μετέπειτα έγινε ο μέντοράς του. Εκείνος όμως που του έδωσε την πρώτη του πραγματική ευκαιρία στον κινηματογράφο ήταν ο σκηνοθέτης Ιβ Αλεγκρέ, στην ταινία του «Quand la femme s’en mêle». Η πρώτη συμβουλή του Γάλλου σκηνοθέτη προς τον εκκολαπτόμενο ηθοποιό ήταν: «Μίλα όπως μου μιλάς. Κοίταξε όπως με κοιτάζεις. Άκουσε όπως με ακούς. Μην παίζεις – ζήσε». Όπως παραδέχθηκε αργότερα ο Ντελόν, χωρίς αυτή την κουβέντα δεν θα είχε κάνει την καριέρα που έκανε. Έναν χρόνο αργότερα ήρθε και ο πρωταγωνιστικός ρόλος στο ερωτικό δράμα του Πιερ Γκασπάρ «Oui Christine», βασισμένο στο θεατρικό έργο του Άρτουρ Σνίτσλερ «Παιχνίδια με τον Έρωτα».

Το απόγειο

Ο Αλέν Ντελόν τιμήθηκε στις Κάννες το 2019, όπου του απονεμήθηκε τιμητικός Φοίνικας για το σύνολο της καριέρας του. «Απόψε είναι λίγο σαν μεταθανάτιος φόρος τιμής, αλλά όσο είμαι ακόμα ζωντανός» είχε δηλώσει συγκινημένος, προσθέτοντας: «Θα φύγω, αλλά δεν θα φύγω χωρίς να σας ευχαριστήσω». Στο απόγειο της καριέρας του, τις δεκαετίες του ’60 και του ’70, ο Αλέν Ντελόν καταξιώθηκε πρωταγωνιστώντας στο πλευρό της Ανί Ζιραρντό στην ταινία «Plein Soleil», η οποία κέρδισε το Ειδικό Βραβείο της Επιτροπής, στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Βενετίας. Αξέχαστες θα μείνουν οι σπουδαίες ερμηνείες του στις ταινίες «O Ρόκο και τα αδέλφια του» του Λουκίνο Βισκόντι, δίπλα στην Κατίνα Παξινού, «Ο Γατόπαρδος» (1963) του Λουκίνο Βισκόντι, «Η Πισίνα» (1969) του Ζακ Ντερέμ…

Έγινε επίσης γνωστός μέσα από ταινίες όπου υποδυόταν γκάνγκστερ, όπως «Ο δολοφόνος με το αγγελικό πρόσωπο» (1967), η «Η Συμμορία των Σικελών» (1969) του Ανρί Βερνέιγ, «Ο Κόκκινος Κύκλος» (1970) του Ζαν-Πιερ Μελβίλ, «Μπορσαλίνο» (1970) του Ζακ Ντερέ, «Ο κύριος Κλάιν» (1976) του Τζόζεφ Λόουζι. To 1981 έκανε την πρώτη του προσπάθεια ως σκηνοθέτης με την ταινία «Το τομάρι ενός μπάτσου». Τρία χρόνια αργότερα, το 1984, επέστρεψε στον καλλιτεχνικό κινηματογράφο με την ταινία του Φόλκερ Σλέντορφ «Ένας έρωτας του Σουάν», που βασίστηκε στον πρώτο τόμο του μυθιστορήματος «Αναζητώντας τον χαμένο χρόνο» του Μαρσέλ Προυστ.

