Του Δρος Νίκου Ερρ. Ιωάννου*
Η παλλόμενη από συγκίνηση φωνή του Προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας όταν έκλεινε την ομιλία του προς τους συγγενείς των Αγνοουμένων μας, με την απαγγελία του ποιήματος «Καρτερούμεν» του Δημήτρη Λιπέρτη (1866-1937) εσήμαινε πολλά!
Εν ονόματι του σεβασμού της Ιστορίας αλλά και της πνευματικής παρακαταθήκης των προγόνων μας, θεωρώ υποχρέωσιν, να υπενθυμίσω τους καταληκτικούς στίχους του ποιήματος, οι οποίοι περιέργως, αποσιωπούνται.
«Την Μανούλαν μας για πάντα
Μητσιοί μιάλοι καρτερούμεν
Για να μας σφιχταγκαλιάσει
Τζιαι να νεκραναστηθουμεν»!!
Πριν κάνω τα σχόλιά μου θα παραθέσω απόσπασμα από πρόσφατες δηλώσεις του Προέδρου: «Οι Ελληνοκύπριοι, ξεκινήσαμε με την Ένωση με την Ελλάδα, πήγαμε στην Ανεξαρτησία, μετά ξαναπήγαμε στην Ένωση, μετά στο ευκταίο και το εφικτό, ξανά στην Ανεξαρτησία…».
Με όλο το σεβασμό στο Θεσμό αλλά και στον Νίκο Χριστοδουλίδη υπό την ιδιότητά του ακαδημαϊκού και ερευνητού συγγραφέα, βρίσκω υπεραπλουστευμένη και ισοπεδωτική την περιγραφή ΟΛΗΣ της πορείας της Κύπρου μέσα σε αυτή την πρόταση και θα εξηγήσω γιατί.
Η καθολική επιδίωξη της ΕΝΩΣΕΩΣ μετρά πολλούς αιώνες, πολλούς αγώνες και ανυπολόγιστες θυσίες Κυπρίων για την Ελλάδα και Ελλαδιτών για την Κύπρο.
Η «Ανεξαρτησία» ανεδύθη μόλις προ 70 ετών από τα σκοτεινά μαγειρεία της Αγγλικής διπλωματίας, αφ’ ης εκρίθη ως απαραίτητη η παραμονή των Άγγλων ως κυρίαρχων επί της Νήσου, ες αεί.
Ανετέθη δε σε συγκεκριμένα άτομα με ονοματεπώνυμον, τα οποία υπεστήριξαν διαδοχικά τις διάφορες δολιχοδρομίες τα τελευταία χρόνια.
Οι ίδιοι εγκέφαλοι του Λονδίνου επανέφεραν την Τουρκία, με το πρόσχημα των Τουρκοκυπρίων, στο προσκήνιο και μάλιστα με απαιτήσεις συγκυριαρχίας. Η Ανεξαρτησία ΠΟΤΕ δεν αποτέλεσε επιλογή των Κυπρίων. Επεβλήθη με το έτσι θέλω, κολοβή, με συγκυριαρχία Αγγλίας και Τουρκίας και ασφαλώς προδιαγεγραμμένη αποτυχία.
Οι σπασμωδικές «επανατοποθετήσεις» της Ελληνοκυπριακής ηγεσίας σε ποικίλα θνησιγενή σχήματα κατέληξαν στο έκτρωμα της Διζωνικής Δικοινοτικής Ομοσπονδίας, που παρά την επίμονη επίκληση και τις συζητήσεις γι’ αυτήν, κανείς δεν γνωρίζει τις πρόνοιές της. Κυρίως όμως δεν συμφωνούν για το τι θα συζητήσουν οι υποτιθέμενοι διαπραγματευόμενοι…
Άρα την ΕΝΩΣΗ οι Κύπριοι δεν την απαρνήθηκαν ΠΟΤΕ.
Και όσοι διατείνονται ότι η επιδίωξη της Ενώσεως έφερε τους Τούρκους στην Κύπρο ασχημονούν κατά της Αληθείας και της Λογικής. Είναι η εγκατάλειψη της Ενώσεως που έφερε τους Τούρκους στην Κύπρο και αυτό πιστοποιείται με χρονολογίες, με πρόσωπα, με γεγονότα και αδιάψευστες μαρτυρίες.
