Του Φαήλου Μ. Κρανιδιώτη*
Υπάρχουν πράγματα που επηρεάζουν την ποιότητα ζωής των πολιτών, που δεν έχουν σχέση με το πόσο χρήμα έχουν στην τσέπη τους, όπως είναι οι παροχές υπηρεσιών του κράτους. Ασφάλεια, Υγεία, Παιδεία είναι τα κορυφαία, που καθορίζουν το επίπεδο ενός πολιτισμένο βίου.
Βάση όλων, η ασφάλεια. Δεν μπορεί να υπάρξει πολιτισμική, οικονομική δράση, αν δεν υπάρχουν ασφάλεια, χαμηλή εγκληματικότητα, παρουσία παντού μιας αποτελεσματικής Αστυνομίας και Δικαιοσύνης, που να απονέμεται με ταχύτητα, ευθυκρισία και ένα πλαίσιο ποινικών κανόνων που να λειτουργούν και αποτρεπτικά.
Αν ο κακοποιός ή αυτός που το σκέφτεται να εγκληματήσει δεν έχει τίποτα να φοβηθεί, τότε… κλάφτα Χαράλαμπε! Όταν ένα ποινικό σύστημα έχει διολισθήσει, έχοντας ως κύρια μέριμνά του τα δικαιώματα των κακοποιών, παραβιάζοντας βάναυσα τα δικαιώματα των θυμάτων, όταν το έγκλημα συμφέρει, τότε οι πολίτες υποφέρουν και οι εγκληματίες γίνονται ασύδοτοι.
Ούτε κι εγώ θυμάμαι πόσες φορές έγραψα για το τεράστιο ζήτημα της ατιμωρησίας των πλημμελημάτων, που μας είχε φέρει κοντά στον πάτο. Κλέφτες, ψευτοευπαθείς λεηλάτες μετάλλων, βάνδαλοι μηδενιστές, μικροεγκληματίες, αυτοί που κατακρεουργούν τις σάρκες των πολιτών, την περιουσία τους, έκοβαν βόλτες ελεύθεροι.
Έχοντας ακόμη και δεκάδες δικογραφίες να τρέχουν παράλληλα ή διαδοχικά, πέραν της μίας μέρας ταλαιπωρίας με τη σύλληψη, την προσαγωγή στον Εισαγγελέα και στο Αυτόφωρο, για να πάρουν τριήμερο, με κατά κανόνα άρση της κράτησης, χιλιάδες επαγγελματίες κακοποιοί ως τώρα αλώνιζαν ελεύθεροι.
Με αναβολές, αναστολές, συγχωνεύσεις, εξαγορές κατάφερναν να τη βγάζουν ζάχαρη, περνώντας σχεδόν καθόλου χρόνο στις φυλακές. Έβλεπες συχνά και την άνεση που είχαν, γνωρίζοντας πως σε λίγες ώρες θα είναι ελεύθεροι.
Όποιοι από εμάς ζήσαμε την κρύα, παγωμένη αίσθηση του παραβιασμένου σπιτιού μας, του πατρικού μας, του ημικατεστραμμένου και λεηλατημένου εξοχικού μας, όποιοι βρήκαμε ξηλωμένες βρύσες, σωλήνες, καλώδια, που βύθισαν στο σκοτάδι ολόκληρα χέρια, όσες φορές έχουν συλληφθεί οι δράστες τούς βλέπαμε να φεύγουν από το ακροατήριο ελεύθεροι, μερικές φορές μοιράζοντας ειρωνεία ή ακόμη και απειλές στα θύματα και στους μάρτυρες.
Ποια ποιότητα ζωής να έχει όποιος έχει υποστεί τέτοια προσβολή της περιουσίας του, της προσωπικής του σφαίρας ή έχει δεχθεί επίθεση από έναν τραμπούκο γείτονα, συγγενή ή άγνωστο που παρεξηγήθηκε στον δρόμο και σήκωσε εύκολα το χέρι του;
Το ίδιο ισχύει και στις πλημμεληματικές περιπτώσεις ενδοοικογενειακής βίας, όπου οι νταήδες που απειλούν, δέρνουν, με την επιβολή κάποιων περιοριστικών όρων, αφήνονται ελεύθεροι.
