Του Απόστολου Αποστόλου*
Δυστυχώς κάποιοι βλέπουν την αποτυχία σαν ομίχλη που με τη διάλυσή της θα εμφανιστεί ο θρίαμβος. Αυτή την εντύπωση εισπράττει κανείς από τη σημερινή κυβέρνηση. Αναρωτιέσαι με όσα διαδραματίζονται αν η κυβέρνηση της ΝΔ και ο πρωθυπουργός κ. Μητσοτάκης καταβάλουν άθλο αποτυχίας. Το επιτελικό κράτος που τόσο διαφημίστηκε από τον πρωθυπουργό έχει αποδειχθεί σε στιγμές που απαίτησαν τη λειτουργία του να συντρίβεται ολοσχερώς. Το δόγμα «νόμος και τάξη» που υπερασπιζόταν από το 2019 ο κ. Μητσοτάκης για την ασφάλεια των πολιτών έγινε αφρώδες ανέκδοτο και οι έλληνες πολίτες δολοφονούνται έξω από τα αστυνομικά τμήματα.
Η νεύρωση της προγραμματικής αποτυχίας των θεσμών και του κράτους αποτελεί την «παρακολουθηματική» τακτική της πολιτικής του κ. Μητσοτάκη και της κυβέρνησής του. Έμπλεοι γεώδους αποτυχίας υπουργοί και πρωθυπουργός βουλιάζουν τη χώρα ακόμη πιο βαθιά. Μήπως το πραϋντικό «αποτυγχάνειν» έχει βρει την ευβουλία του; Ή μήπως η νεοφιλελεύθερη ιεροκρατία με τους αρίστους αποτελεί μια προοπτική της συμφοράς;
Ο Τζεϊμς Φέργκιουσον έλεγε «ότι η αποτυχία στην πολιτική μπορεί να βρίσκει έδαφος όχι όμως να γίνεται και συνήθεια». Να όμως που μπορεί να γίνει και συνήθεια. Και θα αναρωτηθεί κάποιος: Τότε γιατί ψηφίζεται πλειοψηφικά η ΝΔ, μετά από τόσες πολιτικές αποτυχίες; Η μόνη απάντηση που μπορεί να δώσει κανείς, είναι ότι οι δυνάμεις αδράνειας της ελληνικής κοινωνίας ανοίγουν την πόρτα στη συνήθεια.
Η υπερχειλίζουσα εγκληματικότητα και παραβατικότητα, η θεσμοποίηση της ατιμωρησίας και της ασυλίας, η κακοδιαχείριση, το παρασκήνιο με τα ολιγαρχικά συμφέροντα, η παραβίαση των προσωπικών δεδομένων με τις επιστολικές ψήφους, όλα αυτά και ακόμη περισσότερα, (γεγονότα με κοινό παρονομαστή) αποτελούν το «λαθρόβιο» της αποτυχίας της πολιτικής ζωής της κυβέρνησης.
Η αραχνιασμένη μεγαλοπρέπεια και μεγαλομανία της κυβέρνησης (και του πρωθυπουργού) αισθάνεται ότι έχει ανοσία στον έλεγχο από τους πολίτες. Εκμεταλλευόμενοι οι νεοφιλελεύθεροι πολιτικοί την απουσία του λεπτομερούς λαϊκού ελέγχου των πράξεών τους, (λόγω της ελλειμματικής Δημοκρατίας μας), προβαίνουν σε διαχειριστικές παρεκκλίσεις. Εξάλλου εκτιμούν ότι οι όποιες αποτυχημένες πολιτικές τους θα ξεχαστούν μέχρι να επανεκλεγούν.
Οι κοινωνικοί ψυχολόγοι, μας έχουν βεβαιώσει ότι τα άτομα που βιώνουν μια αίσθηση δύναμης γίνονται λιγότερο ικανά να συμπάσχουν με τους άλλους. Οι πολιτικοί, είναι πιθανό να αντιλαμβάνονται τους εαυτούς τους ως κατόχους εξουσίας και ως εκ τούτου, να μη μπορούν να υιοθετήσουν την προοπτική εκείνων που επηρεάζονται από τις αποφάσεις τους. Και καθώς η πολιτική τους σταδιοδρομία εξελίσσεται με την πάροδο των ετών, διεκδικώντας θέσεις μεγαλύτερης ισχύος, οι πολιτικοί γίνονται σταδιακά όλο και λιγότερο ικανοί να μπαίνουν στη θέση, του μέσου πολίτη.
Η παραπάνω άποψη των κοινωνικών ψυχολόγων επιβεβαιώνεται πλήρως από την ελληνική πολιτική πραγματικότητα. Οι πολιτικοί στην κυβέρνηση της ΝΔ είναι άσαρκοι, (και ξέμειναν «είς αεί άκαιροι») για αυτό προσπαθούν να εφεύρουν πλάγιους λόγους και ημιάγριες ρητορείες για να δικαιολογήσουν τα αδικαιολόγητα. Κρίνουν, επικρίνουν, ακόμη και εισαγγελεύουν (το είδαμε στη Βουλή στο πλαίσιο της συζήτησης με την πρόταση δυσπιστίας που έφεραν οι αντιπολιτευόμενες δυνάμεις) βουλιάζοντας παράλληλα σε μικρολογίες, σε απρέπειες και σε στρεβλώσεις ενός πολιτικού μονο-δογματισμού.
Το θλιβερό αποτέλεσμα όμως είναι ότι η αμάχητη αποτυχία διεκδικεί με την αντεστραμμένη πολιτική λογική της κυβέρνησης της ΝΔ την προοπτική της πειστικής πρότασης. Τελικά η αποτυχία, για την κυβέρνηση της ΝΔ, αποτελεί «τροχιακό» κύκλο και αρχετυπικό ανακυκλώσιμο.
