Να βρούμε τον «χαμένο» εθνικό μας εαυτό εδώ και τώρα!

Του Κώστα Πρώιμου

Άντε, ίσως πρέπει να «αρχίσουμε χθες», να ευχόμαστε να έρθει εκείνη η ώρα που θα μπορέσουμε να κοιταχθούμε με παρρησία και ακομπλεξάριστοι στον καθρέπτη. Φτάνει να μην περάσει ο καιρός και ζήσουμε εκείνο το σημείο που δε θα υπάρχει φαγητό στο τραπέζι. Εδώ και τώρα! Να αποδεχτούμε την υπάρχουσα κατάστασή μας μπας και εκκινήσουμε την ατομική μας απελευθέρωση η οποία ενδέχεται (αν και εφόσον) να πυροδοτήσει και τη συλλογική.

Τι εννοούμε; Μα, να αντιληφθούμε τα κύρια αίτια για την άλογη και υποτελή συμπεριφορά μας ως πολίτες. Η ιστορία του παρελθόντος έχει γράψει τετρακόσια χρόνια σκλαβιάς. Και δυστυχώς δεν ξεγράφει μόνο με επιδερμικές αναδρομές κατά τις εθνικές εορτές δύο φορές το χρόνο.

Αυτό που τώρα μας συμβαίνει, οφείλεται ξεκάθαρα στην τεράστια προσπάθεια ενός σκοτεινού συστήματος χειραγώγησης, ώστε να ενεργοποιεί στο λογισμικό μας τις κοινωνικές αντιδράσεις δουλοπάροικων. Κάνουν τα πάντα προκειμένου να μας εθίσουν στον νεοραγιαδισμό. Δεν είναι και τόσο δύσκολο στη δική μας περίπτωση, καθώς τα γονίδια είτε είμαστε απόγονοι του Περικλή είτε του Μεγαλέξανδρου δυστυχώς με τόσους ξένους κατακτητές χιλιάδες χρόνια πάνω από το κεφάλι μας υπάρχουν.

Και για να μην αρχίσουν να τσιρίζουν με όσα παραθέτουμε οι γνωστοί πολιτικοί απατεώνες -πατριδοκάπηλοι, πράγματι, μας διακατέχει αυταπόδεικτα ως φυλή μια ανθεκτικότητα και μια θαυμαστή προσαρμοστικότητα, ειδάλλως θα είχαμε εξαφανιστεί τελείως από προσώπου Γης.

Αν αντιληφθούμε τις πολύπλοκες παγίδες που μας στήνουν ακόμη και την ώρα που κοιμόμαστε οριζοντίως έχουμε πιθανότητες για μια πραγματική παλιγγενεσία, αν και ως γνωστόν πονάει «φρικτά η γροθιά στο μαχαίρι».

Και για να μην αγγίξουμε τα όρια της γραφικότητας παραθέτουμε μια ρεαλιστική συνταγή: Μόνοι μας καθορίζουμε σε μεγάλο βαθμό την τύχη μας. Δε μας αξίζει μόνο να πληρώνουμε τιμήματα χωρίς αντίκρισμα. Δε μας πρέπει να βάζουμε τα παιδιά μας στα τρένα των Τεμπών. Απαγορεύεται να επιτρέπουμε στον εαυτό μας να δουλεύουμε δεκάωρα για 700 ευρώ στο χέρι και να μη μπορούμε στις είκοσι του μήνα να αγοράσουμε δυο σουβλάκια! Δεν είναι δικαιώματα, ούτε επίπεδο διαβίωσης μέσου Ευρωπαίου πολίτη του 21^ου αιώνα αυτά!

Ακόμη και στον τελευταίο φορολογούμενο τούτης της χώρας δεν αξίζει να τον κυβερνάνε οι Γεωργιάδηδες, οι Μητσοτάκηδες και οι λοιποί διορισμένοι ψευτοσωτήρες.

Ας σταματήσουμε να ζούμε με ψευδαισθήσεις σε ένα ένδοξο παρελθόν που δε μας ανήκει, ας κόψουμε τις παρακρούσεις με το τι έκανε ο Παυσανίας ή ο Αλέξανδρος χιλιάδες χρόνια πριν, άλλωστε δεν υπήρχαμε τότε και ας βρούμε τον χαμένο μας εθνικό εαυτό στο εδώ και τώρα!

Να προσπαθήσουμε να αποδείξουμε κάνοντας ο καθένας στο σπίτι του και στην καθημερινότητά του μια καινούργια αρχή, όχι με δοξασίες παρά με πράξεις. Ας πιστέψουμε ρε αδερφέ ότι ναι, έχουμε συγγένεια με τους θρυλικούς προγόνους μας υιοθετώντας τη φιλοσοφία τους. Θα πέσει το μήλο κάτω από τη μηλιά ή όχι; Ας αρχίσουμε από σήμερα να μην ανεχόμαστε άλλη κοροϊδία σεβόμενοι κυρίως τον εαυτό μας!

Ένα αδυσώπητο κράτος μας έχει αιχμαλωτίσει, που συνεχώς μεταλλάσσεται προς τη χειρότερή του μορφή ενώ λαφυραγωγείται από πολιτικούς απάτριδες και αλήτες που το καταληστεύουν και μας καταδυναστεύουν νυχθημερόν, σκοτώνουν τα παιδιά μας, περιχαρακώνουν τα όνειρά μας και εμείς; Εθισμένοι στη λήθη, την ηλιθιότητα που μας έχουν εμποτίσει προσευχόμαστε στην τύχη ή διαρκώς συνθηκολογούμε, περιμένοντας κάποια στιγμή να πεθάνουμε – στον καθένα όπως το’ χει γραμμένο η μοίρα.

Όχι. Δεν είναι έτσι η ζωή και ναι, μπορούμε να την αλλάξουμε. Κλείστε τις τηλεοράσεις, ας αυξήσουμε την αυτοπεποίθησή μας, ας σταματήσουμε να κλαίμε και να οδυρόμαστε με τις ώρες πάνω από τα ερείπια, σπαταλώντας άδικα τον πολύτιμο χρόνο μας.

Μας έχουν κάνει να πιστέψουμε μέσα από μια ύπουλη και σκαιά προπαγάνδα ότι μας αξίζει μόνο να εργαζόμαστε για το τίποτα και να φυτοζωούμε.

Ας σταματήσουμε να παρακολουθούμε τις άθλιες ζωές των άλλων μέσα από τις εμετικές-λάιτ τάχα μου ψυχαγωγικές εκπομπές και τότε θα αρχίσει να μας ενοχλεί που ο πρωθυπουργός παρακολουθούσε δεκάδες Έλληνες πολίτες.

Ας συνειδητοποιήσουμε πως στα Τέμπη είναι σαν όλοι μας να χάσαμε ένα αγαπημένο πρόσωπο. Ας αντιληφθούμε έστω το ελάχιστο: Ότι τα φέουδα, οι Μητσοτάκηδες και όλο αυτό το παρηκμασμένο πολιτικό σύστημα τρέφεται από τις σάρκες μας και υπάρχει χάρις σε εμάς! Για πόσο ακόμη;