Η Ελλάδα αντιμετωπίζει υπαρξιακό πρόβλημα. Πρέπει να δράσουμε για να συνεχίσουμε να υπάρχουμε
Tου Μανώλη Κοττάκη
Ο παππούς μου ο Μανώλης και η γιαγιά μου η Μαρία, από τον πατέρα μου, έφεραν στη ζωή μέσα στον πόλεμο, σε συνθήκες δύσκολες και αντίξοες, στην υπό γερμανική Κατοχή Αίγινα, επτά παιδιά στον κόσμο. Πέντε αγόρια και δύο κορίτσια. Ο παππούς μου ο Δημήτρης και η γιαγιά μου η Θεανώ, από τη μητέρα μου, έφεραν στη ζωή την ίδια ακριβώς εποχή πέντε παιδιά. Τρία κορίτσια και δύο αγόρια. Ήταν μία περίοδος που η πατρίδα μας ήταν καθημαγμένη. Θέριζε η πείνα. Η γιαγιά μου χόρταινε επτά παιδιά και ένα που έχασε με δύο τρία τηγανητά αβγά.
Όμως οι παππούδες μου έκαναν ό,τι και χιλιάδες Έλληνες εκείνης της περιόδου. Μεγάλη οικογένεια. Στην πραγματικότητα, υιοθέτησαν πολύ πριν ειπωθεί δημοσίως από τη Χαρούλα Αλεξίου το τραγούδι «Έλα να κάνουμε έναν Έλληνα ακόμα!»
Μελετώντας την καμπύλη με τα δημογραφικά στοιχεία της πατρίδας μας μετά τον πόλεμο και την αποκατάσταση της δημοκρατίας, μετά την ένταξη στην ευρωπαϊκή οικονομική κοινότητα, μετά την ψήφιση του νέου Οικογενειακού Δικαίου από το ΠΑΣΟΚ, μετά την ένταξή μας στην οικονομική και νομισματική ένωση, μετά την οικονομική περιπέτειά μας τη δεκαετία του 2010, το ερώτημα που προκύπτει αβίαστα είναι το εξής:
Γιατί αυτή η μεταπολεμική ανοδική καμπύλη γεννήσεων άρχισε να εμφανίζει σημάδια φθοράς μετά τη δεκαετία του ’80, κάμψης μετά την είσοδό μας στο οικονομικό «παράδεισο» της ΟΝΕ και κατάρρευσης μετά τη χρεοκοπία της χώρας;
Εάν το πρόβλημα ήταν οικονομικό, η κατάρρευση των γεννήσεων δεν δικαιολογείται παρά μόνο για την τελευταία φάση των Μνημονίων. Σ’ όλες τις προηγούμενες περιόδους η Ελλάδα κατέγραφε οικονομική άνοδο, αλλά η δημογραφία στην πατρίδα μας κατέγραφε παραδόξως την ακριβώς αντίθετη τροχιά.
Γιατί γεννούσαμε, λοιπόν, περισσότερο όταν ήμασταν φτωχοί και γεννούμε λιγότερο όταν γίναμε πλούσιοι;
Είναι η δημογραφία οικονομικό θέμα μόνο;
Ή κατά βάση είναι αξιακό; Θα επιχειρήσω να δώσω σήμερα μερικές πρώτες απαντήσεις.
Η άνοδος του ελληνικού πληθυσμού μετά τον πόλεμο συνέπεσε με το γεγονός ότι είχαμε εθνικό κράτος.
Ότι όλοι οι Έλληνες βαδίζαμε προς την ίδια κατεύθυνση και προς τον ίδιο προορισμό. Ότι τα σύμβολα, οι θεσμοί, η Ιστορία μας, η σημαία, η θρησκεία, η οικογένεια, η παιδεία ήταν αδιαμφισβήτητα στοιχεία της εθνικής μας ταυτότητας γύρω από την οποία υπήρχε εθνική συσπείρωση.