*Καθηγητής Πολιτικής και Κοινωνικής Φιλοσοφίας
Αύξηση του χρέους της χώρας, υποχρέωση πολιτών σε μη οικειοθελείς ιατρικές πράξεις, αποστρατικοποίηση του Αιγαίου και άδειασμα των στρατιωτικών αποθηκών για λογαριασμό του Ζελένσκι, ανατροπή του ενεργειακού ισοζυγίου της χώρας με κλείσιμο λιγνιτών με ταυτόχρονη εύνοια στους ολιγάρχες ενέργειας.
Κάνει χρήση μεγάλης προπαγάνδας, χειρότερης του Γκέμπελς.
Γιατί μας κορόιδεψε με τον Covid και τη λεγόμενη κλιματική αλλαγή ( αλήθεια τι έγινε με τις τελικές εγκρίσεις κυκλοφορίας των εμβολίων;).
Αυτός είναι ο πολιτικός άνδρας που μας κυβερνά, σε αυτόν εναποθέσαμε τις τύχες της χώρας.
Ακούσαμε και άλλα τεράστια ψέματα, δεν αλλοιώθηκαν λέει τα στοιχεία στο έγκλημα των Τεμπών, λειτουργούσε η τηλεδιοίκηση, δεν είναι ένοχος ο τότε υπουργός συγκοινωνιών.
Μας μιλά για το θαύμα των επενδύσεων, προσθέτει όμως σε αυτές τις πράξεις από το άρπαγμα των ελληνικών ακινήτων από τα fan.
Πως σε μια ευημερούσα χώρα, κατά τα λεγόμενα του, ανεβαίνει δυσανάλογα το χρέος ;
Λέει πως μας έκανε πλούσιους, τη στιγμή που τα στοιχεία δείχνουν πως είμαστε οι φτωχότεροι της Ευρώπης, πλην των Ρουμάνων.
Αλήθεια, πως μπορεί να λέει ψέματα ένας πρωθυπουργός χωρίς να ντρέπεται;
Ποιος άλλος πρωθυπουργός είπε τους πολίτες της χώρας του, τους γονείς των Ελλήνων, ψεκασμένους ;
Αποτυχία για το πόπολο, επιτυχία όμως για το βαθύ κράτος της κομισιόν;
Απαιτούμενα δεν είναι όλα αυτά; Οι μίζες στο μπουρλά και στη φάιζερ, λόγω των δοσοληψιών της βαρονέσσας Φαν ντερ Λάιεν, ύψους δις ευρώ; Η αποστρατικοποίηση των ελληνικών νησιών; Το να κλείσουν οι μικρομεσαίοι γιατί “οι αυτοαπασχολούμενοι στην Ελλάδα είναι πάρα πολλοί”; Οι αγρότες είναι το 1% στην ΕΕ, 5% στην Ελλάδα, πρέπει να μειωθούν. Τα σπίτια τα πήρανε, πάει και αυτό, tick. Αποθήκη ανθρώπων έχουμε γίνει ήδη, όπως ήταν η βούληση των κρατών μελών της ΕΕ, τα ασημικά τα πήρανε τα funds όπως ήθελαν οι της κομισιόν, γίναμε χονολουλού για τους μεσοαστούς ευρωπαίους να τρώνε μουζάκα και να χορεύουν ζορμπά εν έτει 2024, πιο γραφικοί και από το Ναύπλιο. Οι γκόλντεν βίζα στις πρεσβείες; Η κόσκο; Τα αεροδρόμια; Τα λιμάνια; Η ΕΑΒ; Τα ερευνητικά τμήματα των τεχνολογικών ιδρυμάτων; Οι πραιτωριανοί που αριθμούν κοντά 60 χιλιάδες βύσματα μέχρι στιγμής; Όλα αυτά δεν είναι απαιτήσεις των πίσω από τις κάμερες στελεχών της ΕΕ; Των ΗΠΑ; κ.α.;
Εγώ θα έλεγα ότι όλα βαίνουν όπως πρέπει, τίποτα δεν είναι ατύχημα. Συνειδητά μετατράπηκε η Ελλάδα σε χώρα τρίτου κόσμου εντός ΕΕ.
Έχει τεθεί θέμα αμφισβήτησης κατά πόσο ψηφίζετε πλειοψηφικά η Ν.Δ.
Το πως ακριβώς προέκυψε 41% δεν δόθηκε πλήρης διαφάνεια.
Κάπου γράφτηκε για νοθεία.
Κάπου αλλού γράφτηκε πλαστό, το αποτέλεσμα με αλγόριθμους, άντε να δώσεις αποδείξεις.
Το βέβαιο όμως προκύπτει πως οι φωνές αργά-αργά ,δειλά-δειλά όλο και ξεπροβάλλουν και φωνάζουν την αγανάκτηση, την εξαπάτηση, την έλλειψη σοβαρότητας και απουσία εντελώς της διαφάνειας.
Ας κρατήσουμε αυτό, ας πορευτούμε από εδώ και πέρα με την αντίληψη πως πράγματι πάθαμε,
πράγματι ζητούμε να αλλάξει αυτό το διαρκές και δεδομένο.
Κάποτε μέσα από το πολύ κακό αναδύεται κάτι καλό.
Ας στραφούμε προς αυτή την αναζήτηση, αλλά να μην τους χαριστούμε άλλο, όχι άλλος χρόνος σπατάλη.