Της Ελένης Προκοπίου
Σύμφωνα με τον καθηγητή κ. Αλιβιζάτο η Ελλάδα παραμένει ευρωπαϊκό κράτος δικαίου καθώς πληροί και τα πέντε κριτήρια ελέγχου της Επιτροπής της Βενετίας για το κράτος δικαίου.
Ας δούμε αυτά τα κριτήρια λοιπόν ένα – ένα.
1/ Υπεροχή του νόμου
Τούτο σημαίνει ότι το κράτος δικαίου βρίσκεται σε στενή συνάφεια με την αντίληψη της δημοκρατίας κατά την οποία όλα ρυθμίζονται από το δίκαιο και τον νόμο, ότι οι ίδιοι οι κυβερνώντες σέβονται τον νόμο ως απόρροια της βούλησης του λαού και η τήρηση του νόμου είναι εγγύηση κατά της αυθαίρετης άσκησης της εκτελεστικής εξουσίας. Όμως έχουμε πολλά παραδείγματα όπως π.χ. στην περίπτωση των υποκλοπών στα οποία όχι μόνο δεν εφαρμόστηκαν οι νόμοι, αλλά η Διοίκηση και η κυβέρνηση φυσικά, εμπόδισαν το έργο της δικαιοσύνης σχετικά με τις πολυάριθμες παρακολουθήσεις πολιτικών προσώπων, υπουργών, δημοσιογράφων και με τη συστηματική και διαρκή παραβίαση του απορρήτου της επικοινωνίας, με αποτέλεσμα σήμερα, δύο χρόνια μετά, να μην έχει ασκηθεί καμία ποινική δίωξη. Αλλά και στα Τέμπη, πάνω από ένα χρόνο από το δυστύχημα, δεν έχει προχωρήσει η έρευνα και δεν έχει ολοκληρωθεί η δικογραφία ενώ στο διάστημα αυτό έχουν λάβει χώρα η συγκάλυψη, απόκρυψη, παραποίηση και αλλοίωση των συνθηκών και των στοιχείων της υπόθεσης. Η αποστολή των e-mails, η παραβίαση των προσωπικών δεδομένων χωρίς τη συγκατάθεση των πολιτών και η πολιτική χειραγώγηση τα οποία διέπραξε η ευρωβουλευτής της ΝΔ, Α. Μ. Ασημακοπούλου δεν έχουν οδηγήσει μέχρι σήμερα ούτε καν στη διερεύνηση ποινικής ευθύνης για την ευρωβουλευτή και τους παραιτηθέντες αξιωματούχους του Υπουργείου Εσωτερικών. Το γεγονός ότι δεν τοποθετήθηκε εκ νέου στο ευρωψηφοδέλτιο του κόμματός της για τις επικείμενες ευρωεκλογές αφορά μόνο την πολιτική της ευθύνη ή οποία δεν συγχέεται με την ποινική ευθύνη ούτε με την αστική ευθύνη. Σε καμία λοιπόν από αυτές τις μείζονες υποθέσεις δεν τηρήθηκε ούτε εφαρμόστηκε ο νόμος. Υπεροχή του νόμου κατά συνέπεια σημαίνει ότι ο νόμος εφαρμόζεται ανεξάρτητα από την πολιτική βούληση και κράτος δικαίου σημαίνει εφαρμογή του δικαίου ανεξάρτητα από την κυβέρνηση και την εκτελεστική εξουσία, πράγμα που δεν ισχύει στην Ελλάδα.
2/ Ασφάλεια δικαίου
Τούτο σημαίνει ότι η διοίκηση εφαρμόζει τους δημοκρατικά θεσπισμένους νόμους, δηλαδή εφαρμόζει το δίκαιο, δεν δημιουργεί δίκαιο. Στην Ελλάδα όμως η εκτεταμένη διεύρυνση της κανονιστικής εξουσίας της διοίκησης, η αστάθεια των νομικών κανόνων, οι άπειρες τροπολογίες της τελευταίας στιγμής, οι άπειρες υπουργικές αποφάσεις, οι πολυάριθμες νομικές πηγές που μετατρέπουν το δίκαιο σε τεχνική διακυβέρνησης, η ψήφιση φωτογραφικών νόμων που καταργούν τη γενικότητα του νόμου δημιουργώντας προνόμια υπέρ ατόμων ή ιδιωτικών ομάδων, όλα αυτά υπονομεύουν την ασφάλεια δικαίου που είναι θεμέλιο του κράτους δικαίου και αποδυναμώνουν την ισχύ του δημοκρατικού νόμου ως έργο της νομοθετικής εξουσίας.
