Η βιώσιμη ανάπτυξη που ευαγγελίζεται η κυβέρνηση στην πραγματικότητα θα είναι αβίωτη!
Του Κωνσταντίνου Βαθιώτη*
Όλα τα προηγούμενα χρόνια κανείς δεν τολμούσε να αγγίξει το θέμα της ίδρυσης ιδιωτικών πανεπιστημίων χωρίς να θέτει ζήτημα αναθεώρησης του Συντάγματος. Εν έτει 2024, άραγε, πώς ήταν δυνατόν να το τολμήσει η Νέα Δημοκρατία, επικαλούμενη μάλιστα την συμπλέουσα γνώμη κάποιων ειδικών – συνταγματολόγων, οι οποίοι, όλως τυχαίως, είναι εκείνοι που συνηθίζουν να καθαγιάζουν υπερκομματικά όλες τις νεοταξίτικες εμπνεύσεις που θίγουν την πατρίδα, την θρησκεία και την οικογένεια (τώρα και την παιδεία);
Η απάντηση είναι απλή: Η παρούσα κυβέρνηση έχει αποδείξει κατ’ επανάληψιν ότι το Σύνταγμα είναι δισυπόστατο: αφ’ ενός έχει καταντήσει τραγική κουρελού, πάνω στην οποία ποδοπατά θεμελιώδεις συνταγματικές διατάξεις, αφ’ ετέρου μοιάζει με ένα άδειο μπιμπελό: Ωραίο για να μας το δείχνει, αλλά ακόμη πιο ωραίο όταν γεμίζει το εσωτερικό του με ό,τι την συμφέρει.
Έτσι, καθίσταται άκρως επίκαιρη η ορολογία του Βασίλη Βασιλικού στο Καφενείον «Εμιγκρέκ» (εκδ. Πλειάς, Αθήνα 1973, σελ. 63), ο οποίος αποκαλούσε το ελληνικό Σύνταγμα «Ασύνταγμα», αναγνωρίζοντας ήδη πριν από μισόν αιώνα το σιχαμερό πρόσωπο του ανάποδου κόσμου μας.
Όποιος θέλει να εμβαθύνει περισσότερο στο φοβερά επικίνδυνο πολιτειολογικό μοντέλο της κυβέρνησης Μητσοτάκη αξίζει να διαβάσει το βιβλίο των Rémi Noyon και Philippe Vion-Dury «Οι νέες ιδέες» (μτφ.: Βάλια Καϊμάκη, εκδ. Πόλις, Αθήνα 2021, σελ. 65), οι οποίοι δίδουν τον ορισμό της δημοκρατορίας, μιας μορφής ψευτοδημοκρατίας που γνωρίζει ιδιαίτερη άνθηση κατά τον τρέχοντα 21ο (απατ)αιώνα: Οι δημοκρατορίες είναι «αυταρχικά καθεστώτα που δεν δανείζονται από την δημοκρατία παρά μόνο ορισμένες από τις επιφανειακές όψεις της».
Για τον γράφοντα, λοιπόν, δεν χωρεί η παραμικρή αμφιβολία ότι η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας, που πλέον και από πολλούς άλλους αποκαλείται περιπαικτικά «Νέα Δικτατορία», είναι αυτό ακριβώς: Μια δημοκρατορία, δηλ. μια, κατά τον φαινότυπό της, δημοκρατία, που, όμως, κατά τον γονότυπό της, αποτελεί δικτατορία!
Δεν θυμάμαι ποτέ άλλοτε στην κοινοβουλευτική ιστορία της Ελλάδος να είχε υπάρξει άλλη κυβέρνηση, η οποία να φέρνει στην Βουλή προς ψήφιση το ένα αντισυνταγματικό νομοσχέδιο μετά το άλλο και να μην νιώθει τον παραμικρό φόβο απέναντι στην κατακραυγή της κοινωνίας. Μια τέτοια κυβέρνηση είναι προφανές ότι διακατέχεται από ύψιστη αλαζονεία, εκμεταλλευόμενη το γεγονός ότι οι παραδοσιακοί της αντίπαλοι κάθονται προσχηματικά στα έδρανα της αντιπολίτευσης, ενώ στην πραγματικότητα ανήκουν στο ίδιο προδοτικό και ανθελληνικό στρατόπεδο από το οποίο εκτοξεύονται κάθε τρεις και λίγο τόνοι δηλητηρίου κατά των εθνικών, θρησκευτικών και οικογενειακών παραδόσεων και αξιών.