Η αγάπη της Ελλάδος που εκράτησε ζωντανή την Ελληνικότητα αλλά και την ίδια την Κύπρο για τόσους αιώνες, κινδυνεύει να απωλεσθεί αφής ενεδύθη τον μανδύα της Ανεξαρτησίας. Αναμφίβολα εδώ που φτάσαμε, πρωταρχικός στόχος των κυβερνώντων οφείλει να είναι η διατήρηση της Κρατικής οντότητας της Κυπριακής Δημοκρατίας την οποία λυσσωδώς υπονομεύουν οι Αγγλοτούρκοι. Εκβιάζουν την επανέναρξη συνομιλιών, που οδηγούν στην κατάργησή της με μαθηματική ακρίβεια.
Τα 70 χρόνια της υποβολιμαίας Κυπριακής νεοτερικότητος είναι σταγόνα στον ωκεανό της τρισχιλιετούς Ελληνικής πορείας της Κύπρου. Είναι αυτόχρημα τραγικό να ακούμε από επίσημα χείλη, ένθεν κακείθεν του Αιγαίου, ότι η Διζωνική Δικοινοτική Ομοσπονδία είναι μονόδρομος, δεν υπάρχει σχέδιο Β και είναι γενναιότης… να δώσουμε κι άλλα!
Λαός και Ηγεσία καλούμαστε να αναμετρηθούμε με την Ιστορία και να συγκρίνουμε το σπιθαμιαίο μέγεθός μας με τη γιγαντιαία διαχρονική Ελληνικότητα.
Ο Κυπριακός Λαός έχει καταστήσει σαφές με αδιάβλητα δημοψηφίσματα, τι θέλει το 1950 και τι δεν θέλει το 2004.
Ας αφουγκραστούμε τη φωνή του και ίσως τότε ανανήψουμε και ανακαλύψουμε τον μοναδικό δρόμο που οδηγεί στην Απελευθέρωση.
*Καρδιολόγος
Αγαπητέ κύριε καρδιολόγος
Λυπάμαι που θα σας πω πως ο μέσος Κύπριος κοιτάζει πάνω από όλα την ….κονομα που φοβάται μην την χάσει με μια τυχόν Ένωση και φτωχυνει.. Εκφράζεται περιφρονητικά προς τους Έλληνες ως ..καλαμαραδες δηλαδή ψευτοκουλτουριαρηδες κι ας έστελνε να σπουδάσουν τα παιδιά του στα ελληνικά πανεπιστήμια επί μισό αιωνα δωρεαν. Τα παλληκάρια της ΕΟΚΑ δεν πρόκειται να αναστηθούν κι αυτά που λέτε ως ακαδημαϊκός και μορφωμένος πρεσβύτης δεν εκφράζουν δυστυχώς τον μέσο Κύπριο αλλά μόνον εσάς. Οι πολιτικοί απαγγελουν ποιήματα στις γιορτές μνήμης γιατί αυτή είναι η δουλειά τους αλλά …. Ας γίνει λοιπον ένα δημοψήφισμα να δούμε αν ο ελληνοκυπριακος λαός ( των 600.000 χωρίς τους Ρώσους μόνιμους κατοίκους) θέλει την Ένωση. Ήδη από την εποχή του υπερφιλοδοξου για εξουσια Μακαρίου δεν την ήθελε και τόσο, τώρα μετά μισόν αιωνα θα την θέλει ; Ας γελάσουμε για να μην κλαψουμε…
Ωραία τα μεγάλα λόγια, αλλά όταν έφτασε η ώρα της ΕΝΩΣΗΣ, τέτοια εποχή πριν 60 χρόνια, τον Αύγουστο του 1964, ο Μακάριος την ΑΡΝΗΘΗΚΕ!!!. Μετά την απόρριψη του Β΄σχεδίου Άτσεσον και από τους Τούρκους και από τους Έλληνες, η πολιτική και πολιτειακή ηγεσία της Ελλάδας και με ανοχή των Αμερικανών (που είχαν επιτρέψει την αποστολή της μεραρχίας και επείγοντο για την ένταξη της Κύπρου στο ΝΑΤΟ) αποφάσισε την ΕΝΩΣΗ και ο Μακάριος, με την στήριξη και του ΑΚΕΛ την απέρριψε…Αντιγράφω από τον Κύπριο δημοσιογράφο και συγγραφέα Άντη Ροδίτη:
Η διαπραγμάτευση στη Γενεύη το 1964 (Ιούλιος-Αύγουστος) ήταν για παραχώρηση 11% του εδάφους της Κύπρου στην Τουρκία για μια βάση με αντάλλαγμα να δεχτεί την Ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα.
