Του Μανώλη Κοττάκη
Το τι επιλέγει να ρωτήσει ένας δημοσιογράφος έναν πρωθυπουργό ή έναν πολιτικό αρχηγό στο πλαίσιο μιας συνέντευξης, τηλεοπτικής, ραδιοφωνικής, έντυπης, είναι απολύτως υποκειμενικό. Σίγουρα πρέπει να ερωτά θέματα που απασχολούν την κοινή γνώμη, πόσω μάλλον λίγες μέρες πριν από τις ευρωεκλογές. Αλλά σε κάθε περίπτωση το κριτήριό του για το τι προτάσσεται και το τι έπεται δεν μπορεί να τεθεί σε «δικαστική κρίση».
Ωστόσο υπάρχει ένα απαράβατος κανόνας. Οι ερωτήσεις στις συνεντεύξεις να παρακολουθούν κατ’ ελάχιστο βαθμό την επικαιρότητα. Και ιδιαίτερα τα θέματα που περιστρέφονται γύρω από τον προσκεκλημένο, ειδικώς αν έχει γίνει θετικός ή αρνητικός ήρωας επεισοδίων. Σε αυτή την περίπτωση ο δημοσιογράφος βάζει στα χείλη του τις ερωτήσεις των τηλεθεατών του, των ακροατών του, των αναγνωστών του. Μεσιτεύει για να λυθούν οι απορίες τους. Υποβάλλει ερωτήσεις που μπορεί να προκαλέσουν την ενόχληση του προσκεκλημένου του. Αλλά όταν κάθεσαι στις καρέκλες αυτές, δεν πρέπει ποτέ να ξεχνάς ποιον εκπροσωπείς. Ποτέ την εξουσία, πάντα την κοινή γνώμη. Δεν είμαστε εκεί για τους «από εδώ», είμαστε για τους «απέναντι».
Παρακολουθώ τις τελευταίες συνεντεύξεις του πρωθυπουργού και του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Τι έχει επικαιρότητα; Έχει πολύ…φέτα. Έχει πολύ ενδιαφέρον για την τιμή της φέτας μετά το λάθος που διέπραξε ο κύριος Μητσοτάκης στο Κοινοβούλιο να υποστηρίξει ότι η τιμή της κινείται στα 6 ευρώ. (Αυτό αποδόθηκε στους λογογράφους του! Καθόλου γενναίο. Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής, όπως έχει αποκαλύψει ο Γιάννης Βαρβιτσιώτης, του τηλεφωνούσε αξημέρωτα όταν ήταν υπουργός Εμπορίου, μόλις διάβαζε στις εφημερίδες κάτι για άνοδο των τιμών, και εκείνος για να το τσεκάρει έβαζε ένα πρόχειρο ρούχο και έσπευδε στη λαϊκή πριν απαντήσει στον πρωθυπουργό. Έτσι κυβερνώνται οι χώρες. Με το επί τόπου).
Η επικαιρότητα έχει επίσης Τέμπη, λέξη απαγορευμένη στο Μέγαρο Μαξίμου. Αδερφές θυμάτων διαμαρτυρήθηκαν στον πρωθυπουργό σε ομιλία του στην Κέρκυρα, γιατί προπηλακίστηκαν από τους φρουρούς του κι εκείνος άρχισε να τους κάνει σεμινάριο σε ανοίκειο ενικό για το τι είναι δημοκρατία. Η επικαιρότητα έχει τη συνταξιούχο που πλησίασε τον πρωθυπουργό και του διαμαρτυρήθηκε ότι δεν μπορεί να ζήσει με σύνταξη 440 ευρώ. Η επικαιρότητα έχει «Γαλάζια Πατρίδα», καθώς η Τουρκία με την οποία τα πάμε… μια χαρά και έχουμε… αγκαλιές και φιλιά έβαλε το δόγμα της αμφισβήτησης του Αιγαίου στα σχολικά της βιβλία. Η επικαιρότητα έχει τις ανοησίες που κάνει ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης με την εξωτερική πολιτική, λέγοντας άλλα πράγματα τη μία μέρα και άλλα την άλλη για το τι είδους οργάνωση είναι η Χαμάς.
