Του Αλκιβιάδη Κεφαλά*
Στις 8 Αυγούστου 2024, 42 λεωφορεία με 700 Τούρκους διέσχισαν το οδόφραγμα του Λιμνίτη στην Κύπρο για να γιορτάσουν τον βομβαρδισμό της Τηλλυρίας το 1964 με βόμβες ναπάλμ. Άλλοι τόσοι έφτασαν στον περίκλειστο θύλακα με πλοία, συνοδευόμενα από πλοία του τουρκικού ναυτικού.
Την ίδια περίοδο, ο πρόεδρος της Κύπρου Χριστοδουλίδης αρνήθηκε να καταθέσει στεφάνι στο μνημείο των πεσόντων καταδρομέων στην Κύπρο, δηλώνοντας ότι «δεν θα δώσει συγχωροχάρτι σε κανέναν». Στην Κύπρο μόνο η ΕΛΔΥΚ, οι καταδρομείς και οι μαχητές της ΕΟΚΑ πολέμησαν το 1974. Οι Μακαριακοί και οι κομμουνιστές του ΑΚΕΛ «λάκισαν» με τον πρώτο τουρκικό πυροβολισμό. Πενήντα χρόνια μετά την τουρκική εισβολή και κατοχή της Κύπρου η δικαίωση των νεκρών απαιτεί να αποκαλυφθούν οι πραγματικές πράξεις και προθέσεις της ηγεσίας του ελλαδικού και του κυπριακού Ελληνισμού, οι οποίες δολίως συσκοτίζονται στον καπνό των ολέθριων πράξεων της χούντας.
Αν εξαιρέσουμε τους κομμουνιστές του ΑΚΕΛ, που ακολουθούσαν τη γραμμή της ΕΣΣΔ, δύο ήταν οι πολιτικοί που εργάστηκαν κατά των συμφερόντων του Ελληνισμού στην Κύπρο. Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής και ο Μακάριος. Κατά τον μακαρίτη ιστορικό Δημοσθένη Κούκουνα, οι ολέθριες πολιτικές πράξεις του Καραμανλή κατανοούνται μέσα από τη σχέση του με Γερμανούς και Βρετανούς την περίοδο της Κατοχής, «Η υπόθεση Μέρτεν και η σύγκρουση με τον Καραμανλή», εκδόσεις Μέτρον, Αθήνα 2019. Πράγματι, το 1953, μετά την άρνηση των Βρετανών να επιτρέψουν την ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα, ο Παπάγος διεθνοποίησε το Κυπριακό στον ΟΗΕ. Όμως, προς έκπληξη των Βρετανών, στις 30 Ιουνίου του 1955 ο Παπάγος απεδέχθη πρότασή των να εμπλακεί η Τουρκία στο Κυπριακό μέσω μιας τριμερούς διάσκεψης στο Λονδίνο (29 Αυγούστου – 7 Σεπτεμβρίου 1955). Ταυτόχρονα, σε συνεδρίαση του υπουργικού συμβουλίου τον Σεπτέμβριο του 1955, ο Καραμανλής επέκρινε την πολιτική της «ενώσεως».
Από εκείνη τη στιγμή, η πολιτική θέση του Καραμανλή στο Κυπριακό συνέπλευσε με αυτή των Βρετανών, ως «ευρεία αυτοκυβέρνηση της Κύπρου υπό βρετανική κυριαρχία». Ο στρατηγός Γεώργιος Γρίβας στα απομνημονεύματά του αναφέρει «ότι δεν είχε αντιληφθεί ότι η κυβέρνηση Καραμανλή προετοίμαζε μεθοδικώς την απεμπόληση του ιερού αιτήματος των Κυπρίων (ένωση) και ότι (ο Καραμανλής) θα παρέδιδε αργά ή γρήγορα την Κύπρο εις τους Αγγλοτούρκους… Το Κυπριακό έχει δολαροποιηθεί». Προφανώς, τα μετέπειτα γεγονότα επιβεβαίωσαν τις αρχικές προθέσεις του Καραμανλή στο Κυπριακό. Η υπογραφή των Συμφωνιών Ζυρίχης – Λονδίνου και η δήλωση του Καραμανλή ότι «η Κύπρος κείται μακράν» προσδιόρισαν με σαφήνεια την εγκατάλειψη του κυπριακού Ελληνισμού από τον πολιτικό κόσμο. Επί Καραμανλή, οι Τούρκοι κατέλαβαν το 36% του κυπριακού εδάφους, από το αρχικό 4% της απόβασης. Ομοίως, η αλλαγή της στάσης του Μακαρίου στο Κυπριακό, από αρχικό υπέρμαχο της ένωσης σε πολέμιό της, μπορεί να κατανοηθεί μέσω των δολοπλοκιών των βρετανικών μυστικών υπηρεσιών.
