Του Απόστολου Αποστόλου*
Η Τζόρτζια Μελόνι και η Μαρίν Λεπέν σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις θα πρωταγωνιστήσουν στην Ευρώπη και ενδεχομένως να συνεργαστούν ώστε να δημιουργήσουν ένα ευρωπαϊκό πολιτικό μπλοκ που θα θελήσει να ανατρέψει συγκεκριμένες πολιτικές, καθώς και την ανάλγητη γραφειοκρατία των Βρυξελλών.
Πόσο εύκολο όμως είναι;
Η Λεπέν ήδη έτεινε το χέρι στη Μελόνι τονίζοντας ότι «συμφωνούμε στα κύρια πράγματα και μπορούμε να πάρουμε πίσω τον έλεγχο της ΕΕ» ενώ η Μελόνι προσεχτική, επιφυλακτική και λίγο αμήχανη, εξετάζει όλες τις πτυχές, δεδομένου μάλιστα ότι η Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν έχει δηλώσει ότι θα ήταν πρόθυμη να συνεργαστεί με την Τζόρτζια Μελόνι μετά τις επερχόμενες εκλογές για το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο.
Η Μελόνι στην Ιταλία έχει θέσει σε προτεραιότητα έναν πολιτιστικό πόλεμο, εναντίον του «λόμπι των ΛΟΑΤΚΙ», ενώ εμμένει σταθερά σε μια εποικοδομητική γραμμή για την οικονομία επιθυμώντας να υπάρξει μια βοηθητική οικονομική υποστήριξη για τις μεσαίες και κατώτερες κοινωνικές τάξεις της Ευρώπη που χειμάζονται από τις πολλαπλές και ανεξέλεγκτες κρίσεις .
Από την άλλη πλευρά η Λεπέν επικεντρώνεται σε αριστερού τύπου παροχές στον προϋπολογισμό ασκώντας παράλληλα μια σκληρή ρητορική για την έλλειψη ασφάλειας των Γάλλων αλλά και ευρωπαίων πολιτών ενώ αποστασιοποιείται από την ομοφοβία και τον αντισημιτισμό που εξέφραζε στο παρελθόν ο πατέρας της. Προσβλέποντας έτσι σε μια προσέγγιση με κάποιους από τους ψηφοφόρους της κοινότητας των ΛΟΑΤΚΙ οι οποίοι έχουν βαρεθεί τον επιπόλαιο με την αίσθηση του μοιραίου και καταστροφικού πολιτικού Μακρόν ο οποίος το τελευταίο διάστημα εκφράζει και πολεμικές πεποιθήσεις αναφορικά με τον ουκρανικο-ρωσικό πόλεμο. Ο Μακρόν βρισκόμενος σε στρατηγική αμηχανία και βυθισμένος στον βοναπαρτισμό του, εξυπηρετώντας τα μεγάλα οικονομικά συμφέροντα της επιχειρηματικής τάξης και αδιαφορώντας για τις υποθέσεις του γαλλικού λαού έχει καταστεί ενοχλητικός για τους περισσότερους γάλλους ψηφοφόρους.
Στο μεταξύ στο ευρωσκεπτικιστικό μέτωπο της ΕΕ κανείς δε μιλά για Frexit, για Italexit ή για το Nexit του Γκερτ Βίλντερς, όλοι έχουν κάνει βήματα πίσω. Πικρά ράκη του χθες που άφησαν ανολοκλήρωτα τα σχέδιά τους για την αναθεώρηση της ΕΕ, ή για έξοδο από την ΕΕ έχουν συμβιβαστεί σε πολλά με τις ντιρεκτίβες των Βρυξελλών. Η Μελόνι συντάχθηκε με το Σύμφωνο Σταθερότητας και Ανάπτυξης επιπλέον γονατισμένη υπερασπίστρια των νατοϊκών εντολών ανταποκρίθηκε στην αποστολή όπλων στον πόλεμο μεταξύ Ουκρανίας και Ρωσίας. Στη Λεπέν δε μπορείς να της προσάψεις συμβιβασμούς με το παγκόσμιο σύστημα, γιατί δεν έχει ακόμη διαχειριστεί εξουσία. Πέραν τούτου η Λεπέν διέκοψε τις όποιες επαφές είχε κατά καιρούς αναπτύξει με το γερμανικό κόμμα AfD, σπάζοντας όλους του φθαρμένους ιμάντες με τα ακραία δεξιά ευρωπαϊκά κόμματα εντάσσοντας το εθνεγερτικό καθήκον στην προοπτική της ντεγκολικής δεξιάς πολιτικής. Η Λεπέν τώρα πια μεταποιήθηκε και συντονίστηκε στις προσδοκίες μιας ντεγκολικής πολιτικής αξιολόγησης.