Τι περιμένει λοιπόν ο τηλεθεατής, ο ακροατής, ο αναγνώστης, όταν ανοίξει τηλεόραση, ραδιόφωνο ή ξεφυλλίσει εφημερίδα για να παρακολουθήσει μια συνέντευξη του πρωθυπουργού ή του αρχηγού της αντιπολίτευσης; Εκτός από τα μεγάλα θέματα, να ερωτηθούν ο πρωθυπουργός και ο αρχηγός της αντιπολίτευσης γι’ αυτά που έζησαν στην προεκλογική τους δραστηριότητα μόλις χθες. Γι’ αυτά που έκαναν μόλις χθες. Γι’ αυτά που είπαν μόλις χθες. Για τη φέτα, για τα Τέμπη, για τη «Γαλάζια Πατρίδα», για τις συντάξεις και τη συμμόρφωση στις υποδείξεις ενός πρέσβη για το τι μπορεί να λέει και τι όχι ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Είναι θέματα που ενδιαφέρουν εκατομμύρια ανθρώπους. Είναι θέματα που ακουμπούν τους ανθρώπους. Αφορούν τις ζωές τους. Γιατί πέρα από αυτούς που περνούν την ημέρα τους κάνοντας πλάκα στο TikTok, όπως ο πρωθυπουργός και ο αρχηγός της αντιπολίτευσης, υπάρχουν και εκατομμύρια άνθρωποι που υπολογίζουν το τελευταίο ευρώ με βάση τον μισθό ή τη σύνταξή τους για να αγοράσουν λίγη φέτα, για να αγοράσουν λίγο κρέας, για να πάνε ή να μην πάνε σε ένα ταβερνάκι. Γιατί πίσω από τη λαμπερή Ελλάδα που σαρώνει στον τουρισμό υπάρχει και η σκυθρωπή Ελλάδα. Η μελαγχολική Ελλάδα. Ρωτάμε κι αυτούς; Ενδιαφερόμαστε γι’ αυτούς; Ή κάνουμε πως δεν συνέβησαν όλα αυτά την προηγουμένη και ρωτάμε τις ατζέντες που διευκολύνουν τους πρωθυπουργούς και τους πολιτικούς αρχηγούς;
Φοβάμαι πως σε όλη την εκστρατεία ούτε μία φορά δεν ζορίστηκαν ο πρωθυπουργός και ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Περνούν ζάχαρη. Ο κύριος Κασσελάκης, αφού μας ξενάγησε στο σπίτι του στο Κολωνάκι, αξίας ενάμισι εκατομμυρίου ευρώ, μας ξενάγησε και στο εξοχικό του στις Σπέτσες, επίσης μεγάλης αξίας. Ενώ εμφανίστηκε και με παπιγιόν σε γάμο γνωστού εφοπλιστή. Κατά τα άλλα, παριστάνει τον αριστερό και τον προστάτη των φτωχών. Τον ρώτησε κανείς πώς είναι δυνατόν να προκαλεί στην κοινωνία με αυτά, την ώρα που ένα μεγάλο μέρος της κοινωνίας στενάζει; Όχι. Ο κύριος Μητσοτάκης παρακολουθούσε τους μπράβους του να προκαλούν τη νεαρή κοπέλα, αδελφή θύματος των Τεμπών, στην Κέρκυρα και ειρωνεύτηκε συνταξιούχο να πάει να βρει βοήθεια στην Εκκλησία και να λύσει τα προβλήματά της. Τον ρώτησε κανείς γι’ αυτό; Μετά την περασμένη Παρασκευή, όταν εκστόμισε τη λέξη «φέτα» στο Κοινοβούλιο, τον ξαναρώτησε πότε κάνεις γι’ αυτό; Ή του έβαλαν πιπέρι στο στόμα να μην την προφέρει ποτέ ξανά μέχρι το τέλος της καμπάνιας;
Αυτό, αγαπητοί φίλοι, το λέμε δημοκρατία. Ελληνική Δημοκρατία. Έχουμε απέναντί μας τους πολιτικούς μας και δεν τους ρωτάμε αυτό που πραγματικά νοιάζει τον κόσμο. Και αυτή τη δημοκρατία μεθαύριο, στις 24 Ιουλίου, θα τη γιορτάσουμε κιόλας. Δημοκρατία χωρίς ερωτήσεις και -το κυριότερο- δημοκρατία χωρίς απαντήσεις δεν μπορεί να λέγεται δημοκρατία. Μη νομίζει κανείς ότι ο κόσμος δεν παρατηρεί. Θα μας πάρουν με τις πέτρες, οι οποίες θα πέσουν επί δικαίων και αδίκων. Το παιχνίδι είναι πλέον αφόρητα στημένο.
Η ελληνική δημοκρατία δεν είναι δημοκρατία διότι δεν σκεφτόμαστε Είμαστε ενα έθνος γιδοκέφαλων
Λένε πως τα ΜΜΕ ασκούν λειτούργημα, μου θυμίζουν όμως τα πρόβατα που βόσκουν στο απέναντι χωράφι.