Το 2012, σε βιβλίο του, ο πρώην πράκτορας της MI5 West Nigel ισχυρίστηκε ότι μέσα σε μία ημέρα, από την προηγουμένη της υπογραφής των Συμφωνιών Ζυρίχης – Λονδίνου μέχρι την υπογραφή της, ο Μακάριος άλλαξε στάση λόγω του εκβιασμού του από τις βρετανικές υπηρεσίες για υπόθεση ομοφυλοφιλίας στην οποία ήταν εμπλεκόμενος (West Nigel, «The Friends: Britain’s Post-War Secret Service Intelligence Operations», Literary Licensing, LLC 8/4/2012) και ότι η σταδιακή αλλαγή στάσης είχε αρχίσει από την εποχή της εξορίας του στις Σεϊχέλες, γεγονός που επιβεβαιώνουν οι συνεξόριστοί του. Το μελλοντικό άνοιγμα των αρχείων του Foreign Office θα επιβεβαιώσει ή θα απορρίψει τον ισχυρισμό του συγγραφέα.
Οι πρόσφατες πολιτικές πράξεις του Μητσοτάκη επισφραγίζουν το γεγονός ότι η Κύπρος χάθηκε για την Ελλάδα. Εάν οι «Εθνάρχες» δεν αποκαθηλωθούν στην ιστορική μνήμη λόγω των ανθελληνικών πράξεών τους, ακόμα και ο Μητσοτάκης θα νομιμοποιείται στο μέλλον να ονομάζεται «Εθνάρχης».
*∆ιδάκτωρ Φυσικής του Πανεπιστημίου του Μάντσεστερ, UK, τ. διευθυντής Ερευνών του Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών
Κυριε Κεφαλά, ενημέρωσε μας. Οι καταδρομείς του αν/χη Κομποκη ποτε είχαν τα περισσότερα θύματα, όταν πήγαν να ανατρέψουν το Μακάριο η κατά την εισβολή από τους Τούρκους ? Επίσης ποια ήταν η τύχη των καταδρομέων που αρνήθηκαν να συμμετάσχουν στο πραξικόπημα ?
Τι δείχνουν οι νεώτερες έρευνες. Εκτελέστηκαν η όχι με εντολή του παραπάνω και θάφτηκαν ως ανώνυμοι η ως νεκροί στην επιχείρηση της αρχιεπισκοπής και του ΡΙΚ ?
Λοιπόν άκου να μαθαίνεις. Την ένωση 3 άνθρωποι δεν ήθελαν. Κατά σειρά :
Αβέρωφ Ευάγγελος.
Καραμανλής Κων/νος.
Παπανδρέου Γεώργιος.
Οι λόγοι γνωστοί. Εάν δεν τους ξέρεις, να στους πω.
Η αποτυχία των καταδρομέων έγκειται στο ότι απέτυχαν να σκοτώσουν το Μακάριο. Κατά τα άλλα μόνο αυτοί και η ΕΛΔΥΚ προσπάθησαν να σταματήσουν τους Τούρκους.
Προς Κρατερό:
Δηλαδή ο Μακάριος ήθελε την Ένωση; Πως να την θέλει αφού αυτομάτως θα έχανε την εξουσία που είχε;
Ο Καραμανλής (τον είπαμε και εθνάρχη!), σίγουρα δεν ήθελε την Ένωση, υποθέτω γιατί έτσι εξασφάλισε την μετεωρική άνοδό του στην εξουσία, όταν πέθανε ο Παπάγος. Οι Αβέρωφ και Παπανδρέου (που επέβαλλε την παρουσία της μεραρχίας μας στην Κύπρο) γιατί δεν ήθελαν την Ένωση; Μπορείς να μας διαφωτίσεις;
Πάντως την μεγαλύτερη ευθύνη για το έγκλημα της Κύπρου την έχει η χούντα και συγκεκριμένα, οι Παπαδόπουλος που απέσυρε την μεραρχία και ο Ιωαννίδης που όπως φαίνεται συμφώνησε με τον εγκληματία Κίσινγκερ, να πάρουν οι Τούρκοι ένα μικρό κομμάτι και το υπόλοιπο νησί, να ενωθεί με την Ελλάδα. Τον δούλεψε κανονικά ο Κίσινγκερ.
