Δεν θα έπρεπε να προκαλεί μεγάλη έκπληξη η μετατροπή των ευρωψηφοδελτίων σε πασαρέλες. Πλέον, όμως, ζούμε το απόλυτο ξεχείλωμα, που έρχεται να συνδυαστεί με την ποδοσφαιρικού τύπου μεταγραφολογία. Όλα ένας χυλός…
Του Ανδρέα Καψαμπέλη
Παλαιότερα τους αποκαλούσαν -κατ’ ευφημισμόν- «λαμπερά ονόματα». Ήταν οι μαϊντανοί, οι celebrities, οι ηθοποιοί και δημοσιογράφοι, οι εν γένει αναγνωρίσιμοι και «επώνυμοι», που έμπαιναν υποψήφιοι στα κόμματα για τις εκλογές…
Το φαινόμενο, επομένως, δεν είναι τωρινό. Ούτε θα έπρεπε κανονικά να προκαλεί μεγάλη έκπληξη η μετατροπή των ευρωψηφοδελτίων σε πασαρέλες. Πλέον, όμως, ζούμε το απόλυτο ξεχείλωμα, που έρχεται να συνδυαστεί με την ποδοσφαιρικού τύπου μεταγραφολογία, και την εγκατάλειψη και των τελευταίων προσχημάτων για πολιτικές αρχές και θέσεις. Όλα ένας χυλός…
Κι εδώ που τα λέμε, οι διαφορές (στα μείζονα και όχι μόνο) γίνονται ολοένα και πιο δυσδιάκριτες. Η ανάφλεξη στη Μέση Ανατολή συνιστά το πιο πρόσφατο και χαρακτηριστικό παράδειγμα…
Τι είναι αυτό που φανερώνει, όμως, η πλήρης υποταγή στο life style και στον αχταρμά; Τι άλλο από τον πανικό που έχει καταλάβει τους κοτζαμπάσηδες του κομματικού συστήματος μπροστά στη βαρεμάρα της εκλογικής πελατείας τους.
Μπορεί, ακολουθώντας τις οδηγίες των ακριβοπληρωμένων επικοινωνιολόγων, να το παίζουν χαμογελαστοί και κεφάτοι μπροστά στις κάμερες, αλλά, βλέποντας τα στοιχεία με τις τάσεις που τους έρχονται, τρέμει το φυλλοκάρδι τους. Και το δείχνουν με τα πρόσωπα που επιλέγουν.
Στο Μαξίμου δεν είναι μόνο το ποσοστό που τους ανησυχεί. Όπως πάνε τα πράγματα, η ψηφοσυλλογή θα έχει μεγάλα προβλήματα. Στο τέλος θα τους κάνει καζούρα και ο Σαμαράς ότι ακόμα και στις εφιαλτικές εκλογές του 2012 ο ίδιος είχε μαζέψει περισσότερες -σε απόλυτο αριθμό- ψήφους.
Στον ΣΥΡΙΖΑ τούς τα έγραψε χθες ο σύντροφος Καρτερός: «Σχεδόν οι μισοί ψηφοφόροι του ’23 γυρίζουν την πλάτη στο κόμμα και στον πρόεδρό του…»
Στο ΠΑΣΟΚ ο πρόεδρος Νίκος, μαθαίνοντας τα νέα για τη Μελέτη και τη Ν.Δ., μια κατάθλιψη την έπαθε, γιατί προηγουμένως αυτός είχε φάει πόρτα από άλλο megaλο παρουσιαστή, που όλο και κάτι θα του έφερνε. Και ήδη οι άσπονδοι φίλοι του -ο Οδυσσεύς, ο Μανόλο και η Νάντια- ακονίζουν τα λεπίδια για τη νύχτα της 9ης Θερμιδόρ…
Εν ολίγοις, όσο το εμπόρευμα παλιώνει και οι πελάτες στέκονται στη βιτρίνα χωρίς να μπαίνουν να ψωνίσουν, οι μαγαζάτορες νομίζουν ότι θα λύσουν το πρόβλημα μοστράροντας νέους κράχτες.
Υπάρχει, μέσα σε αυτό το σκηνικό της παρακμής και του εκφυλισμού, κάτι αισιόδοξο στον ορίζοντα; Ευτυχώς, ναι. Η φωνή των δύο χαροκαμένων γονιών των Τεμπών, της Μαρίας Καρυστιανού και του Παύλου Ασλανίδη, οι οποίοι, απαντώντας στους σπεκουλαδόρους, ξεκαθάρισαν ότι δεν τους ενδιαφέρει η πολιτική καριέρα, «ειδικά τώρα που το απόστημα της διαφθοράς γίνεται για μας αντιληπτό στο βάθος του»…
«Θα φέρουμε την κάθαρση, όπως ξεκινήσαμε, ως πολίτες» υπόσχονται. Μια γροθιά στο στομάχι, που τη χρειαζόμαστε για να παίρνουμε -τι ειρωνεία- εμείς θάρρος…