Ο γείτονας μου έχει ποικιλία αμπελιού που δεν χρειάζεται ράντισμα, οπότε όταν κάνει καλοκαιρινό κλάδεμα τους ρίχνει τα φρέσκα φύλλα, αυτά που πολύ τους αρέσουν.
Όταν κλαδεύω εγώ, τρέχουν πάλι όλα στην περίφραξη και βελάζουν παρακλητικά και επίμονα.
Αν όμως τους δώσω εγώ φύλλα, κακό της κεφαλής τους, έχω ραντίσει, είναι πλέον τοξικά, θα τα βλάψουν δεν θα τα ωφελήσουν.
Άλογα όντα τα πρόβατα, καθοδηγούνται από τη λαιμαργία και το ένστικτο επιβίωσης τους.
Βελάζουν παρακλητικά και αναμένουν την ευεργεσία για την επιβίωση, σταματούν δε και τη βοσκή από το χωράφι που έχει άφθονη, όμως απαιτείται κάποια προσπάθεια.
Δυστυχώς, τα έμαθε ο γείτονας στην εύκολη, χορταστική και γευστικότατη τροφή.
Έτσι λοιπόν κάνουν και τα ΜΜΕ, από τους επιχειρηματίες, τους δημοσιογραφούντες έως και το βοηθητικό προσωπικό, όμως έτσι χαλούν το μαγαζί που τους ταΐζει.
Ο αγρότης πατέρας μου, αγοράζει δυο εφημερίδες, όλη η οικογένεια τις ξεσκόνιζε, ενώ στο τέλος λύναμε και το σταυρόλεξο.
Μην ρωτάτε αν παρακολουθώ τα ΜΜΕ εγώ, μόνο αποσπασματικά και επιλεγμένα, με την tv στο off.
Επειδή, ελάχιστες οι φωτεινές εξαιρέσεις, η πλειονότητα των ΜΜΕ στοχεύει στο εύκολο χρήμα, εκβιάζοντας και εκβιαζόμενα από την εξουσία.
Το λειτούργημα πήγε περίπατο, ζήτω στην προπαγάνδα που φέρνει χρήμα επιβίωσης.
Η ανήθικη εξουσία επιβιώνει, ο δε ηγεμόνας, παρά το μικρό πολιτικό και ηθικό του παράστημα, φαντάζει ως Αναντικατάστατος.
Οι πολίτες εθίζονται, πιστεύουν τους γκεμπελικούς και γυρνούν την πλάτη στους τίμιους, πλην όμως αιθεροβάμονες λειτουργούς της ενημέρωσης, ευτυχώς υπάρχουν ακόμη αρκετοί τέτοιοι.
Δεν είναι τυχαίο που η ευημερία, οι δημοκρατικοί θεσμοί και οι ελευθερίες των πολιτών μας απουσιάζουν από τη χώρα.
Δυστυχώς, αυτό το τοξικό κοινωνικό περιβάλλον φέρνει ως αποτέλεσμα, τα προσοντούχα παιδιά μας να μεταναστεύουν για ευημερία, δημοκρατία και ατομικές ελευθερίες.
Μπράβο σας κε Κοττάκη! Είσαστε από τους ελάχιστους τών ελαχίστων έντιμους δημοσιογράφους, που λένε τα πράγματα με το ονομά τους. Σάς θυμάμαι απο την Νομική Θράκης! ΄Ησασταν πάντα μαχητικός, ευθύς, άμεσος και οξύνους! Συγχαρητήρια για την πορεία σας! Μια χαρά τα γράφετε και θέτετε το υπαρξιακό πρόβλημα τής σημερινής ελληνικής “δημοκρατίας” στην πραγματική του διάσταση! Ζούμε, δυστυχώς, την δικτατορία ενός ανδρός! Βιώνουμε τα χειρότερα χρόνια τής ζωής μας με απόλυτη σήψη, αλλα και την εξαθλίωση χιλιάδων συνανθρώπων μας, οι οποίοι, όπως πολύ ορθώς επισημαίνετε, μετράνε και το ευρώ, για να δουν τι θα τους φτάσει να ψωνίσουν! Αυτό ζουμε με τους ανεπαρκείς, που μάς κυβερνούν.
Από ποιους και πως το παιχνίδι είναι πλέον αφόρητα στημένο.
Αφόρητα όπως το κατανοώ σημαίνει ότι η πίεση παραμένει τόσο επίμονη και επιτακτική ώστε να μην επιδέχεται ουδεμία διέξοδο.