3/ Οι εγγυήσεις κατά της κατάχρησης εξουσίας
Οι εγγυήσεις αυτές δεν υφίστανται στην Ελλάδα καθώς η παντοδυναμία της εκτελεστικής εξουσίας και κατ’ εξοχήν του Πρωθυπουργού, χωρίς το αντίβαρο του Προέδρου της Δημοκρατίας, καταργεί την ισορροπία των σχέσεων μεταξύ των θεσμών της δημοκρατίας και ματαιώνει την ικανοποίηση του αιτήματος για υποταγή του κράτους στο δίκαιο και για τη διαρκή ύπαρξη πολιτικής νομιμοποίησης της κυβέρνησης, η οποία έχει επιβάλλει μία συγκεντρωτική εξουσία και συνεχώς προβαίνει σε «έκτακτους» χειρισμούς όλων των θεμάτων, χειρισμούς ανεξέλεγκτους που συνδέονται με την ανάπτυξη εξωνομικών κέντρων αποφάσεων, που δεν υπακούουν στον νόμο, ενώ παράλληλα εμποδίζει τον ανεξάρτητο έλεγχο της δικαιοσύνης και την ελεύθερη διακίνηση των ιδεών.
4/ Ισότητα ενώπιον του νόμου
Ούτε η ισότητα ενώπιον του νόμου ισχύει στην Ελλάδα, καθώς μεγάλος αριθμός προσώπων εξαιρείται από την ισχύ του νόμου, όπως οι διοικητές τραπεζών που απαλλάχθηκαν από τις ευθύνες τους την εποχή των μεταβιβάσεων των δανείων, οι γιατροί του ΕΟΔΥ και οι γιατροί της Επιτροπής λοιμωξιολόγων στην εποχή της πανδημίας, οι οποίοι απαλλάχθηκαν ακόμα και από τη συνήθη ευθύνη του ιατρικού επαγγέλματος, κατ’ εξοχήν δε τα πολιτικά πρόσωπα και οι υπουργοί της κυβέρνησης, όλοι αυτοί οι οποίοι ίστανται υπεράνω του νόμου και πέραν του νόμου, απολαμβάνοντας το ακαταδίωκτο. Ο νόμος περί ευθύνης υπουργών συνιστά την απόλυτη και πανηγυρική διακήρυξη της ανισότητας ενώπιον του νόμου στην Ελλάδα, καθώς τελικά οι νόμοι αφορούν μόνο τον απλό λαό ενώ για τους ανθρώπους της εξουσίας ισχύουν άλλοι νόμοι που τους προστατεύουν. Κορυφαίο παράδειγμα αυτής της ανισότητας ενώπιον του νόμου είναι ο πρώην υπουργός Μεταφορών Κ. Καραμανλής, ο οποίος προστατεύεται και καλύπτεται από την κοινοβουλευτική ομάδα του κυβερνώντος κόμματος παρά την τεράστια ευθύνη του στην τραγωδία των Τεμπών, με τις αλλεπάλληλες παραλείψεις του ως προς την εκτέλεση των έργων του ΟΣΕ, λόγω των οποίων δεν απέτρεψε το αποτέλεσμα, τον θάνατο τόσων ανθρώπων, αν και είχε ιδιαίτερη νομική υποχρέωση να το αποτρέψει.