Μετά την παρά φύσιν θεσμοθέτηση του γάμου των ομοφυλόφιλων ζευγαριών, η οποία κηλίδωσε ανεπανόρθωτα την Ελλάδα μας ως πρώτη ορθόδοξη χώρα που νομιμοποίησε τον παραλογισμό, αλλά και μετά τις δρακόντειες, λαϊκιστικές και αντισυνταγματικές παρεμβάσεις στον Ποινικό Κώδικα και τον Κώδικα Ποινικής Δικονομίας, ήρθε η σειρά της νομιμοποίησης των ιδιωτικών ψευτοπανεπιστημίων ενάντια στο γράμμα τριών παραγράφων του άρθρου 16 του Συντάγματος. Ειδικότερα των παραγράφων 5, 6 και 8, όπου προβλέπεται ρητώς ότι: «H ανώτατη εκπαίδευση παρέχεται αποκλειστικά από ιδρύματα που αποτελούν νομικά πρόσωπα δημοσίου δικαίου με πλήρη αυτοδιοίκηση», «Oι καθηγητές των ανώτατων εκπαιδευτικών ιδρυμάτων είναι δημόσιοι λειτουργοί» και «H σύσταση ανώτατων σχολών από ιδιώτες απαγορεύεται».
Επομένως, η Νέα Δημοκρατορία κάνει ό,τι της καπνίσει και σε κανέναν δεν λογοδοτεί. Φορά τις αυταρχικές, καλογυαλισμένες, οργουελικές μπότες της και επελαύνει ρυθμικά και συντονισμένα εναντίον των διατάξεων του Συντάγματος.
Έζησα από μέσα επί 17 χρόνια το κρατικό πανεπιστήμιο ως έρμαιο του συνδικαλισμού, που λειτουργεί σαν φυτώριο κομματικής πειθαρχίας από το οποίο κάθε επίδοξη ή εκλεγμένη κυβέρνηση αντλεί τους στρατιώτες του συστήματος. Και γνωρίζω πλέον πολύ καλά το τέχνασμα του νεοταξίτικου τσελεμεντέ που εφαρμόζεται ως τυφλοσούρτης κάθε φορά που πρέπει να σπάσουν τα ταμπού και να αποδεχθεί ο ελληνικός λαός έναν νέο, μέχρι πρότινος απωθητικό θεσμό – είναι πλέον πασίγνωστο: Η κυβέρνηση διογκώνει ένα πρόβλημα μέχρι εκεί που δεν πάει άλλο και μετά αυτοπροβάλλεται ως ψευδοσωτήρας, λανσάροντας την ρηξικέλευθη λύση που φυσικά βολεύει πάνω απ’ όλα την ίδια και τα λόμπι που την χρηματοδοτούν. Αφού, λοιπόν, συνέβαλε στο να γίνουν μπάχαλο τα κρατικά πανεπιστήμια, τώρα έφερε από την δαιμονική κουζίνα της το υποκριτικό πιάτο των ιδιωτικών ψευτοπανεπιστημίων για να το σερβίρει στους χαυνοπολίτες με μπόλικη προπαγανδιστική γαρνιτούρα από την μετα-οργουελική Νεογλώσσα.
Για να θολώσει τα αντισυνταγματικά νερά και να υπερβεί με πονηρό τρόπο τα συνταγματικά απαγορευτικά, που δεν μπορούν να παρακαμφθούν από το ενωσιακό δίκαιο, η κυβέρνηση έπρεπε, με την βοήθεια της προπαγάνδας, να σκαρφιστεί άλλες λέξεις, μέσω των οποίων θα επιχειρούσε ταχυδακτυλουργικά να κάνει το μαύρο άσπρο, όπως έπραξε και με τον γάμο των ομοφυλοφίλων που προπαγανδιστικά τους βάφτισε ομοφύλους.
Έτσι, από το άρθρο 133 του ψηφισθέντος νομοσχεδίου μαθαίνουμε ότι τα ιδιωτικά ψευτοπανεπιστήμια προπαγανδίζονται πονηρά ως «παραρτήματα νομικών προσώπων πανεπιστημιακής εκπαίδευσης», ενώ από το άρθρο 134 πληροφορούμαστε ότι αυτά τα παραρτήματα αποτελούν «νομικά πρόσωπα ειδικού σκοπού μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα». Αλήθεια, ποιος θα δεχθεί να επενδύσει τα χρήματά του στην ίδρυση ενός πανεπιστημίου δίνοντας μάλιστα, σύμφωνα με το άρθρο 138, μια εγγυητική επιταγή 2.000.000 ευρώ, αν δεν στοχεύει στην αποκόμιση περιουσιακού οφέλους;
Εντύπωση προκαλεί, επίσης, το γεγονός ότι τα παραρτήματα αυτά δεν θα απονέμουν πτυχία, όπως απονέμουν μέχρι σήμερα τα κρατικά πανεπιστήμια, αλλά τίτλους σπουδών, που θα αναγνωρίζονται από το ελληνικό κράτος, υπό την προϋπόθεση ότι περιλαμβάνονται στο Εθνικό Μητρώο Τύπων Τίτλων Σπουδών Αναγνωρισμένων Ιδρυμάτων της Αλλοδαπής!