Η πατρίδα ήταν ένα σκέπαστρο για όλους, που δεν άφηνε κανέναν απέξω.
Η πρόσφατη ανάμνηση της Ιστορίας μας, οι πόλεμοι, οι εμφύλιοι, η κατοχές δείχνουν ότι μόνο με την ενότητα μπορέσαμε να πάμε μπροστά. Οι Έλληνες δενόμασταν από μία κοινότητα αξιών και αλληλοσεβασμού, την οποία μπορεί να διακρίνει κανείς άλλωστε και στις ελληνικές ταινίες της εποχής.
Η παράδοσή μας είχε πολύ ισχυρή επιρροή στη ζωή μας. Η κοινωνία μας είχε σαφή και δομημένη ιεραρχία.
Οι χριστιανικές αξίες που κυριαρχούσαν έδιναν ψυχική δύναμη και πίστη στους οικογενειάρχες να ξεπερνούν τις δυσκολίες.
Αμέσως μετά τη Μεταπολίτευση αυτή η κοινότητα αξιών ενισχύθηκε ακόμα περισσότερο από το αίσθημα των Ελλήνων ότι η προκοπή ανταμείβεται. Και ότι αξίζει να κάνει κανείς μεγάλη οικογένεια.
Η οικογένεια ήταν οικονομικό κύτταρο. Γύρω από τις χιλιάδες μικρομεσαίες επιχειρήσεις που σήμερα τελούν υπό διωγμό αναπτύχθηκε η οικονομία μας. Η εθνική συνοχή ήταν τόσο μεγάλη και ισχυρή και σε συνδυασμό με τη θρησκευτική ομοιογένεια δημιουργούσε μια αδιατάρακτη ενότητα.
Το άτομο έβρισκε την ικανοποίηση των φιλοδοξιών του μέσα από την εκπλήρωση του συλλογικού ονείρου της πατρίδας.
Από τη δεκαετία του ’80 και μετά, την αλλαγή του Οικογενειακού Δικαίου, την αλλαγή του αξιακού προτύπου, την επικράτηση της ελευθερίας των ηθών, τη δραματική αλλαγή μέσα στα σχολεία μας, την καταξίωση της γυναίκας κυρίως ως εργαζομένης και δευτερευόντως ως μητέρας, τα πράγματα σιγά σιγά σταδιακά άρχισαν να αλλάζουν. Η ατομική επιθυμία άρχισε να προηγείται της οργανωμένης κοινωνίας. Οι πρώτες ρωγμές στα οικογενειακά πρότυπα άρχισαν να κάνουν την εμφάνισή τους.
Η εικόνα άρχισε να θαμπώνει. Και μαζί πήραν την κατηφόρα και εμφάνισαν την πρώτη κάμψη και οι αριθμοί των γεννήσεων.
Ο άκρατος φιλελευθερισμός του ατόμου προέλασε και υπερνίκησε τον κοινωνικό φιλελευθερισμό του ανθρώπου!
Τα πάντα άρχισαν αποτιμώνται σε ευρώ και όχι σε αξίες. Με συνέπεια ο αριθμός των παιδιών να περιοριστεί και η γέννησή τους να υπηρετεί μόνο την κοινωνική συνθήκη και τις συμβάσεις.
Η ροή του χρήματος αυξήθηκε, αλλά οι γενιές των Ελλήνων που γεννήθηκαν σε συνθήκες οικονομικής ανάπτυξης μειώθηκαν! Φοβερό δεν είναι;
Η δημογραφική κατάρρευση πήρε μορφή χιονοστιβάδας την τελευταία δεκαετία. Όταν πλέον κατέρρευσαν και οι αξίες και οι οικονομικοί δείκτες της χώρας. Τα νέα παιδιά με τους μισθούς των 800 ευρώ και τα ενοίκια των 500 ευρώ δεν έχουν πλέον λεφτά για να παντρευτούν, όχι για να κάνουν παιδιά.
