Οι προεκλογικοί καραγκιόζ μπερντέδες, που στήνουν τα κόμματα, δείχνουν και πώς θα καταντήσουν τη χώρα αν αναλάβουν την εξουσία
Του Παναγιώτη Λιάκου
Η αρχαιοελληνική φράση οία η μορφή, τοιάδε και η ψυχή μπορεί να αποδοθεί στη νέα ελληνική «όπως είναι η μορφή, τέτοια είναι και η ψυχή». Αυτό, φυσικά, δεν ισχύει πάντοτε. Δεν έχει καθολική ισχύ. Ο Αθηναίος φιλόσοφος Σωκράτης δεν ήταν εμφανισιακά «όμορφος», αλλά η ψυχή και ο νους του ήταν από τις ωραιότερες δημιουργίες στην ιστορία του είδους μας. Ωστόσο, το αρχαιοελληνικό απόφθεγμα περί μορφής και ψυχής επιβεβαιώνεται σε πολλές περιπτώσεις. Μία από αυτές είναι τα θλιβερά ελληνόφωνα κόμματα και κομματίδια. Εξ όνυχος φαίνεται ο λέων και το νύχι του σάπιου συστήματος, που μας κατατρώγει σαν λέων και το οποίο χρεοκόπησε την Ελλάδα και αφανίζει τον πληθυσμό και τον πολιτισμό της, είναι η ανύπαρκτη αισθητική των κομμάτων.
Προεκλογικά στήνουν καραγκιόζ μπερντέδες από νοβοπάν και οι διαβάτες αρχικά νομίζουν ότι σε λίγο που θα τραβηχτεί η κουρτίνα θα βγουν ο Καραγκιόζης, ο Χατζηαβάτης, το Κολλητήρι και ο Σιορ Διονύσιος. Όμως, αυτές οι καλές ελπίδες αποδεικνύονται φρούδες. Αντί για τον κανονικό καραγκιόζη, παίζεται άλλο θέατρο σκιών σ’ αυτά τα θλιβερά «περίπτερα». Τα νοβοπάν γεμίζουν με εμετικές αφίσες, οι πάγκοι με κομματικά φυλλάδια και μέσα κι έξω από το παράπηγμα οι συνήθεις ύποπτοι κομματικοί που κολλάνε δίπλα στο εξουσιαστικό σύστημα, όπως τα ψαράκια που λέγονται ρεμόρα, που τρέφονται με τα αποφάγια άλλων μεγάλων ψαριών, τα οποία ακολουθούν σε απόσταση αναπνοής. Τα βλέπουμε και δίπλα στους καρχαρίες να τσιμπολογάνε ό,τι περισσεύει από τα τσιμπούσια τους, αλλά και να καθαρίζουν τους θηρευτές της θαλάσσης από παράσιτα και βακτήρια.
Δεν είναι τυχαίο το χάλι της χώρας, σε κάθε επίπεδο. Είναι δυνατόν ολόκληροι κομματάρχες, ηγέτες τάχα μου δήθεν, να καταδέχονται να μολύνουν ελεύθερους χώρους των πόλεων με τα οπτικά εμέσματά τους; Δεν μπορεί έστω ένας να κάνει μια εγκατάσταση της προκοπής, που να μη θυμίζει παζάρι σε τουρκομαχαλά; Η απάντηση είναι ότι και δεν μπορεί και δεν θέλει. Μόνο την εξουσία θέλει και όσα απορρέουν από την κατάκτησή της.
Το θέμα σας επιδέχεται και την διαφορετική άποψη.
Κάπως έτσι θα καταντήσετε την χώρα όταν αναλάβετε την εξουσία.
Το ότι η χώρα βιώνει την φτώχεια του αιώνα ούτε να γίνεται λόγος.
Εκείνος ο μεγάλος περίδρομος ράβε-ξήλωνε ούτε που άφησε στίγμα εξουσίας.
Το μεγάλος χρέος της χώρας ούτε που αποδίδονται ευθύνες στην εξουσία.
Με την διαφορετική ματιά λοιπόν με όλα αυτά και με τα άλλα η χώρα μας
δεν γίνεται ποτέ χώρα σε ανάλογο ύψος περιστάσεων.
Η χώρα μας με τόση επιρροή από την Ανατολή και με τόση υπεροψία από την Δύση χτυπιέται ως θαλασσοδαρμένος βράχος.
Όταν ποτέ υπάρξει περισσότερο ομοφωνία, ελάχιστη αδιαλλαξία, ίσως κάτι ήθελε αλλάξει,
διότι ο λαός από κάπου περιμένει να δεχθεί το ερέθισμα και να ακολουθήσει πορεία.