Σας έχω νέα λοιπόν από την Ευελπίδων, έχοντας δικάσει ήδη κάποιες αυτόφωρες υποθέσεις μετά την 1η Μαΐου και την αρχή εφαρμογής του νέου Ποινικού Κώδικα, και μπορώ από πρώτο χέρι να σας πω τα πρώτα αποτελέσματα αυτής της μεταρρύθμισης που υλοποίησαν ο Υπουργός Δικαιοσύνης Γιώργος Φλωρίδης και ο Υφυπουργός Γιάννης Μπούγας.
Λοιπόν, αδέρφια, ο νέος Π.Κ. δουλεύει. Παρακολουθώντας δεκάδες υποθέσεις πριν από τη δίκη μου είδα να σφίγγουν οι κώλοι σε αυτούς που πριν έκαναν εγκληματικό τουρισμό στη χώρα μας, στους ψευτοευπαθείς πρωταθλητές της παραβατικότητας, αμφότεροι προστατευόμενοι των Αποστόλων του Μαρασμού, αλλά και στους περιστασιακούς παραβάτες.
Μερικοί με έκπληξη άκουγαν ότι επιβλήθηκε ως εκτιτέα. Σε κάποιες περιπτώσεις με ειδική αιτιολογία δεν πήραν αναστολή στην έφεση και έφυγαν με την κλούβα για τις φυλακές. Όταν έρθει η ώρα της κατ’ έφεσιν εκδίκασης είναι πολύ περισσότεροι αυτοί που θα βρεθούν στη φυλακή, έστω για λίγους μήνες.
Πολλοί λένε «μα, θα πηγαίνουν άνθρωποι φυλακή για δύο χαστούκια ή για συκοφαντική δυσφήμηση;» – το δε τελευταίο έχει θορυβήσει πολύ δημοσιογράφους. Δεν ξέρω, ίσως είμαι βραδύνους, αλλά μήπως είναι καλή ιδέα να συγκρατούν τα νεύρα τους κάποιοι και κάποιοι άλλοι να μη γράφουν προσβλητικά ψευδή και χαρακτηρισμούς εν γνώσει της αναλήθειάς τους;
Αυτοί που πριν από μέρες λίντσαραν ζευγάρι μέσα στον δρόμο στο Αιγάλεω θα μπορούσαν να καταπιούν τον τσαμπουκά τους. Αυτοί που ως νταήδες δέρνουν τις γυναίκες τους, τη μάνα τους, γείτονες, τώρα δεν θα κάνουν βόλτες. Ήδη, ψευτοευπαθείς, επαγγελματίες τού πλιάτσικου, του ομαδικού τσαμπουκά, βρέθηκαν στο γκιζντάνι και ακόμη περισσότεροι θα βρεθούν εκεί μετά την έφεσή τους, διότι πήραν αναστολή, αλλά θα πάνε μέσα για την ορισθείσα εκτιτέα.
Το ίδιο ισχύει για όσους ως τώρα έκαναν με ευκολία και για ψύλλου πήδημα ψευδείς καταμηνύσεις, ψευδείς καταθέσεις, ηθικούς αυτουργούς σε ψευδείς καταθέσεις άλλων, ποινικοποιώντας εκδικητικά προσωπικές ή αστικές διαφορές, καταταλαιπωρώντας πολίτες που σύρονται για χρόνια στα δικαστήρια μέχρι να αθωωθούν – και, αν είχαν κουράγιο να κυνηγήσουν τον ψευδομηνυτή τους και τους ψευδομάρτυρές τους, αυτοί στο τέλος «καθαρίζανε» με μια ποινή με αναστολή.
Τώρα αλλάξανε τα πράγματα, θα πηγαίνουν μέσα, έστω για μέρος της ποινής, ενώ προβλέπονται και δικαστικά έξοδα που πονάνε αυτόν που έκανε προφανώς αβάσιμη μήνυση.
Ίσως στην πράξη διαπιστωθούν στρεβλώσεις -ανθρώπινο είναι-, οι οποίες πάντα μπορούν να διορθωθούν, όμως ένα είναι βέβαιο: ατιμωρησία τέλος.
*Δικηγόρος, Πρόεδρος της Νέας Δεξιάς
