Του Χρήστου Μπολώση
1915. Ο Στρατάρχης Κίτσενερ, αρχιστράτηγος των συμμαχικών δυνάμεων στην Ελλάδα την εποχή του Α’ Π.Π., πιέζει τον πρωθυπουργό Στέφανο Σκουλούδη να διακόψει τη συγκέντρωση Ελληνικού Στρατού γύρο από τα συμμαχικά στρατεύματα, αφού άλλωστε «οι σύμμαχοι έφθασαν στην Ελλάδα κατόπιν προσκλήσεως».
Ο Σκουλούδης αρνήθηκε ότι τους κάλεσε η Ελλάδα, διότι ουδέν επίσημο στοιχείο υπήρχε. Ο Κίτσενερ ζήτησε εγγυήσεις για τη στάση της Ελλάδας και ο Ρώσος πρεσβευτής τηλεγραφεί στον υπουργό του: «Αθήνα, 18 Νοεμβρίου 1915. Εμπιστευτικόν. Δεν πρέπει να δίδωμεν πίστιν εις τας εγγράφους εγγυήσεις της Ελληνικής Κυβερνήσεως. Μόνο η εμφάνισις εις τα Ελληνικά ύδατα του Συμμαχικού Στόλου θα μας προσφέρη την επιθυμητήν εγγύησιν. Τοιαύτη είναι και η γνώμη υψηλής Ελληνικής Προσωπικότητος, ήτις με παρεκάλεσε να μην αποκαλύψω προς Υμάς το όνομά του, κατά την διαβίβασιν της ανακοινώσεως ταύτης. Δεμίδωφ”. Η υψηλή προσωπικότης ην υπηνίσσετο ο Ρώσος πρεσβευτής ήτο ο πρώην πρωθυπουργός της Ελλάδος και αρχηγός του Κόμματος των Φιλελευθέρων Ε. Βενιζέλος. Παν σχόλιον περιττόν».
Τα ανωτέρω αναφέρονται στο βιβλίο «Κωνσταντίνος ΙΒ’» του αντιστρατήγου Ιωάννη Ιωαννίδη, εκδόσεις «Γκοβόστη» – 1935, τόμος Β’, σελίδα 142. Ούτε κι από εμάς κάποιο σχόλιο. Μόνο που εάν κάποιος δήμαρχος ονοματίσει κάποιο δρόμο ή πλατεία με το όνομα του «Εθνάρχη», να περιλάβει και τα παραπάνω στον πανηγυρικό του.