5/ Η πρόσβαση στη δικαιοσύνη
Τούτο σημαίνει ίση προστασία όλων από δίκαιους νόμους και ανεξάρτητα δικαστήρια. Ποια είναι όμως η πρόσβαση στη δικαιοσύνη των γονέων των Τεμπών, οι οποίοι μέχρι σήμερα δεν έχουν λάβει «αυτό που τους αρμόζει»; Ποια είναι η πρόσβαση στη δικαιοσύνη των θυμάτων των υποκλοπών; Ποια είναι η πρόσβαση στη δικαιοσύνη των οφειλετών των κόκκινων δανείων, οι οποίοι καλούνται να πληρώσουν ακέραιες τις οφειλές των δανείων ή να χάσουν τις κατοικίες τους ενώ τα funds και οι servicers με έδρα την Ιρλανδία αγόρασαν τα δάνεια στο 4% της αξίας τους; Ποια είναι η πρόσβαση στη δικαιοσύνη των ηλικιωμένων που πλήρωσαν το μάρμαρο του υποχρεωτικού εμβολιασμού, κατά κατάφωρη παραβίαση όλων των διατάξεων περί προστασίας των ανθρωπίνων δικαιωμάτων πρωτίστως δε της ανθρώπινης αξιοπρέπειας;
Σύμφωνα με το από 7-2-2024 ψήφισμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, υπάρχει σοβαρή υποβάθμιση του κράτους δικαίου στην Ελλάδα. Στο ψήφισμα μάλιστα επισημαίνονται όλοι σχεδόν οι τομείς στους οποίους εκφράζεται η υποβάθμιση αυτή.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα του τρόπου με τον οποίο γίνεται αντιληπτό το ζήτημα του κράτους δικαίου στην Ελλάδα είναι η δήλωση της ευρωβουλευτού της ΝΔ, Ελ. Βόζεμπεργκ σύμφωνα με την οποία το ψήφισμα αυτό είναι «επιτομή λαϊκισμού και παραπληροφόρησης». Η ευρωβουλευτής ανάγει την ανάγκη για κράτος δικαίου σε ‘λαϊκισμό’ μη αντιλαμβανόμενη ότι ο λαϊκισμός είναι ένα σύμπτωμα της μείζονος κρίσης της δημοκρατίας και του ελλείμματος πολιτικής νομιμοποίησης. Δεν δείχνει λοιπόν να συναισθάνεται τη σημασία της αρχής του κράτους δικαίου, την πλέον θεμελιώδη έννοια του δημοσίου δικαίου στη σύγχρονη εποχή, που επιβάλλει τον διαρκή έλεγχο των κυβερνώντων από τους κυβερνωμένους, που θέτει δηλαδή όρια στην κρατική εξουσία. Η ανυπαρξία του κράτους δικαίου σημαίνει ανυπαρξία ελέγχου και ανυπαρξία δικαιοσύνης ή μάλλον άρνηση δικαιοσύνης που μετατρέπει τη δημοκρατία σε κατάχρηση εξουσίας.
Οι κυβερνώντες νομίζουν ότι οι Έλληνες δεν ενδιαφέρονται για τα ζητήματα αυτά, αλλά μόνο για τον ‘επιούσιο’. Η κοινή γνώμη όμως γνωρίζει καλά ότι το ζήτημα του κράτους δικαίου δεν είναι απλά ένα θεωρητικό ζήτημα, αλλά ένα απόλυτα πρακτικό ζήτημα που αφορά τον καθημερινό βίο. Να μπορούν τα παιδιά να ταξιδεύουν ασφαλή, οι υπάλληλοι του ΟΣΕ να μην τρώνε τα λεφτά του σιδηροδρόμου, οι αξιωματούχοι του κράτους να είναι στην υπηρεσία του λαού και όχι του εαυτού τους, οι άνθρωποι να μιλάνε στο τηλέφωνο χωρίς να παρακολουθούν άλλοι τις συνομιλίες τους, οι αστυνομικοί να κάνουν το καθήκον τους και όχι να κρύβονται και να αποδίδεται δικαιοσύνη από ανεξάρτητους δικαστές που είναι επίσης στην υπηρεσία των πολιτών αυτής της χώρας.
Εκτός από το Νόμο, υπάρχει και το φυσικό δίκαιο (η γνωστή φιλοσοφική διαμάχη των τελευταίων δύο τριών αιώνων). Οταν ο Νόμος παραβιάζει βασικές επιταγές του φυσικού δικαίου, δεν είναι δίκαιος νόμος. Τέτοιες είναι η ανθρώπινη αξιοπρέπεια, η αυτοδιάθεση του σώματος, η ελευθερία του λόγου, το δικαίωμα του εκλέγειν και εκλέγεσθαι, και άλλες. Κράτος δικαίου μπορεί να είμαστε, το ζητούμενο είναι να είμαστε δίκαιο κράτος.
Επιλεκτική η εφαρμογή του νόμου, η εκτελεστική εξουσία κατέχει το μαχαίρι και το πεπόνι. Αποτέλεσμα αυτού του γεγονότος είναι η επιβολή κοινοβουλευτικής δικτατορίας, κάτι που χωρίς τη συνέργεια της δικαιοσύνης δεν θα ήταν επιτρεπτό.
