Του Απόστολου Κρητικόπουλου*
Δίνει η μεγαλύτερη θυγατέρα μου πανελλήνιες γραπτές εξετάσεις. Το άγχος το δικό μου είναι τεράστιο. Προσπαθώ βέβαια να μην το μεταφέρω στο παιδί μου. Θυμήθηκα ξανά με βιωματικό τρόπο τα δικά μου απαιτητικά χρόνια των εξετάσεων. Την πρώτη χρονιά που συμμετείχα δεν το είχα πάρει σοβαρά και είχα περάσει σε μια μικρή σχολή στην επαρχία. Ο χειρώνακτας τεχνίτης πατέρας μου είχε απογοητευτεί. Μου είχε πει ότι, αν δεν κατάφερνα με τη δεύτερη προσπάθεια να περάσω σε πανεπιστήμιο στην Αθήνα, τότε θα με έπαιρνε στην εργασία του. Τότε κατάλαβα καλά ότι έπρεπε να σοβαρευτώ και ότι οι αποφάσεις μου εκείνη τη στιγμή θα διαμόρφωναν όλο το μέλλον μου. Άκουγα άλλους φίλους, που έλεγαν πόσο «άδικο» ήταν ότι στην ηλικία των 18 ετών θα έπρεπε να καθορίσουν την πορεία της ζωής τους.
Αντιλαμβανόμουν πόσο λάθος είχαν. Οι άνθρωποι μέχρι πριν από λίγες δεκαετίες λάμβαναν καθοριστικές αποφάσεις για τη ζωή τους (γάμος, παιδιά, επάγγελμα), ακόμα και μικρότεροι από τα ενήλικα 18 τους έτη! Επίσης, για το κατευναστικό στερεότυπο «δεν πειράζει και αν δεν περάσεις στο πανεπιστήμιο, κανείς δεν χάνεται», αντιλαμβανόμουν -με τη βοήθεια του τεχνίτη πατέρα μου και της νοσηλεύτριας μητέρας μου- ότι δεν ήταν και τόσο ακριβές. Οι στατιστικές είναι αμείλικτες: όσο πιο μορφωμένος είναι κάποιος πολίτης τόσο μεγαλύτερες πιθανότητες έχει να είναι οικονομικά άνετος και να διαβεί άνετα τη μετέπειτα ζωή του. Δεν σημαίνει ότι όλοι οι συνάνθρωποί μας με χαμηλότερα επίπεδα μόρφωσης είναι φτωχοί. Προφανώς και υπάρχουν χιλιάδες επαγγελματίες που μπορεί να είναι πιο πλούσιοι ακόμα και από έναν μέσο ιατρό ή δικηγόρο. Αλλά η ελληνική κοινωνία αντιλαμβάνεται βαθιά πως ο βέλτιστος τρόπος πόρευσης ενός νεαρού στη ζωή του περνά μέσα από τα χωράφια της ακαδημαϊκής γνώσης, και κάθε γονέας επιθυμεί το καλύτερο για τους απογόνους του.
Εύχομαι ολόψυχα σε κάθε νέο που συμμετέχει στις πανελλήνιες να έχει καλή επιτυχία και μακάρι να σπουδάσει αυτό που ο ίδιος επιθυμεί. Αν δεν τα καταφέρει στις εξετάσεις και έχει τις δυνάμεις και την όρεξη, τότε να ξαναπροσπαθήσει να ενταχθεί στην πανεπιστημιακή κοινότητα, ώστε να αυξήσει τις πιθανότητες που έχει για οικονομική σιγουριά και πνευματική ολοκλήρωση στο διάβα της ζωής του. Μην ακούτε αβίαστα τις φωνές που σας αποθαρρύνουν, λέγοντας ότι εναλλακτικά μονοπάτια βίου είναι πιο ισορροπημένα. Αφοσιωθείτε με επιμονή στον στόχο σας και ολοκληρώστε τις πανεπιστημιακές σπουδές σας. Ο κόσμος σάς ανήκει.
*∆ιδάκτωρ Πληροφορικής (twitter: @kritikopoulos)