Πόσο απατεώνας υπήρξε ο νομοθέτης και αυτού του νομοσχεδίου προκύπτει συνδυαστικά από τα άρθρα 130 και 131, όπου καταγράφεται το προαπαιτούμενο του σκοπού και του αντικειμένου των σχετικών ρυθμίσεων. Ο μεν πρώτος πρέπει να εκπληρωθεί «κατά τρόπο σύμφωνο με τον συνταγματικό προορισμό της ανώτατης εκπαίδευσης», το δε δεύτερο θα πρέπει να υλοποιείται «με γνώμονα το γενικό συμφέρον και τις επιταγές του Συντάγματος». Όποιος έχει μελετήσει εγχειρίδια προπαγάνδας, μπορεί εύκολα να καταλάβει το κόλπο της Νέας Δημοκρατορίας: Επικαλείται το όνομα του Συντάγματος για να συγκαλύψει τον βιασμό του περιεχομένου του!
Τέλος, δεν πρέπει να περάσει απαρατήρητη μια δήλωση που είχε κάνει λίγες ημέρες πριν από την ψήφιση του νομοσχεδίου για τα ιδιωτικά ψευτοπανεπιστήμια ο υπουργός Παιδείας Κυρ. Πιερρακάκης, ο οποίος είπε ότι «η Ελλάδα δεν μπορεί να περιμένει την αλλαγή του άρθρου 16 του Συντάγματος».
Επομένως, η Ελλάδα μοιάζει με μια εγκυμονούσα ή, κατ’ εφαρμογήν του φασιστικού κώδικα της πολιτικής ορθότητας, με έναν εγκυμονούντα γονέα 1 ή γονέα 2 που, επειδή κοιλοπονά, ο γυναικολόγος-γονεολόγος θα πρέπει να την/τον ξεγεννήσει άρον άρον, ακόμη και πολύ πριν από την ώρα της/του, αποδεχόμενος τις παράπλευρες απώλειες.
Από αυτήν την απαράδεκτη δήλωση, που υποτιμά τη νοημοσύνη του μέσου Έλληνα πολίτη, προκύπτει ξεκάθαρα πόσο επικίνδυνη είναι η παρούσα ψευτοδημοκρατική κυβέρνηση, η οποία γράφει στα παλαιότερα των υποδημάτων της το πολιτικό ευαγγέλιο της χώρας, δηλ. το ελληνικό Σύνταγμα, ιεραρχώντας ως υπερσυνταγματική αξία την ανυπομονησία των πολιτών της. Άραγε, με ποιον τεκμηριωμένο τρόπο αποδεικνύεται αυτή η ανυπομονησία;
Όποιοι βαυκαλίζονται ότι η ίδρυση των «παραρτημάτων νομικών προσώπων πανεπιστημιακής εκπαίδευσης» θα επιτρέψει να πνεύσει ένας ούριος άνεμος ποιοτικής εκπαίδευσης και ακαδημαϊκής ελευθερίας, διαλύοντας ταυτοχρόνως τα τοξικά σύννεφα του κομματικού κατεστημένου των κρατικών πανεπιστημίων, πλανάται πλάνην οικτροτάτην.
Όπως το πεδίο της τηλεόρασης δεν έγινε καλύτερο αλλά πολύ χειρότερο με την λειτουργία των ιδιωτικών καναλιών, έτσι και το πεδίο της παιδείας θα έχει την ίδια μοίρα: Στην θεωρία θα επαινούνται ο πλουραλισμός και η ανεξαρτησία, αλλά στην ουσία τα ιδιωτικά ψευτοπανεπιστήμια θα υλοποιούν την νεοταξίτικη προπαγάνδα. Πλήθος, δηλαδή, πολιτών θα πρέπει να πληρώνει για να στραβώνεται!
Όσοι αμφιβάλλουν περί τούτου, ας ρίξουν μια ματιά στην παράγραφο 1 περίπτωση ε’ του άρθρου 133, όπου καταγράφεται «η προσήλωση στις αρχές της βιώσιμης και αειφόρου ανάπτυξης, της κοινωνικής συνοχής και της συμπερίληψης». Οι όροι αυτοί αντανακλούν τον γλωσσικό φετιχισμό της Νέας Τάξης Πραγμάτων, που αναπαράγεται στερεοτυπικά από εκείνους που θέλουν να υπνωτίζουν τους πολίτες με το περισπούδαστο ύφος τους, κρύβοντάς τους την πικρή και ανάποδη αλήθεια: Η βιώσιμη ανάπτυξη που ευαγγελίζεται η κυβέρνηση στην πραγματικότητα θα είναι αβίωτη, ενώ η κοινωνική συνοχή και η συμπερίληψη υπηρετούν την κοινωνική διάλυση και τον διχασμό.
*Πρ. αναπλ. καθηγητής Νομικής Σχολής ΔΠΘ