Σταδιακά υποχώρησε επίσης η αίσθηση της συλλογικής μοίρας στην πατρίδα μας.
Η συσπείρωση γύρω από τον εθνικό στόχο. Η ιδέα πως πολλά μικρά όνειρα μπορούν να ικανοποιηθούν μέσα από την εκπλήρωση ενός μεγάλου ονείρου.
Η σημαία από μπλε βάφτηκε ροζ.
Ο χριστιανικός σταυρός, μέρος της ευρωπαϊκής ταυτότητας, σύμβολο αγάπης αλληλεγγύης και ισότητας, βεβηλώνεται.
Το εθνικό όνειρο ξεθώριασε. Η παραδοσιακή πυρηνική οικογένεια μπήκε σταδιακά σε κρίση. Τα διαζύγια μετά την επικράτηση του πολιτικού γάμου, ο οποίος ατόνησε τον ιερό δεσμό του μυστηρίου του θρησκευτικού, εκτοξεύτηκαν σε ύψη ρεκόρ. Τα μυστήρια που έδιναν πανηγυρικό τόνο σε κάθε νέα ζωή, όπως οι βαπτίσεις, αντικαταστάθηκαν από τις ψυχρές ονοματοδοσίες στα δημοτικά ληξιαρχεία.
Το βαρύ τυπικό των θρησκευτικών γάμων αντικαταστάθηκε από κάτι παλιόχαρτα που ονομάζονται σύμφωνα συμβίωσης, τα οποία μπορούν να διαλυθούν αν ο ένας σύζυγος στείλει εξώδικο καταγγελίας τους στον άλλο. Λες και πρόκειται για μισθωτήριο συμβόλαιο και όχι για ψυχές. Αποϊεροποίηση ονομάζεται αυτό!
Kαι βεβαίως φτάσαμε στο κορυφαίο της ματαιότητας! Να δημιουργήσουμε δύο βιομηχανίες γύρω από τη μητρότητα, λίαν προσοδοφόρες. Τη βιομηχανία των αμβλώσεων, στην οποία πληρώνεις για να χάνεις παιδιά, όταν μπορείς να τα γεννήσεις. Και τη βιομηχανία των παρένθετων μητέρων που πληρώνεις για να αποκτήσεις τα παιδιά που έχασες όταν σε έχουν πάρει τα χρόνια και δεν μπορείς να τεκνοποιήσεις.
Χάνουμε κάθε χρόνο μια Λάρισα σε αμβλώσεις, αλλά η κυρίαρχη πολιτική ορθότης απαγορεύει να πεις σε ένα νέο κορίτσι «πρόσεξε, το να κάνεις άμβλωση δεν είναι σαν να πηγαίνεις στον οδοντογιατρό, μπορείς να προκαλέσεις ανεπανόρθωτες βλάβες στην αναπαραγωγική σου ικανότητα». Απαγορεύεται να πεις πόσο χυδαίο είναι το ρήμα «έριξα», έριξα ένα παιδί, που χρησιμοποιείται για τις αμβλώσεις. Τι είναι το παιδί για να το ρίξεις; Μπάζα στον γκρεμό; Και το κερασάκι: Την ώρα που η Ελλάς αντιμετωπίζει οξύτατο δημογραφικό πρόβλημα και προέχει η ανάταξη της παραδοσιακής οικογένειας, η εθνική μας απάντηση είναι ο γάμος κάποιων που από τη φύση δεν μπορούν να τεκνοποιήσουν. Ειλικρινά ήμαρτον!
Κάπως έτσι γίνονται προβολές από τη Νορβηγική Ακαδημία που λένε ότι, αν συνεχίσουμε να γεννάμε με αυτούς τους ρυθμούς, το 2100 θα έχουμε απομείνει μόλις 2.500.000 Έλληνες και το ελληνικό έθνος θα κινδυνεύει από συρρίκνωση. Και ότι οι μελλοντικοί ιστορικοί θα λένε «κάποτε ήταν μια Ελλάδα».