Προς Ευκλείδη.
Επιγραμματικά :
Αβέρωφ : Ο άνθρωπος με τον πιο σκοτεινό ρόλο στο Κυπριακό. Ο μόνος πολιτικός που κυκλοφορούσε με διπλωματικό διαβατήριο επί χούντας. Στα χειρόγραφα του αναφέρει ότι η Κύπρος είναι υποθηκευμενη στην Τουρκία. Υποστήριζε με φανατισμό από το 1956, την ώρα που έχαναν την ζωή τους για την ενωση ο Αυξεντίου, Παλληκαρίδης, Μαύρος κλπ, κάνοντας μάλιστα πρόταση στο συνέδριο της Ρώμης το 1973 η λύση του Κυπριακού να γίνει στα πλαίσιο των συμφερόντων του ΝΑΤΟ.
Καραμανλής : Γνώριζε την επιστολή Μακαρίου στον Γκυζικη, από τον Κρανιδιώτη, γνώριζε τις προθέσεις του Ιωαννίδη από τους Αρχηγούς των Ε.Δ. τους οποίους και διατήρησε μετά την πτώση της Χούντας. (αυτά τα γνώριζε και ο τέως ). Δεν κούνησε το δαχτυλάκι του, περιμένοντας να επιστρέψει ως σωτήρας. Αντιπαθουσε τον Μακάριο , γιατί ούτε αυτός ούτε ο Παπανδρέου Γ. μπορούσαν να τον χειραγωγήσουν στα συμφέροντα της Συμμαχίας. Έκανε ότι περνούσε από το χέρι του (και του Κισσιγκερ) να μην επανέλθει ο Μακάριος. Τελικά ο αρχιεπίσκοπος επανήλθε τον Δεκέμβριο του 1974 (!) και περνώντας από την Αθήνα μίλησε στην Μ.Βρεττανία (στο ξενοδοχειο) παρουσία της τότε πολιτικής ηγεσίας λέγοντας “…τω μωλωπι της Κύπρου ιάθη η Ελλάς…”. Ο Καραμανλής είχε πει ότι εάν επιστρέψει ο Μακάριος στην Κύπρο θα ξεσπάσει νέος εμφύλιος.
Παπανδρέου Γ. Κατέβασε μια μεραρχία μέσα σε 3 μήνες με στρατό που παρίσταναν τους τουρίστες. Παραδόξως ο κύριος όγκος της μεραρχίας στρατοπεδυσε πέριξ της Λευκωσιας. Με αυτό τον τρόπο έπρεπε να πιεστούν οι κύπριοι να δεχτούν το σχέδιο Ατκινσον που προέβλεπε μια μεγάλη βάση της Τουρκίας στον βορρά καθώς και ενοικίαση της Καρπασίας για 50 χρόνια. Ενναλακτικα η βάση και η παραχώρηση του Καστελλοριζου. Έμπειρος πολιτικός αλλά λαοπλανος και ασταθής, με αυτήν του την τοποθέτηση ήρθε σε ευθεία ρήξη με τον Α. Παπανδρέου ο οποίος είχε εξαιρετικές σχέσεις με τον Μακάριο και υποστήριζε το τότε ισχυρό κίνημα των αδεσμευτων.
Μακάριος : Ο μεγαλύτερος Έλληνας πολιτικός, οξυδερκής, δεινός διπλωμάτης, εξαιρετικός ομιλητής και συνομιλητής αλλά ακραίος μεγαλοιδεατιστης, με τα όποια λάθη του, ήθελε την ενωση με την Ελλάδα στο πρότυπο της Ένωσης της Κρήτης. Ο σκοπός του ήταν να γίνει πρωθυπουργός της Ελλάδος .
Ο μόνος άξιος διάδοχος του ήταν ο Τάσος Παπαδόπουλος.
Θυμήσου τώρα ποιοι στην Ελλάδα υποστήριζαν το σχέδιο Αννάν και ποιοι όχι για να καταλάβεις ποιοι υποστηρίζουν τα συμφέροντα της Συμμαχίας παρά τα συμφέροντα του έθνους.