Η Μελόνι ενώ στην πράξη εργάζεται επιτυχώς με την ΕΕ στην ουσία, διαθέτει μια τυπική ρητορική των ευρωσκεπτικιστών που τείνουν να επικρίνουν την ΕΕ «όχι για αυτό που κάνει, αλλά για αυτό που είναι, ή καλύτερα για αυτό που ισχυρίζεται ότι είναι» όπως λέει η ίδια. Μια τέτοια ρητορική (ενώ είναι πλήρως συμβιβασμένη με τις νατοϊκές πολιτικές και εξουσιαστικές επιλογές της ΕΕ) χρησιμεύει για να καθησυχάσει το ιταλικό εκλογικό σώμα που είναι εν μέρει ευρωσκεπτικιστικό, αλλά επίσης εξουδετερώνει έτσι τη ρητορική του άβολου συμμάχου της Ματέο Σαλβίνι ο οποίος κρατάει μια κριτική στάση απέναντι στα νατοϊκά και ευρωκυρίαρχα συμφέροντα. Παραδόξως, χρησιμεύει επίσης να εκφράζει το διαφορετικό στην πολιτική ιταλική σκηνή, ενώ στην πραγματικότητα και εκείνη ακολουθεί την ίδια πολιτική ατζέντα.
Η Μελόνι πιστεύει ότι η ΕΕ πρέπει να αλλάξει προτεραιότητες, «να ασχολείται με λιγότερα πράγματα» όπως τονίζει και επίσης ότι θα πρέπει να παραχωρήσει περισσότερες εξουσίες στις χώρες της ΕΕ, γιατί αλλιώς η ΕΕ θα οδηγηθεί σε «αυτοκτονία». Επειδή οι Βρυξέλλες σύμφωνα με τη Μελόνι «ασκούν μια αυταρχική πολιτική είναι καιρός να ρυθμίζουν μόνο τα μικρά πράγματα της ζωής των ευρωπαίων πολιτών και αυτό γιατί οι ντιρεκτίβες των Βρυξελλών λειτουργούν με αποτυχία σε συγκεντρωτικές πολιτικές δομές. Σήμερα -θα τονίσει η Μελόνι- θέλουμε περισσότερη επικουρικότητα: Η Ευρώπη όταν κάνει λιγότερα πράγματα τα κάνει καλύτερα. Είναι απαραίτητο λοιπόν -θα πει η Μελόνι- όσο ποτέ άλλοτε μια αλλαγή ρυθμού από την οποία θα επωφεληθεί η Ευρώπη». Σε κάθε όμως περίπτωση η Μελόνι έχει αποδείξει ότι συνεργάζεται με την ΕΕ, είναι υπέρ της Ουκρανίας και υπέρ του ΝΑΤΟ. Άρα μια συνεργασία μεταξύ Λεπέν και Μελόνι φαίνεται να μην προκύπτει και αυτό γιατί η Μελόνι ασκεί κατευνασμένη πολιτική και ανατρέχει σε ευρωκυρίαρχους επικαθορισμούς ανεξάρτητα από τη ρητορική της. Στην ίδια γραμμή με τη Μελόνι κινείται και ο Ολλανδός Βίλντερς, (αινιγματικής εν πολλοίς προσωπικότητα) αποτελεί άλλον έναν πτοημένο πολιτικό της φανταστικής ανατροπής, με ψευδαισιακές ρητορικές και υστερόβουλα αγκαλιάσματα με το παγκόσμιο σύστημα. Συνεργασία Λεπέν Μελόνι στην ΕΕ μοιάζει δύσκολη. Η Μελόνι έχει συμφιλιωθεί με τα κλαμπ της παγκοσμιοποιημένης εξουσίας και δε διαθέτει αντιθέσεις. Ενώ η Λεπέν στο κτίσιμο της νέας ντεγκολικής πολιτικής της, θέλει χρόνο και πείσμα επιβίωσης ώστε να αναγνωριστεί ως πολιτικός της κεντροδεξιάς.
*Καθηγητής Πολιτικής και Κοινωνικής Φιλοσοφίας