Σας ρωτώ! θα συμβιβαστούμε με αυτόν τον μαρασμό;
Θα μείνουμε με σταυρωμένα τα χέρια; Θα κάνουμε κάτι; Όλες οι χώρες λέμε ότι πάνε μπροστά. Έχω την εντύπωση ότι εμείς οι Έλληνες πρέπει να πάμε λίγο πίσω για να πάμε μπροστά. Να πάμε λίγο πίσω για να πάρουμε φόρα για το άλμα! Να πάμε λίγο πίσω για να επιστρέψουμε στα βασικά που όρισαν αυτό το υπέροχο έθνος, το οποίο κάποιοι θέλουν να μετατρέψουν σε άθροισμα ατομικών εγωισμών για να το διασπάσουν.
Τι θα μας έλεγαν οι παππούδες μας αν ανασταίνονταν για μία ώρα και επέστρεφαν στην πατρίδα;
Θα μας θύμιζαν με λέξεις και εικόνες την πατρίδα που μας παρέδωσαν. Ταυτόχρονα, θα μας προειδοποιούσαν με τα μυαλά που έχουμε ποια πατρίδα κινδυνεύουμε να παραδώσουμε εμείς στους επόμενους! Δεν είναι υπερβολή, αλλά απαιτείται εθνική συνεννόηση πέρα από τις κλασικές κοινωνικές, πολιτικές, ιδεολογικές ή άλλες διαχωριστικές γραμμές! Η Ελλάς αντιμετωπίζει υπαρξιακό πρόβλημα. Πρέπει να δράσουμε για να συνεχίσουμε να υπάρχουμε. Και αυτό πια δεν περνά μέσα μόνο από το πολίτευμα, τους νόμους, την κυβέρνηση, την αντιπολίτευση, τα κόμματα, τους θεσμούς. Οι απαντήσεις που ψάχνουμε περνούν μέσα από τις ψυχές μας. Η πατρίδα μας χρειάζεται μια ηθική επανάσταση. Χθες ήταν νωρίς, αύριο μπορεί να είναι αργά, τώρα είναι η ώρα.
Σημεία ομιλίας στο Star forum Λαμίας
Ναι μεν αλλα.
Το να υποστηρίζει κάποιος πως από τις αμβλώσεις χάνεται μια πόλη κάθε χρόνο είναι αστήρικτο.
Θα μπορούσε πολύ εύκολα, μια εγκυμοσύνη στα 17 χρόνια να κάνει δύο δυστυχισμένους ανθρώπους ( μάνα και παιδί) και ίσως να στερήσει από την Ελλάδα μια ευτυχισμένη οικογένεια με περισσότερα παιδιά η οποία θα δημιουργηθεί από μια έτοιμη ενήλικη γυναίκα.
Και πραγματικά θα μπορούσε να αντικρούσει κάποιος το επιχείρημα ζητώντας να υπολογιστεί πόσοι ορθόδοξοι Έλληνες έχουν χαθεί από τους άντρες που επέλεξαν τα ράσα από την οικογένεια.
Στην χώρα υπάρχει όντως δημογραφικό πρόβλημα το οποίο όντως εντείνεται από τον καταναλωτικό ατομικιστικό τρόπο ζωής.
Όμως εντείνεται και από την τεχνολογική εξέλιξη και την οικονομική ανάπτυξη καθώς τα παιδιά στην μεταπολεμική περίοδο ήταν χέρια για τα χωράφια σε μια εποχή που η παιδική θνησιμότητα ήταν κανόνας.
Η ανάγνωση της ιστορίας είναι σύνθετη και απαιτητική εργασία η οποία για να καταλήξει σε σχέσεις αιτίας-αιτιατού χρειάζεται βάθος και ειλικρίνεια.
