Ο πλούτος ενός έθνους είναι τα παιδιά του

Του δρος Απόστολου Κρητικόπουλου

Είμαι τρίτεκνος. Πάντα όταν με ρωτάνε τον βαθμό δυσκολίας που έχει το μεγάλωμα των παιδιών, απαντάω με μαθηματικό τρόπο ότι το ζόρι των γονιών ακολουθεί τη συνάρτηση «ν εις τη νιοστή», δηλαδή μία φορά δυσκολία για μονοτέκνους, τέσσερις για διτέκνους, 27 για τριτέκνους, 256 για τετρατέκνους κ.ο.κ. Βέβαια, η χαρά που λαμβάνουν οι γονείς και το αίσθημα εκπλήρωσης είναι κατά πολύ περισσότερα από τον κόπο και το άγχος που βιώνεις κατά το μεγάλωμα των παιδιών, και υπερνικάνε τις δυσκολίες. Πάντα ζήλευα τους ανθρώπους που κατάφεραν να κάνουν περισσότερα παιδιά από την οικογένειά μου και καταλάβαινα ακαριαία πόσο πιο άξιοι και ευλογημένοι είναι από εμένα.

Η ανακοίνωση από την κυβέρνηση για την επικείμενη αναβάθμιση της τριτεκνίας σε «πολυτεκνία» ήταν κάτι θετικό για εμένα. Βέβαια, ποτέ δεν πίστευα ότι τα οικονομικά μέτρα στήριξης από το κράτος είναι ικανά για να αντιστρέψουν το φαινόμενο της ολιγοτεκνίας και να αντιμετωπίσουν το δημογραφικό πρόβλημα. Μόνο η πνευματικότητα και η υιοθέτηση χριστιανικού τρόπου ζωής μπορούν να αβγατίσουν το αίμα μας και στους υλιστικούς καιρούς που ζούμε αντιλαμβάνομαι ότι είναι ένας ιδιαίτερα δύσκολος αγώνας που αμφιβάλλω αν κάποιο μοντέρνο κράτος είναι ικανό να τον δώσει.

Όμως, εκτός από την πριμοδότηση της τριτεκνίας, η κυβέρνηση πρέπει να αντισταθεί με ήπιο αλλά αποτελεσματικό τρόπο στην αντίπερα όχθη του προβλήματος: την κατ’ επιλογή ατεκνία και τη μονοτεκνία. Η μεν πρώτη έχει έρθει ως αποτέλεσμα του ελευθεριακού, ατομικιστικού και υλιστικού τρόπου ζωής. Το πρόσωπο – πολίτης δεν ενδιαφέρεται να προχωρήσει σε γάμο, εστιάζει μόνο στην ατομική του ευμάρεια, χωρίς να αντιλαμβάνεται ότι έχει υποχρέωση προς τη κοινωνία που τον στηρίζει, ώστε να ανταποδώσει με τον πιο ιερό τρόπο: αυτό της αναπαραγωγής και της δημιουργίας οικογένειας. Η κατ’ επιλογή μονοτεκνία βασίζεται στα ίδια αίτια, με άλλον όμως τρόπο: συνήθως ένας από τους γονείς «κουράζεται» μετά την πρώτη γέννα και απαιτεί να μην προχωρήσουν με δεύτερο παιδί. Στερούν έτσι από το μοναχοπαίδι τους το πιο ωραίο δώρο που μπορεί να έχει ένας άνθρωπος: έναν αδελφό που θα τον στηρίζει για μια ζωή.

Πώς μια κυβέρνηση μπορεί να αποδομήσει αυτές τις πρακτικές; Με το να προβάλλει θετικά τις οικογένειες με δύο, τρία και τέσσερα παιδιά. Στα σχολικά βιβλία. Στον κινηματογράφο και την τηλεόραση. Με πολιτικούς που περήφανα δείχνουν την πολυμελή οικογένειά τους. Ο πλούτος ενός έθνους είναι τα παιδιά του. Ας φροντίσουμε όλοι να το ενισχύσουμε έμπρακτα και με αγάπη.

*∆ιδάκτωρ Πληροφορικής (X: @kritikopoulos)