Θα το αντέξουμε λοιπόν ως χώρα αυτό το κεφάλαιο εξουσίας από παράγοντες των ολίγων, των εκλεκτών, των εξαίρετων, των όσων βλέπουν μόνο έξω από τη χώρα και όχι μέσα σε αυτή.
Για να μην υπάρχουν αυταπάτες αυτό παίζεται στα ΜΜΕ πολλά χρόνια πριν, μόνο που τώρα έφτασε στο αποκορύφωμά του.
Ουδέποτε ο λαός εισέπραξε από τα ΜΜΕ αυτό που πραγματικά χρειάζεται ως προς την ενημέρωση, δηλαδή, την αλήθεια, την πραγματική ροή των γεγονότων.
Περιμένει λοιπόν ο τηλεθεατής, ο ακροατής, ο αναγνώστης, όταν ανοίξει τηλεόραση, ραδιόφωνο ή ξεφυλλίσει εφημερίδα για να παρακολουθήσει μια συνέντευξη του πρωθυπουργού ή του αρχηγού της αντιπολίτευσης να τον ξεγελάσουν για μια ακόμη φορά με την φλυαρία τους, με την προπαγάνδα που γνωρίζουν πολύ καλά να χρησιμοποιούν και που έχουν την κατάλληλη μαεστρία ώστε να πείθουν.
Εάν λοιπόν σήμερα ξυπνούν αυτές οι ανησυχίες, αυτά τα ερωτήματα, εάν πράγματι κάτι ήθελε αλλάξει έστω και με πολύ καθυστέρηση, γιατί έφθασε η κοινωνία σε αυτό το τελευταίο σκαλοπάτι.
Ο πολίτης να μετράει το ευρώ η να μην έχει καθόλου ευρώ, αντιθέτως να έχει μόνο χρέος.
Να απευθύνεται στην εκκλησία εάν υπάρχει και αυτή η δυνατότητα να του παρέχει έστω την ημιδιατροφή.
Να ψάχνει στα σκουπίδια για τυχόν φαγητό.
Να έχει ερημώσει η ύπαιθρος, κλειστά σπίτια στα χωριά, γη να μην καλλιεργείται, κτηνοτροφία να μην επαρκή για την εγχώρια κατανάλωση, αλλά από την Ε.Ε η εισαγωγή εκτός ελέγχου.
Στα Νοσοκομεία να στοιβάζονται στα ράντζα αλλά οι γιατροί δεν επαρκούν.
Αντιθέτως καλύπτουν ανάγκες, παρέχουν υγεία σε άλλες χώρες με διαφορετικές αποδόσεις.
Έχουμε μια κατηγορία γιατρών που κάνουν καριέρα στο Πανεπιστήμιο, σε κρατικά νοσοκομεία και σε ιδιωτικά Κέντρα. Μα ναι όλα τα προλαμβάνουν.
Στα πανεπιστήμια πνιγήκαμε στις αξιολογήσεις, αλλά ο αριθμός των εισακτέων πέρα από την μείωση, έχουμε και πτώση βάσεων που όλο αυτό γεννάει άλλα προβλήματα, τα έχουμε μπροστά μας.
Έχουμε την απονομή δικαιοσύνης που όλα λειτουργούν άψογα.
Βιώσαμε το μεγάλο εμπόριο με τα εμβόλια, που στο σήμερα γεννούν πολλά προβλήματα αλλά απόλυτη σιωπή. Εκβιασμός για τον εμβολιασμό, πρόστιμα για τον μη εμβολιασμό και ασφαλώς τα νεκροταφεία γέμισαν με αιτία την πανδημία.
Δεν απέχει πολύ το 1940 – 1945 αλλά δυστυχώς πλειοψηφικά οι λαοί χειραγωγούνται και το αποτέλεσμα αναμενόμενο.
Οι κοινωνίες περιλαμβάνουν όλες τις κατηγορίες ανθρώπων παντός καιρού. Κατάλληλα πρόσωπα, κατάλληλες επιλογές, κατάλληλες θέσεις, κατάλληλες χρονικές στιγμές.
Ο σκοπός έχει επιτευχθεί με απόλυτη ακρίβεια. Τώρα γίνεται λόγος για ανατροπή καταστάσεων.
Δύσκολος ο αγώνας, άνισα τα μεγέθη, η διαρκής βεβαίως εγκράτεια κάποια στιγμή σίγουρα θα παύσει να υπάρχει, αλλά αυτό το επόμενο βήμα πολύ καθυστερεί για την ώρα που γίνεται αυτή η αναφορά.