Δυστυχώς η μία πλευρά του νομίσματος είχε την πολύτεκνη Ελλάς Ελλήνων χριστιανών και η άλλη είχε την δημογραφική ένεση των προσφύγων του μείζονος Ελληνισμού που κατέφθασαν μετά από τραγωδίες και γενοκτονίες, τα ξερονήσια και τους εκτοπισμούς από το μεταξικό καθεστώς μέχρι και την επταετία και φυσικά το μετεμφυλιακό κράτος της Δεξιάς.
Τις ψυχές μας τις έχετε διαλύσει από το αχ και βαχ.
Η πατρίδα μας την ηθική επανάσταση την χρειάζεται διαρκώς, διαχρονικά – παντοτινά.
Θυμηθήκαμε σήμερα το πρόβλημα αφού για 10/ ετίες θεατές του συστήματος ΜΜΕ δεν
έγινε ουδεμία διαδικασία να αποφύγουμε αυτό που σήμερα αποτελεί απειλή.
Να θυμηθούμε τι, από που να αρχίσουμε να μετρούμε τα λάθη.
Τα παιδιά στην εποχή που σήμερα ζούμε έχουν απαιτήσεις, μέσα από την κούνια τους.
Οι παλαιές σκληραγωγημένες γυναίκες δεν υπάρχουν στο σήμερα να αντέχουν, να υπομένουν
να γεννούν παιδιά.
Με προέλευση από πολυμελή οικογένεια γνωρίζουμε πολύ καλά το πόσο μας χαρίστηκε η
ζωή, η κοινωνία, η πολιτεία ώστε να ορθοποδήσουμε μέσα στο κοινωνικό σύνολο.
Ως γονιός πολλές φορές πήρα την ερώτηση γιατί έκανες οικογένεια αφού τα έβγαζες δύσκολα?
Σε μια χώρα καταχρεωμένη, σε μια χώρα πνιγμένη στα σκάνδαλα, σε μια χώρα που
έχει χαθεί το χαμόγελο από τα χείλη, που την πνίγει η απαισιοδοξία και η αβεβαιότητα
πως γίνεται να παραβλέπετε την πραγματικότητα.
Όταν οι περισσότεροι νέοι αδυνατούν να επιβιώσουν με αξιοπρέπεια πως θα τολμήσουν
να αναθρέψουν και παιδιά?
Το τρένο σφυρίζει προ πολλού για την αναμενόμενη τρομακτική καταιγίδα.
Ο χορός βεβαίως το πως θα έχουμε την εξουσία, πως θα είμαστε οι ανώτεροι, οι άριστοι, οι εξαίρετοι, οι έχοντες και κατέχοντες οι ακόρεστοι σε ακίνητα, σε καταθέσεις, σε παστωμένα σε ξένους παραδείσους
ουδέποτε έλειψαν από τον τόπο μας.
Εάν λοιπόν υπάρχει κίνδυνος έλλειψης του Ελληνικού γένους, κρίμα, που τόσος πλούτος πιθανόν και να χαθεί στο άγνωστο.
Με σοβαρότητα λοιπόν η πολιτεία πρώτα να στρώσει κράτος με αρχές-με αξίες- με κανόνες – με ποιότητα ζωής – με αξιοπρέπεια και χωρίς να το ζητήσει ο Έλληνας θα γεννήσει και θα μεγαλώσει παιδιά.
Σοβαρότητα-εντιμότητα- υπευθυνότητα -ειλικρίνεια ουδέποτε έβλαψαν, ίσως προκάλεσαν δρόμο ανηφορικό
αλλά τον ακολούθησαν πλειοψηφικά.