Υ.Γ. όταν ο Α. Παπανδρέου διαπίστωσε στα πλαίσια του ΝΑΤΟ, ποιά βαρύτητα για τους Αμερικανούς έχουν οι Τούρκοι και ποια εμείς τον έπιασε ολιγοήμερη κατάθλιψη.
Υ.Γ. 2 Οι Τούρκοι ούτε μας υπολογίζουν. Γι’αυτό και οι τεμενάδες και η δουλικότητα Μητσοτάκη, Γεραπετριτη κλπ. Μετά τις παληκαριες στην Συρία, το Ιράκ, και το Αιγαίο, έχουν αποφασίσει να παίξουν τον δικό τους ανεξάρτητο ρόλο για τα συμφέροντά τους στην ευρύτερη περιοχή . Αυτό θα το πληρώσουν.
Οι τουρκαλαδες μας μισούν και μας ΦΟΒΟΎΝΤΑΙ πάνω απ όλα. Το αν μας υπολογίζουν ή όχι δεν μας ενδιαφερει ουδόλως…., να κοιτάξουμε τα του οίκου μας και να πετάξουμε από πάνω μας τους ανθελληνες και ΕΦΙΆΛΤΕΣ που μας κυβερνούν…. Αυτό να είναι το έργο που κάθε πατριώτης πρέπει να επωμιστει για να μην χαθεί η χώρα μας και όλα τα άλλα έρχονται,…. ΑΣ ΠΡΟΣΠΑΘΉΣΟΥΜΕ ΛΟΙΠΟΝ!!!!
Δεν μπορώ να πιστέψω πως ο ANT1NEWS δέχθηκε να δημοσιευθεί αυτή η ανιστόρητη παπαρολογία. Συλλογή στοιχείων μέσα από προπαγανδιστικά σκουπίδια φανατικών περικεφαλαιοφόρων ή μεθοδικών δολοφόνων προσωπικότητας. Προστατεύστε τον εαυτό και τον οργανισμό σας κύριοι.
Ποση παραποιηση της ιστοριας….Ποιοι πολεμησαν το 74?Οι εοκαβιτατζιδες..δηλαδη αυτοι που εκαναν το πραξικοπημα με την χουντα??Και το Ακελ και οι Μακαριακοι λακισαν οπως γραφεις???Η εοκα β ανοιξε τις πορτες στους τουρκους και μετα πηραν τα βουνα και σκοτωννε τους αριστερους…Για την Κυπρο πολεμησαν τα παιδια μας χωρις οπλα…αριστεροι..δημοκρατες..και ελλαδιτες που δεν υπακουσαν στους χουντικους αξιωματικους..Εβλεπαν τα τουρκικα πλοια το ελεγαν στους ανωτερους κι αυτοι ελεγαν κανουν ασκηση..Κι οσο για τον Καραμανλη η Κυπρος ειναι μακρια..συμφωνιες με τον Κισσιγκερ…Και τι γραφεις θα καταθετουμε στεφανια στους πραξικοποιηματιες και στον Γριβα???Δεν ξερω και δεν με νοιαζει ποιος εισαι αλλα σταματα να γραφεις ολες αυτες τις αναληθειες….50 χρονια περιμενουμε να πληρωσουν αυτοι που ευθυνονται για το εγκλημα της Κυπρου..Τους ξερουμε..εχουν ονοματα…
Εντύπωση προκαλεί η απουσία σχολιασμού του κεντρικού σημείου του αρθρού. Δηλαδή, η ομοφυλοφιλία του Μακαρίου και ο εκβιασμός του από τις Αγγλικές μυστικές υπηρεσίες, κατ’ ομολογία των ίδιων των μυστικών υπηρεσιών, όπως παραθέτονται στο βιβλίο του πρώην πράκτορα της ΜΙ5 Nigel West. Φαίνεται ότι το μυαλό κλειδώνει. Παρά τις ιστορικές αποκαλύψεις, οι απόψεις για τους πολιτικούς δεν αλλάζουν. Διαμορφώνονται από προσωπικά συμφέροντα και ποδοσφαιρική κουλτούρα. Η ιστορία όμως είναι αναθεωρητική και στο άρθρο ο αρθογράφος τεκμηριώνει ότι ο Μακάριος ήταν ομοφυλόφιλος και εκβιαζόμενος.