Ωραίο το θέρος στην πατρίδα μας. Αρκεί στον κολοφώνα του να βρίσκεσαι στη Σκανδιναβία, στην Ανταρκτική, στον Καναδά, στη Γροιλανδία, στον Αρκτικό Κύκλο
Του Παναγιώτη Λιάκου
Όσο και να θέλεις να ζωγραφίσεις εντός σου την εποχή με αισιόδοξα ελληνικά χρώματα, υπάρχει κάτι που σε εμποδίζει: Η πραγματικότητα. Με 38, 39 και 40 βαθμούς Κελσίου η καλοκαιρινή ρομαντζάδα εξατμίζεται και στη συνείδηση του ταλαιπωρημένου Έλληνος μπορεί και να κυριαρχεί το μακρινό Ρέικιαβικ, το οποίο χθες είχε θερμοκρασία μόλις 13 βαθμών Κελσίου. Κι αυτή η ανοιχτάδα των παραθύρων και η εποχική εξωστρέφεια καταλήγουν σε ορυμαγδό, που προκαλούν κάγκουρες με πειραγμένα μηχανάκια και τρύπιες εξατμίσεις που ακούγονται σαν μυδραλιοβόλα του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου. Υπάρχουν, φυσικά, και τα αυτοκίνητα-κουβάδες, από τα οποία εκτοξεύονται κατά ριπάς οι ρίμες τελειωμένων «τράπερ» που πιθηκίζουν τη συμπεριφορά Αμερικανών συμμοριτών.
Ταυτόχρονα, ώρα 3 αχάραγα, ακούς τα πάρτι που διοργανώνει πας εις και οι μερακλωμένοι djs της πυρκαγιάς βάζουν από Καζαντζίδη και Μουφλουζέλη μέχρι Μαντόνα, Πρινς, Duran Duran, Eminem, Slayer, Venom, Exodus και Bolt Thrower. Μαζί με όλα τούτα οι συναγερμοί αυτοκινήτων που ενεργοποιούνται με φτέρνισμα και ο τελευταίος που τους προσέχει είναι ο ιδιοκτήτης του αυτοκινήτου που κοιμάται του καλού καιρού. Κι από κοντά οι σκύλοι, που έχουν παρκαριστεί σε κάθε μπαλκόνι πολυκατοικίας και γαβγίζουν σεληνιασμένοι μέχρι να καταστρέψουν και το τελευταίο δευτερόλεπτο ανάπαυσης των περιοίκων. Κι η Ελλάς μια δεξαμενή ξένων. Από τη μία οι λαθρομετανάστες και από την άλλη οι τουρίστες. Δεν έχεις χώρο να σταθείς, δεν έχει χώρο να διαβείς.
Μια θετική πτυχή του καλοκαιριού είναι το τραγούδι των τζιτζικιών. Το τζιτζίκι ειδικά για τους Αθηναίους είναι ιδιαίτερα αγαπητό έντομο. Στην αρχαιότητα οι κάτοικοι της πρωτεύουσας το θεωρούσαν σύμβολο της αυτόχθονος εμφανίσεώς τους στην Ελλάδα. Ο τέττιξ περνά από τέσσερα έως και 17 χρόνια μέσα στη γη και βγαίνει στη επιφάνεια για να σκαρφαλώσει στα δέντρα, να τραγουδήσει το ερωτικό κάλεσμά του κι έπειτα από λίγες εβδομάδες να πεθάνει. Έτσι και οι Αθηναίοι ήταν πεπεισμένοι ότι σαν τα τζιτζίκια αυτή η γη τούς γέννησε και δεν ήρθαν από αλλού για να διώξουν γηγενείς και να αποικίσουν γη που δεν ήταν δική τους.
Είναι μακριά ακόμα ο χειμών…