Πολύ καλά τα γράφετε, όμως ξεχνάτε ότι τα τελευταία 3 χρόνια η χώρα στοχοποίησε το 30% των πολιτών της, αποκαλώντας τους ψεκασμένους, μη επιτρέποντας τους την είσοδο σε “καθαρούς” χώρους και απολύοντας τους από τις δουλειές τους ή θέτοντας τους σε αναστολή εργασίας. Για ποια εθνική ομοψυχία μιλάτε; Και πάνω σε αυτό έρχεται η περιφρόνηση ενός ακόμη 5%-10%, εν πολλοίς επικαλυπτόμενο με το προηγούμενο 30%, στους οποίους δεν αναγνωρίζεται το δικαίωμα να ψηφίζουν ό,τι επιθυμούν. Στο εξωτερικό υπάρχει τουλάχιστον ένας Τάκερ. Εντός τι γίνεται; Όσον αφορά τη σημαντική πτώση των γεννήσεων ειδικά τα δύο τελευταία χρόνια, έχετε σκεφτεί ότι μπορεί να οφείλεται στο “θαύμα της επιστήμης”;
@Λυμπέρης. Τα στοιχεία για τις αμβλώσεις λένε 350.000 το χρόνο. Δεν είναι μικρό το νούμερο, όσο για το αν είναι αληθινά αυτά τα στοιχεία ψάξτε το. Και οι μισές να ήταν όμως πάλι δεν είναι λίγο, και το 1/3 ακόμα.
Η κατάσταση αυτή δεν πρόκειται εύκολα να αλλάξει αν εμείς συλλογικά δεν κινηθούμε να αλλάξει. Το αυτί των νέων λουδοβίκων σιγά μην ιδρώσει για τέτοια, εδώ κάνουν ότι μπορούν επίσημα και ανεπίσημα για το ακριβώς αντίθετο τελείως απροκάλυπτα κι αν μόνο ψελλίσουμε και κάτι μας πήρε και μας σήκωσε.
Δεν περιμένουμε τίποτα από δαύτους, ή καλύτερα περιμένουμε ακόμα χειρότερα, έχουν δείξει το ποιόν τους όσοι το έδειξαν ως τώρα έστω.
Το κακό είναι ότι όλα αυτά τα νούμερα αντικατοπτρίζουν τη δική μας κατάντια σε μεγάλο βαθμό. Και για να αλλάξουμε εμείς τελικά, μάλλον θα πρέπει να πονέσουμε αρκετά περισσότερο από ότι νομίζουμε, συνήθως έτσι γίνεται.
Για να δούμε πόσο θα αντέξουμε λοιπόν, η ιστορία μας έχει δείξει ότι αντέξαμε σε απίθανες καταστάσεις μέσα στις χιλιετίες που μοιάζει ως θαύμα και φτάσαμε ως εδώ όπως φτάσαμε.
Τώρα το μέλλον, ούτε ο διάβολος δεν το ξέρει…
Θα σας ελεγα πως πραγματικη ηθικη επανασταση δεν θα ηταν τοσο η αριθμητικη αυξηση του ελληνικου πληθυσμου αλλα πριν απο ολα η πολιτιστικη και συναισθηματικη αναπτυξη του υπαρχοντος. Ηθικη επανασταση θα ηταν να διδασκονται τα παιδια το σεβασμο προς τον συνανθρωπο, να διδασκονται την αλληλοεκτιμηση αναμεσα στα δυο φυλα, τον σεβασμο προς τα ζωα, το σεβασμο της φυσης, την αγαπη προς τα βιβλια, την καλλιεργεια και τη γνωση. Να παψει η επικοινωνια τους να παγιδευεται στα κινητα τηλεφωνα, στο Ιντερνετ και στο Tik Tok, να παψει να μυθοποιειται το ποδοσφαιρο, να σταματησει η οπαδικη βια, οι γυναικοκτονιες, ο βασανισμος των ζωων, οι σεξουαλικες διαστροφες. Να διδαχτει ο πληθυσμος να μη προσκυναει εικονισματα, παντοφλες, ζωνες και μηριαια οστα αγιων. Να παψει η πλειοψηφια να εχει ως