Οι ταινίες του από εκείνη την περίοδο και μετά δεν είχαν την αναμενόμενη εμπορική επιτυχία. Το 1997 ανακοίνωσε το τέλος της καριέρας του. Το 2002, πάντως, επανήλθε θριαμβευτικά στο προσκήνιο με τη μίνι τηλεοπτική σειρά «Fabio Montale», που αποτέλεσε μεγάλη επιτυχία στη Γαλλία. Έχοντας πια αποδείξει την αξία του, αποδέχθηκε πιο ανάλαφρους ρόλους, όπως αυτόν του Ιούλιου Καίσαρα στην επιτυχημένη κινηματογραφική ταινία «Ο Αστερίξ στους Ολυμπιακούς Αγώνες» (2008). Παρά τη μεγάλη του επιτυχία στην Ευρώπη, στις ΗΠΑ δεν έγινε αποδεκτός. Ίσως επειδή πέρασε κάποιο διάστημα εκεί, αλλά επέστρεψε απογοητευμένος από την ποιότητα των σεναρίων.

Οι γυναίκες που τον σημάδεψαν

Ο θυελλώδης έρωτάς του με τη Ρόμι Σνάιντερ απασχόλησε εκτενώς τον διεθνή Τύπο και συνέβαλε στην καθιέρωσή του ως αστεριού πρώτου μεγέθους. Μετά τον χωρισμό τους γνώρισε, το 1963, τη μαροκινής καταγωγής Ναταλί Μπαρτελεμί. Ο έρωτάς τους ήταν κεραυνοβόλος. Η Ναταλί ήταν η μοναδική γυναίκα που παντρεύτηκε, με την οποία απέκτησε το πρώτο του παιδί, τον ηθοποιό Αντονί Ντελόν. Ύστερα από τρία χρόνια ομηρικών καβγάδων, αλλά και πάθους, θα χωρίσουν.

Στη συνέχεια γνώρισε την ηθοποιό Μιρέιγ Νταρκ, με την οποία έζησαν μαζί 15 χρόνια σε μια ελεύθερη σχέση, καθώς κατά καιρούς έζησε ερωτικές περιπέτειες και με άλλες ηθοποιούς. Το 1987 γνώρισε το μοντέλο Ροζαλί βαν Μπρέμεν από την Ολλανδία, την οποία ερωτεύτηκε τρελά. Απέκτησαν μαζί δύο παιδιά, την Ανούσκα και τον Αλέν-Φαμπιέν, όμως τον Οκτώβριο του 2002 χώρισαν, καθώς η Ροζαλί έφυγε με φίλο του και γνωστό επιχειρηματία. Ήταν η πρώτη γυναίκα που τον παράτησε.

Η κόντρα των παιδιών του για την κληρονομιά και η διαθήκη

Ο Αλέν Ντελόν, η οικογένεια του οποίου διαλύθηκε στο τέλος της ζωής του, λάτρευε την κόρη του, ενώ η σχέση του με τους δυο γιους του, που δεν κατάφεραν να μεσουρανήσουν στο κινηματογραφικό στερέωμα, ήταν θυελλώδης. Το 2023, επί πολλούς μήνες, τα τρία παιδιά του διάσημου ηθοποιού αλληλοσπαράσσονταν δημόσια για την τεράστια υλική και άυλη κληρονομιά που θα τους άφηνε ο πατέρας τους, και μάλιστα συγκρούστηκαν με την τελευταία σύντροφό του, Χιρόμι Ρολίν, την οποία κατηγόρησαν για κακομεταχείριση, ηθική παρενόχληση, υπεξαίρεση αλληλογραφίας και κακοποίηση ζώων.

Ο Ντελόν, που είχε προβλέψει τι θα ακολουθούσε τον θάνατό του, συνέταξε προσεκτικά τη διαθήκη του, αφήνοντας στη μοναχοκόρη του, Ανούσκα, το ήμισυ της περιουσίας του, που περιλαμβάνει αρκετά εκατομμύρια ευρώ, ακίνητα, μετοχές, έργα τέχνης και άλλα. Το άλλο μισό φέρεται ότι πηγαίνει στους δύο γιους του, Αντονί και Αλέν-Φαμπιέν, οι οποίοι, εκτός από τις δύσκολες σχέσεις με τον πατέρα τους, είχαν περιπέτειες με ναρκωτικά, όπλα και τη Δικαιοσύνη.

Δημοσιεύεται στη «δημοκρατία»