Της Δρ. Ελένης Παπαδοπούλου*
Πλησιάζουν οι ευρωεκλογές και αυτό που ανησυχεί τις «προοδευτικές» δυνάμεις είναι η άνοδος του λαϊκισμού και της ακροδεξιάς. Ας ξεκινήσουμε από τον λαϊκισμό. Αποτελεί ανέκδοτο κόμματα όπως το ΠΑΣΟΚ και ο ΣΥΡΙΖΑ με τα λεφτόδεντρα να κατηγορούν αντίπαλες πολιτικές δυνάμεις για λαϊκισμό. Υπήρξαν οι θεμελιωτές, οι εκφραστές και οι υπέρμαχοι του όρου αυτού. Τι άλλο θα μπορούσε να είναι το «Τσοβόλα δώστα όλα», το «λεφτά υπάρχουν», «η 13η σύνταξη» και τα «go back Mrs Merkel»; Αναρίθμητα τα παραδείγματα.
Αποτελεί επίσης ανέκδοτο κόμματα των οποίων οι πολιτικές οδήγησαν σε τρομοκρατικές ισλαμικές επιθέσεις, όπως στο Μπατακλάν και στα καθημερινά μαχαιρώματα «απίστων» στην Ευρώπη, να κατηγορούν όσους αντιτίθενται στην ισλαμοποίησή της ως ακροδεξιούς. Είναι αριστερό, προοδευτικό και πολύ καλό για το μέλλον της Ευρώπης να κινδυνεύει ο ευρωπαϊκός πληθυσμός ανά πάσα στιγμή να σφαγιαστεί; Σε ποιον είναι αλληλέγγυοι με αυτές τις ιδέες οι «προοδευτικοί»; Σε όσους κατάντησαν πλήθος ευημερών ευρωπαϊκών χωρών τσαντίρια, άνδρα ανομίας και τόπους χωρίς ταυτότητα, όπου φοβάσαι να περπατήσεις μη σε βρει κανένα μαχαίρι στον δρόμο σου;
Η ακροδεξιά και ο λαϊκισμός. Οι δύο μπαμπούλες που θα «κατασπαράξουν» την Ευρώπη. Ενώ άμα θριαμβεύσουν οι αντίθετες πολιτικές, αυτές οι ισλαμοαγαπούλικες, οι πολιτικές «ενδιαφέρομαι για το κλίμα, κάψτε βουνά και βάλτε ανεμογεννήτριες», οι πολιτικές της φέτας των 13 ευρώ και του τενεκέ του λαδιού στα 120 και βάλε, η Ευρώπη θα προκόψει. Όπως προκόβει τις τελευταίες δεκαετίες, όπου το δημογραφικό, οι φόροι, οι ευρωπαϊκές οδηγίες που υπαγορεύουν συμφέροντα τη διαλύουν μέρα με τη μέρα.
Για την Ελλάδα βέβαια τίθεται και ένα μεγαλύτερο υπαρξιακό ζήτημα. Απέναντι έχουμε την Τουρκία. Τις βλέψεις της μόνο φιλικές δεν τις λες. Παρ’ όλα αυτά όποιος τονίζει τον κίνδυνο, όποιος μιλά για την κατοχή της μισής Κύπρου, όποιος δεν θέλει το Ισλάμ στις γειτονιές του είναι και ακροδεξιός και λαϊκιστής. Πρέπει να κάνουμε τεμενάδες στους απέναντι, όπως καλή ώρα ο υπουργός Εξωτερικών που κόντεψε να ακουμπήσει η μύτη του το πάτωμα στο πέρασμα του Ερντογάν. Αυτός είναι κεντρώος, πολιτικός επιπέδου και φιλελεύθερος. Όσο πιο μεγάλη η επίκυψη τόσο πιο προοδευτικός και φιλελεύθερος είναι ο πολιτικός. Όποιος υποδεικνύει τους κινδύνους, σηκώνει ανάστημα και επιθυμεί την Ελλάδα εθνικά ανεξάρτητη, λαϊκίζει και είναι ακροδεξιός, φασίστας. Η λογική του παραλόγου.
*Διδάκτωρ Διδακτολογίας Γλωσσών και Πολιτισμών, Πανεπιστημίου Paris III – Sorbonne Nouvelle
Ισλαμολάγνοι οι προτεστάντες, μοιάζουν βλέπετε ως προς το αξιακό τους σύστημα και τη θέση του ανθρώπου στην κοινωνία. Τιμωρία, επιβράβευση ποσοτικοποίηση των στόχων και απουσία ευσπλαχνίας και πνευματικότητας οι θέσεις τους. Θυμηθείτε την κ. Μέρκελ και τον υπουργό της το κ Σόιμπλε, φέρτε στο νου σας τις άθλιες κουβέντες τους, για εμάς και τον ευρωπαϊκό νότο.
Οι μουσουλμάνοι τους είναι αρεστοί, κάνουν ότι τους λένε άνευ αντιρρήσεων, δεν μιλάνε για αυτεξούσιο και υποφέρουν σε όλη τους τη ζωή για να απολαύσουν γήινα αγαθά στον άλλο κόσμο.
Οι χριστιανοί όμως του νότου έχουν πνευματικές ανησυχίες και καλλιεργημένη τη συμπόνια και τη συγχώρηση, όμως πως θα ενσωματωθούν έτσι στην παραγωγική διαδικασία που είναι αυστηρά προγραμματισμένη και έχει μετρήσιμους στόχους;
Μη μου πείτε πως απουσιάζει η έννοια της θρησκευτικότητας από τις σύγχρονες κοινωνικές κοσμοθεωρίες ; Απλά δεν θα ήταν πιστευτό κάτι τέτοιο, θα ήταν μεγάλο λάθος.