κυριο στοχο μονο την αποκτηση καταναλωτικων αγαθων. Να διδασκονται τα παιδια την πραγματικη ιστορια της χωρας μας κι οχι τις μυθοποιημενες και προπαγανδιστικες “ελληνοχριστιανικες” εκδοχες της, αλλα βεβαιως και την ιστορια των αλλων μεγαλων πολιτισμων της ανθρωποτητας. Την ιστορια της τεχνης και του πολιτισμου. Να εκσυγχρονιστει το εκπαιδευτικο προγραμμα στα σχολεια και να ασχοληθει με τη συγχρονη επιστημη στους τομεις της φυσικης, της βιολογιας, της γενετικης, της ηθολογιας, της ψυχολογιας, της ερευνας του εγκεφαλου και της συνειδησης. Να αποκτησουν ουσιαστικο περιεχομενο τα καλλιτεχνικα μαθηματα. Τετοια πραγματα θα αποτελουσαν ηθικη επανασταση και θα εκαναν να νοιωθουμε υπερηφανοι για τη χωρα μας, για την κοινωνια μας. Που θα μας εκαναν να την αγαπαμε κι οχι να κοιταζουμε πως θα την ξεπουλησουμε, πως καταστρεφουμε το περιβαλλον και την πολιτιστικη της παραδοση για να αποκομισουμε προσωπικα οφελη. Να διδαχτουμε πως ειμαστε συνειδητοι πολιτες, συνιδιοκτητες της χωρας μας με δικαιωματα και υποχρεωσεις κι οχι απλως υπηκοοι και καταναλωτες. Τετοια πραγματα θα αποτελουσαν πραγματικη ηθικη επανασταση.
Η Ελλάς δεν έχει την ικανότητα να συντηρήσει αξιοπρεπώς πληθυσμό μεγαλύτερο των 6-7 εκατομμυρίων. Κάθε φορά που υπήρξε υπέρβαση αυτού του αριθμού, η χώρα ξεφόρτωνε δούλους (συγγνώμη μετανάστες) στις παγκόσμιες μητροπόλεις. Το 30% των τέκνων των δεκαετιών μετά τον πόλεμο κατέληξαν σκλάβοι των ηττημένων για ένα κομμάτι ψωμί με τις ευλογίες της δεξιάς. Το ίδιο πάνω κάτω, έγινε και γίνεται, κατά τη διάρκεια της εθνικής καταστροφής της περιόδου των μνημονίων. Οπότε όχι, η χώρα πρέπει πληθυσμιακά να συρρικνωθεί. Ευτυχώς, οι σημερινές γενιές έχουν πολύ πιο αναπτυγμένο το ένστικτο της επιβίωσης.
Δεν υπάρχει αρκετή τροφή και πόροι και καύσιμα πλέον. το να φέρνεις παιδί σε αυτό τον κόσμο που θα ζήσουμε, είναι πράξη άκρως εγωιστική. Μέχρι το 2030 δε θα μπορούμε να βγούμε έξω κατά την ημέρα λόγω της αφόρητης ζέστης και μόλυνσης της ατμόσφαιρας. δεν έχουμε σχολεία, δεν έχουμε γιατρούς, νοσοκομεία, μεταφορές, διατροφική αυτάρκεια, υποδομές, εκτεταμένες διακοπές ρεύματος. Όταν έκαναν παιδιά οι πρόγονοί σου, η παραγωγή πετρελαίου σε σχέση με τα αποθέματα ήταν σε γελοία ποσοστά. Τώρα η παραγωγή ξεπέρασε τα αποθέματα. Πώς θα ζήσεις χωρίς ενέργεια; Πού; Με τί πόρους; Επίσης, πιθανώς να είχαν και ένα κεραμίδι στο κεφάλι τους. εγώ εάν δεν πληρωθώ ένα μήνα, τέλος. άστεγος. το καταλαβαίνεις; πιθανώς όχι γιατί δε βρίσκεσαι σε αυτή τη θέση. προσπάθησε όμως να δεις τα πράγματα από τη ματιά μου, δεν είναι ο κόσμος όπως τον ερμηνεύεις εσύ μόνο.