Του Πάνου Δανού*
Υπάρχει ένας Έλληνας ή μια Ελληνίδα που πιστεύει ότι οι 40 χιλιάδες Αττίλες στο κατεχόμενο βόρειο 38% της Κύπρου βρίσκονται εκεί για την προστασία των Τουρκοκυπρίων; Η δύναμή τους είναι εκεί για στρατηγικούς σκοπούς της Τουρκίας και εν ευθέτω χρόνο την κατάληψη ολόκληρης της Κύπρου. Ματαιοπονούμε και βρισκόμαστε σε άρνηση. Συζητάμε για Σχέδιο Ανάν, Κραν Μοντανά, λύση βήμα βήμα ή πακέτο, αγνοώντας την πραγματική εικόνα και τη θλιβερή κατάσταση στην οποία βρισκόμαστε όχι μόνο ως Έλληνες, αλλά προπαντός ως Κύπριοι. Δεν Ξεχνώ μόνο στα λόγια και για πολιτική κατανάλωση. Άλλωστε, τι μπορεί άλλο να σημαίνει; Δεν Ξεχνώ, τι; Ρωτήστε τη νεολαία που την κάναμε σαν τα μούτρα μας.
Υπάρχει καθαρή στρατηγική το πώς θα φτάσουμε στην απελευθέρωση; Ή, πλέον, η λέξη απελευθέρωση απαγορεύεται; Διζωνική, Δικοινοτική, Ομοσπονδία – Τι είναι πάλι τούτο; Πού υπάρχει παρόμοιο παράδειγμα με επιτυχία και αν υπάρχει, γιατί δεν το υιοθετούμε να τελειώνουμε; Έστω, κάτι παρόμοιο. Εμείς θα εφεύρουμε πάλι τον τροχό;
Φταίμε οι Ελληνοκύπριοι που δεν είμαστε γενναίοι αρκετά να συμβιβαστούμε με τις ορέξεις της Τουρκίας; Φταίει η Ελλάδα που τη μια βάζει το Κυπριακό στο ράφι και την άλλη αφήνει τους Έλληνες της Κύπρου να βγάλουν μόνοι τους τα κάστανα από τη φωτιά; Φταίει η διεθνής κοινότητα που μας αγνοεί παντελώς; Το ξερό κεφάλι των Κυπρίων φταίει που δεν κατεβάζει λογική και κατανόηση.
Μάθαμε στα χρήματα από τον τουρισμό, από τα διαβατήρια και το χρηματιστήριο και αν αυτά εξαφανίστηκαν, πάλι αυτά ή παρόμοια περιμένουμε για να ζήσουν αυτοί καλά και εμείς καλύτερα. Δεν γνωρίζουμε από μόχθο, πρόγραμμα και στρατηγική. Μόνο από αρπαχτές και τυχερά. Λες και η Κύπρος είναι πείραμα ή, ακόμα χειρότερα, ρουλέτα.
Οι ίδιοι και οι ίδιοι πολιτικοί μέχρι που αποφασίσαμε να αλλάξουμε και ψηφίσαμε Φειδία. Εύγε μας. Και εις ανώτερα. Εντάξει, είχαμε και Βασιλείου, έτσι για αλλαγή, που τελικά όμως πραγματική αλλαγή δεν είδαμε.
Ποιος νούσιμος άνθρωπος βλέπει μέλλον στην Κύπρο; Ήδη στον Βορρά ο πληθυσμός των κουβαλητών αυξάνεται και πληθύνεται, πολλοί από αυτούς δεν γνωρίζουν άλλη πατρίδα από την ΤΔΒΚ, ενώ στον Νότο οι αλλοδαποί είναι το 20% του πληθυσμού μας. Είμαστε γενικά ως Κύπριοι φιλόξενος λαός. Όμως αυτή η κατάσταση δεν θα έχει καλό τέλος. Όπου γης και πατρίς για ένα συνονθύλευμα διαφορετικών ανθρώπων με διαφορετικά ήθη και έθιμα είναι ακατόρθωτη εξίσωση. Δεν είμαστε τόσο προοδευτικοί. Είμαστε ελαφρώς καθυστερημένοι.
Καταλαβαίνουμε ότι ζούμε υπό ημικατοχή, άρα υπό ημιελευθερία; Να ψηφίσουμε όλοι ΕΛΑΜ να σώσουμε την αξιοπρέπεια του 60% ελεύθερου τμήματος της Κύπρου; Ή το ΑΚΕΛ για να αποκρούσουμε τον ιμπεριαλιστικό κίνδυνο; Υπάρχει πάντα και το ΔΗ.ΣΥ. της υπευθυνότητας και της εθνικής ανάτασης, αλλά και το ΔΗ.ΚΟ., η ΕΔΕΚ και το ΔΗ.ΠΑ. της υπερήφανης και της εναλλακτικής πορείας. Ευτυχώς έχουμε πολλές επιλογές τόσο από πολιτικούς όσο και από πολιτική και κόμματα. Λύση στο εθνικό μας πρόβλημα δεν βλέπουμε! Να ψηφίσουμε και στις επερχόμενες βουλευτικές και προεδρικές εκλογές Φειδία, μήπως φοβηθεί η Τουρκία και φύγει παντελώς από την Κύπρο;
Προβληματίζομαι και φοβάμαι για όλα αυτά που θα γίνουν για μένα χωρίς εμένα. Αλλά τι να κάνω εγώ; Δεν είμαι πολιτικός για να λέω ότι είμαι υπερήφανος που η Κυπριακή Δημοκρατία ακόμα υπάρχει, έστω και λαβωμένη. Δεν τη θέλω τέτοια Δημοκρατία. Θέλω τη χώρα μου ελεύθερη, ποιοτικά ευημερούσα και δημοκρατική. Και αν ναι, πώς; Γίνεται;
*Πολίτης της Κυπριακής Δημοκρατίας, σύμβουλος Ακινήτων – Ελλάδα, Κύπρος, Βαλκάνια