Η διπλωματική ικανότητα του Πρωθυπουργού της Ελλάδος, Γεωργίου Παπανδρέου, ανάγκασε τους Αμερικανούς που επείγονταν να εντάξουν την Κύπρο μέσω της Ενώσεως στο ΝΑΤΟ να μειώσουν την πρόταση σε κάτω του 5% έδαφος ΧΩΡΙΣ ΜΟΝΙΜΗ ΚΥΡΙΑΡΧΙΑ αλλά με ενοίκιο 50 χρόνων.
Ούτε η Ελλάς (που απέβλεπε σε Ένωση χωρίς ανταλλάγματα) ούτε η Τουρκία (που απαιτούσε περισσότερα) αποδέχτηκαν την πρόταση. Η Ελλάς, όμως, υποσχέθηκε να συζητήσει το θέμα αφού πρώτα γίνει η Ένωση. ΜΕΤΑ την Ένωση, όμως, θα ήταν πολύ, πάρα πολύ δύσκολο έως αδύνατο να γίνει τέτοια διαπραγμάτευση εφόσον η Τουρκία είχε απορρίψει την πρόταση. Αυτό το τεράστιο ελληνικό πλεονέκτημα το ήξεραν, βέβαια, οι Αμερικανοί και βάσει των εγγράφων τους ήταν έτοιμοι να κατευνάσουν την Τουρκία, που έτσι κι αλλιώς δεν μπορούσε να εισβάλει. Κι αυτό είναι γνωστό από παραδοχή του ίδιου του Ινονού προς τον διαπραγματευτή Νιχάτ Ερίμ.
Ως εκ τούτου η Ελλάς έκρινε τη δεδομένη στιγμή ότι υπό τις συνθήκες (παρουσία της πάνοπλης Μεραρχίας στην Κύπρο, ειδικά εξοπλισμένης για αντιμετώπιση εχθρικής εισβολής, καταλλήλως οχυρωμένη η Κύπρος από τον Διγενή και με την εύνοια των ΗΠΑ υπέρ της) μπορούσε να γίνει η Ένωση χωρίς τελικά να παραχωρηθεί βάση οποιασδήποτε μορφής στην Τουρκία. Αυτό αποφασίστηκε στις 19 Αυγούστου 1964 στο Συμβούλιο του Στέμματος (από τον Βασιλιά, τον Πρωθυπουργό, τον Παναγιώτη Κανελλόπουλο, αρχηγό της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης και τους άλλους αξιωματούχους – ήταν απόφαση όλης της Ελλάδος) και προτάθηκε στον Μακάριο στις 20 Αυγούστου 1964.
Ο Μακάριος που πολέμησε όσο μπορούσε τις διαπραγματεύσεις της Γενεύης ώστε να μην γίνει η Ένωση αρνήθηκε την ευκαιρία, κατηγόρησε μάλιστα την Ελλάδα ότι συνωμοτούσε με τις ΗΠΑ για να… διχοτομήσουν την Κύπρο και είπε “όχι”.
Τα γεγονότα του διχασμού και του εμφυλίου στην Κύπρο που ακολούθησαν, η άνοδος και η πτώση της χούντας, η αποχώρηση της Μεραρχίας το 67, η τουρκική εισβολή το 74, για όλα τα δεινά της Κύπρου, μοναδικός αίτιος είναι ο Μακάριος, που αναδείχθηκε στο τέλος “ηρωας” της… Δημοκρατίας! Αυτή με δυο (τρομερά) λόγια είναι η αλήθεια. Αυτήν κρατούν φιμωμένη, κλειστή και δεσμευμένη στα Κρατικά Αρχεία Ελλάδος.
Ευχαριστώ για τα ευπρόσδεκτα σχόλια.
Το 1950 ,στο τρίτο δημοψήφισμα(!) η Κύπρος με 96°/°αξίωσε Ενωσιν με τη Μητέρα Ελλάδα.
Το 2004 απέρριψε τη ΔΔΟ με 76°/°.
Δεν ξέρω τι θα γίνει σε ενδεχόμενο δημοψήφισμα αλλά ας μην ξεχνούμε πως η Τουρκία εποφθαλμιά την κατάληψη ολόκληρης της Κύπρου, εκτός από τις”ιερες”βάσεις της Αγγλίας…
Οι δεσμοί αίματος και ουσίας μεταξύ Ελλαδιτών και Κυπρίων είναι ακατάλυτοι και εναπόκειται στους πολιτικούς ηγέτες να αφυπνιστεί,να σταματήσουν να διατηρούν και να μιμούνται κίβδηλους μύθους και να σεβαστούν τις στρατιές των ολίγων γνωστών και των αμέτρητων ηρώων και μαρτύρων.