Η Καρυστιανού είναι ο εφιάλτης της συνείδησής σας!

Όσο και όσοι προσπαθείτε να τη «φιμώσετε» τόσο θα βρίσκετε ακόμη πιο πολλούς στο πλάι της

Του Βασίλη Βέργη

Κανονικά πρέπει να μας γεμίζει οργή ο τρόπος με τον οποίο η κυβέρνηση και τα φιλικά της -δηλαδή, η συντριπτική πλειονότητα- ΜΜΕ προσπαθούν να «αποσιωπήσουν» (ή να «χαμηλώσουν») τη φωνή της Μαρίας Καρυστιανού, η οποία πλέον λειτουργεί ως ξυπνητήρι της ευρωπαϊκής κοινής γνώμης, κόντρα στην εγχώρια μεθοδευμένη «συγκάλυψη» του ΕΓΚΛΗΜΑΤΟΣ των ΤΕΜΠΩΝ.

Εάν κάποιος έλειπε στο εξωτερικό εδώ και χρόνια, επέστρεφε στην Ελλάδα και διαπίστωνε ότι, έπειτα από μια δολοφονία που στοίχισε τη ζωή σε 57 ανθρώπους, το επίσημο κράτος και τα «δεκανίκια» του λειτουργούν «σαν να μη συνέβη τίποτα», προφανώς θα αντιλαμβανόταν πως εδώ η σήψη έχει «χτυπήσει κόκαλο». Ειδικά όταν η συγκάλυψη επιδιώκεται τόσο συντονισμένα, κατά πολλούς παντελώς ξεδιάντροπα.

Η Μαρία Καρυστιανού ξεκίνησε όλο αυτόν τον αγώνα ως μια από τις χαροκαμένες μανάδες, ως η φωνή των οικογενειών όλων όσοι έχασαν τη ζωή τους στα Τέμπη, και εξελίχθηκε σε φωνή των Ελλήνων. Μια γυναίκα σημαιοφόρος για τη δικαίωση της μνήμης των παιδιών, η οποία πια είναι η ίδια η φωνή της συνείδησης. Για όσους, δε, επιδιώκουν τη συγκάλυψη είναι ο εφιάλτης της συνείδησής τους.

Είναι πραγματικά αστείο σε τούτη τη χώρα να πιστεύουν κάποιοι ότι εν έτει 2024 μπορεί μια κυβέρνηση με επιρροή στα μίντια να «κρύψει» ή να «χαμηλώσει» όσο γίνεται τη δυναμική ενός γεγονότος που έχει φύγει από τα στενά ελληνικά σύνορα και η τραγικότητά του λειτουργεί πια σαν ξυπνητήρι σε όλη την Ευρώπη.

Η Μαρία Καρυστιανού, με τη συγκλονιστική αξιοπρέπεια της μάνας και το ψυχικό σθένος του ανθρώπου στη μάχη για δικαίωση, είναι Ο ΚΑΘΡΕΦΤΗΣ όλων εκείνων που επιδιώκουν να κρυφτούν από τις Ερινύες τους. Οι περισσότερες από 1.300.000 υπογραφές που συγκέντρωσε το διαδικτυακό ψήφισμα για την άρση της βουλευτικής ασυλίας αποτελούν τεράστια απόδειξη ότι ο «κοιμισμένος» ελληνικός λαός ίσως τελικά δεν είναι τόσο κοιμισμένος, αλλά όσο περνά ο καιρός γίνεται οργισμένος – μεγάλο μέρος του, για να είμαι ακριβής.

Η προσπάθεια να «μπαζωθούν», μετά τα στοιχεία στον τόπο του εγκλήματος, και οι φωνές της κυρίας Καρυστιανού και των άλλων γονιών ξεπερνούν πολλές φορές τα όρια του κυνισμού και αγγίζουν αυτά της χυδαιότητας.

Όμως, το 2024 δεν μπορείς να κρύψεις από τη δύναμη της επι-κοινωνίας ούτε μια βελόνα σε άχυρα, πόσο μάλλον τη ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ 57 αθώων ανθρώπων. Τα social, μαζί με όσα ΜΜΕ εξακολουθούν να πιστεύουν στην αξία της ενημέρωσης και της δικαιοσύνης, γίνονται οι αγωγοί μέσα από τους οποίους διαδίδονται παντού, από άκρη σε άκρη στη χώρα, οι συγκλονιστικές ομιλίες της κυρίας Καρυστιανού, όπως η τελευταία στο Ευρωκοινοβούλιο.

«Είμαστε βέβαιοι για τη συγκάλυψη στα Τέμπη. Η κυβέρνηση προσβάλλει τη μνήμη των νεκρών». Μια φράση «γροθιά στο στομάχι». Όπως και το πανό «Το μεγαλύτερο “θέλω” και το καλύτερο μέλλον, να ξεπλύνουμε την ντροπή».

Γιατί είναι ντροπή για την Ελληνική Δημοκρατία και προσβολή στη μνήμη των νεκρών παιδιών μας να «ξεπλένονται» οι πολιτικοί υπεύθυνοι, ώστε να μην μπορέσει η Δικαιοσύνη να αποφασίσει για εκείνους και τις ευθύνες τους.

Γιατί είναι ντροπή για την Ελληνική Δημοκρατία να παλεύει μια χαροκαμένη μάνα να μεταδώσει εκείνη σε όλη την πολιτισμένη Ευρώπη την αυτονόητη ανάγκη για απονομή δικαιοσύνης, σε μια χώρα που «μπαζώνει» κάθε λογική, κάθε ηθική.

Η Μαρία Καρυστιανού, κάθε λεπτό, κάθε ώρα, κάθε μέρα που περνά, θα είναι πιο δυνατά η φωνή των Ελλήνων που απαιτούν την τιμωρία ΟΛΩΝ όσοι οδήγησαν στο ΕΓΚΛΗΜΑ των ΤΕΜΠΩΝ. Όσο -και όσοι- προσπαθείτε να τη φιμώσετε τόσο θα βρίσκετε ακόμη πιο πολλούς στο πλάι της. Μια γροθιά μαζί της. Κι εκείνη θα είναι μόνιμα ο εφιάλτης της συνείδησής σας. Ακόμη και για όσους από εσάς δεν έχετε συνείδηση…