Κοινοβουλευτικό κόμμα περιγράφει στο καταστατικό του πως θα κάνει την δικτατορία του προλεταριάτου αν κάποια στιγμή αναλάβει τη διακυβέρνηση της χώρας, όμως η δικαιοσύνη δεν το θεωρεί σημαντικό. Αλλά όμως κόμματα μπαίνουν στο στόχαστρο, βαφτίζονται εγκληματική συμμορία και αίφνης τα πλημμελήματα μετατρέπονται σε κακουργήματα και οι βουλευτές φυλακίζονται.
Τα πρόστιμα του Covid δικαιολογήθηκαν, επειδή κάποιοι ανώτατοι δικαστές θεώρησαν ως συνταγματικώς ανεκτούς τους περιορισμούς των συνταγματικών δικαιωμάτων των πολιτών. Εάν έβλεπε ο Σοφοκλής την απόφαση αυτή του ανώτατου δικαστηρίου, θα καταλάβαινε πως το δίδαγμα του με την Αντιγόνη δεν έπιασε τόπο.
Θα απορούσε και ο Sir Geoffrey Lawrence, ο πρόεδρος του δικαστηρίου της Νυρεμβέργης, θα απορούσε με τη νομιμοποίηση των υποχρεωτικών ιατρικών πράξεων, εκείνος καταδίκασε τα άτομα της διοίκησης που το έκαναν, εσείς κ. δικαστές εγκρίνατε την κατάργηση του αυτεξούσιου, από πάνω δικαιολογήσατε και τα πρόστιμα στα θύματα.
Όσο δεν υπάρχει κράτος δικαίου, δεν θα έλθουν ξένες επενδύσεις, η χώρα θα σβήνει καθημερινά και θα μετατρέπεται σε κράτος με χαρακτηριστικά των αντίστοιχων της Υποσαχάριας Αφρικής. Η γρήγορη και βάσει αρχών δικαίου απονομή δικαιοσύνης, αποτελεί βασικό στοιχείο του διοικητικού πλαισίου μιας χώρας, που με τη σειρά του επηρεάζει δυσανάλογα τον δείκτη ανταγωνιστικότητας και εξ αυτού την ευημερία μιας κοινωνίας.
Ήδη οι Έλληνες είναι οι φτωχότεροι ευρωπαίοι με εξαίρεση τους Ρουμάνους.
Καταλαβαίνω όμως τους ανώτατους δικαστές, διορίζονται από την κυβέρνηση, ενώ μετά τη συνταξιοδότηση τους, με κυβερνητική πρόταση, αναλαμβάνουν πολιτειακές και πολιτικές θέσεις κύρους και υψηλών αμοιβών.
Δυστυχώς, η Ελλάδα του κ. Μητσοτάκη δεν είναι χώρα που μπορούν να ζουν οι Έλληνες .
Εάν αυτό που αρχίζει να παίζει έστω και κάπως δειλά αυτό το χρονικό διάστημα, δηλαδή έκφραση δυσαρέσκειας, συνέβαινε πριν από τις εθνικές εκλογές 2023 πιθανόν και να είχαμε κερδίσει έναν ολόκληρο χρόνο από την Ελλάδα του Μητσοτάκη για την Ελλάδα του Έλληνα.
Αυτός ο χρόνος έθρεψε άλλης μορφής πολιτική που υποβόσκει αυτή την ώρα μέσα στη χώρα.
Μην κρυβόμαστε πίσω από τα δάκτυλό μας, τόσο άλυτο το πρόβλημα να υπάρχει ισχυρή αντιπολίτευση και πρόσωπο η πρόσωπα που να προκαλούν ελπίδα προς το μέλλον.
Η Ελλάδα θέλει να απαλλαγεί, αλλά το επίπεδο των ψηφοφόρων παραμένει ακόμη σε αμφισβήτηση η
άλλως αβεβαιότητα.
Το παλεύουν με όλες τις δυνάμεις που τους έχουν απομείνει, αυτοί που το ελέγχουν και το καθοδηγούν .
Όταν ξεχειλίσει καλά το ποτήρι τότε και τα αποτελέσματα.
Πολλά τα χρόνια της εξαπάτησης, δεν αλλάζουν εύκολα οι νοοτροπίες.
