Του Χρήστου Μπολώση
«Δημοσιογράφος είναι αυτός που εκ των υστέρων ξέρει τα πάντα εκ των προτέρων». (Καρλ Κράους, Αυστριακός συγγραφέας).
Πού το θυμήθηκα αυτό;
Όταν ένας «μεγαλόσχημος» (τρομάρα του) κάνει κάποια κουτσουκέλα, σε λίγο ακολουθεί χιονοστιβάδα αποκαλύψεων, που αναφέρονται σε… ζαβολιές τού μέχρι χθες ευυπόληπτου μέλους της κοινωνίας (τρομάρα μας).
Αυτά οι δημοσιογράφοι τα ήξεραν από πριν ή δεν τα ήξεραν;
Εάν τα ήξεραν και σιωπούσαν είναι συνένοχοι. Εάν δεν τα ήξεραν, τότε μάλλον θα πρέπει να μην αισθάνονται καλά.
Τα ίδια είχαμε και με τον Τράγκα αλλά και με τα Τέμπη. Σχεδόν όλοι ήξεραν, ή όφειλαν να ξέρουν, την κατάσταση (τους είχε… καθησυχάσει, άλλωστε, ο τότε αρμόδιος υπουργός!), αλλά ουδείς είχε ανακινήσει το θέμα «ασφαλείας σιδηροδρόμων».
Το ίδιο γίνεται και τώρα με τον Λύτρα. Τώρα βρέθηκαν τα χρέη του, τώρα οι επαπειλούμενοι πλειστηριασμοί και δεν συμμαζεύεται…
Άλλες συνταρακτικές αποκαλύψεις: «Η τάδε σπρώχνει το καροτσάκι με τον γιο της στους δρόμους της Αθήνας» (κοίτα να δεις, κι εγώ που νόμιζα ότι αυτό μπορούν να το κάνουν εκατομμύρια γυναίκες σε όλο τον κόσμο…) ή «Δεν θα πιστεύετε πού εργάζεται η κόρη τής δείνα» (…σε μαγαζί των νοτίων προαστίων, η δημοσιογραφική βόμβα, κι εγώ πίπτω από τα σύννεφα).
Δυστυχώς, έτσι πορευόμαστε…