Πως θα τρώμε ο ένας τον άλλο, πολύ ακραίο, γράφτηκε βεβαίως, μην θέλουμε να το ζήσουμε αυτό.
Η χώρα μας ιστορικά γνωρίζει τι σημαίνει εμφύλιος, τι σημαίνει διχασμός.
Ο λαός να πάρει την ευθύνη στα χέρια του να σώσει την χώρα του, την δική του χώρα, τα δικά του χώματα.
Ενωμένοι μπορούμε να ανατρέψουμε το ακατόρθωτο.
Μην προκαλούμε ισοπέδωση στους θεσμούς. Δεν έχουμε παραδώσει την χώρα τούτη την ώρα.
Στη θέλησή μας, αφήνετε το αύριο που θέλουμε για το καλό όλων μας.
Οι φωνές να ενώνονται, να δυναμώνουν, να ακούγονται.
Το γεγονός οτι θα προσφεύγουμε ίσως περισσότερες φορές στα ευρωπαικά δικαστήρια σε σχέση με άλλες χώρες της ΕΕ θα επρεπε να μας προβληματίσει . Μήπως θα επρεπε να υιοθετήσουμε τα ευρωπαικά δικαστήρια ως δικά μας ;
Οι ξένες επενδύσεις θέλουν σοβαρό κρατικό σύνολο με ισχυρή κυριαρχία Διότι σε σχέση με ότι πιστευουμε οι επενδυτές βγάζουν μόνοι τους τα χρήματά τους Συνεπώς δεν θέλουν να τα χάσουν σε κάτι το οποίο είναι ρίσκο απο μονο του Ο νοών νοείτω τι είδους επενδύσεις θα προσελκύσει; Ποιός θα έρθει ; Εδώ που η ανθρώπινη ζωή δεν έχει αξία; Και αν ναι πως οι επενδυτές θα έρχονται και πως θα κυκλοφορούν ; Απαιτείται ασφάλεια και οταν δεν μπορείς να την δώσεις στους δικούς σου είσαι ικανός να την παράσχεις στους ξένους ; Αλλά για τους άλλους υπάρχει Οταν όμως τα 3/4 είναι στο φάσμα της φτώχειας και αν αυτά ξεσηκωθούν τότε; Και ποιός απο εκείνους τους μεγάλους δεν σκέφτεται οτι εαν η δικαιοσύνη είναι έτσι εδώ αν χάσω το δικαιό μου πως θα το βρώ ; Μόνο αν είσαι ενας ταπεινός ξένος επενδυτής Εκτός και αν ο ταπεινος ξένος έρχεται απο ισχυρότερη χώρα απο την δική μας Για τους μεγάλους ισχύει η νομοθεσία του κράτους καταγωγής τους εναντι των ελληνικών/ντόπιων δικαστηρίων Η οποία νομοθεσία υπερισχύει του ντόποιου νομικού συστήματος
Κράτος δικαίου ή συνταγματικό κράτος υπάρχει οταν το κράτος η πολιτεία σέβεται το άτομο που συγκροτεί την χώρα και ως πολίτη και ως ανθρωπο ΟμωςΓια να επιβιώσει κάποιος σε χώρες όπως η ελλάδα θα πρέπει να είναι καπάτσος μουτρο και πολύ μα πολύ ισχυρός Οι σοβαροί΄ισχυροί όπως και κράτος δικαίου σαν το ελληνικό πάνε αλλού
Θέλουμε να είμαστε σοβαροί ; Να πάψουμε να έχουμε μεγάλη ιδέα του τύπου μια φορά και εναν καιρό ή ξέρετε ποιος ήμουν κάποτε Ούτε το ένα είμαστε ούτε το άλλο Να ξυπνήσουμε στον σύγχρονο κόσμο Πως σκεφτεται πως δρά Δεν θα πρέπει να ζούμε σε ιστορικές ουτοπίες Διότι αυτές έφεραν αυτά που έφεραν
Δεν θα υπήρχαν αυτά αν υπήρχαν άνθρωποι που να ψηφίζουν σκεπτόμενοι Τέλος ίσως το μόνο καλό που έκανε η πενταετία anno horribillis του μιτσοτάκη είναι οτι έδειξε κατάφατσα όλη την σκοτεινή αλήθεια Στα πάντα σε όλα αν και εδω δεν μάθαμε τότε όντως είμαστε βλάκες