Έρχεται ολοταχώς καταπάνω μας το λιτό τραπέζι της Καθαράς Δευτέρας, που είναι φορτωμένο με όσα τρώνε οι μεγάλοι λευκοί καρχαρίες
Του Παναγιώτη Λιάκου
Η ομαδική μας προπόνηση για το πρωτάθλημα εγκράτειας άμα τε και τήρησης των παραδόσεων συνεχίζεται πυρετωδώς. Μετά την Τσικνοπέμπτη, η οποία αποτέλεσε τον τελικό του Τσάμπιονς Λιγκ… μπριζολοφαγίας, ψητομανίας και παϊδακισμού, έρχεται το Μουντιάλ της καούρας: η Καθαρά Δευτέρα. Αρχίζει η νηστεία και πρέπει να τηρήσουμε κατά γράμμα όσα επιβάλλει ο άγραφος πνευματικός νόμος της παραδόσεως – τουλάχιστον όπως έχουμε ερμηνεύσει εμείς αυτόν τον νόμο, πάντοτε καταπώς νομίζουμε ότι μας βολεύει.
Λοιπόν, έχουμε και λέμε. Μόνο και μόνο η ιδέα ότι θα βρεθούμε σε περίοδο αποχής από το κρέας (όχι ότι οι περισσότεροι θα το πράξουμε, δηλαδή) μας υποχρεώνει από τώρα να νιώθουμε ρετάλια από την εξάντληση. Σκεπτόμενοι ότι αρχίζει νηστεία, αισθανόμαστε το στομάχι μας να γουργουρίζει, ακόμα κι αν πριν από 10 λεπτά φάγαμε ενάμιση λαγό στιφάδο! Μοναχή η σκέψη ότι οφείλουμε να πλησιάσουμε την εγκράτεια που επιβάλλει το πνεύμα των ημερών που οδηγούν στη Μεγαλοβδομάδα και την Ανάσταση μας κάνει να νιώθουμε σαν μεγάλοι λευκοί καρχαρίες που τρακάρουν με κοπάδι από τσιπούρες, σκουμπριά και φώκιες.
Παρακολουθούμε με αγωνία τα ρεπορτάζ για τη Βαρβάκειο, την ιχθυόσκαλα Κερατσινίου, τις τιμές στα καλαμαράκια, τις διαφορές χταποδιών και μοσκιών, τη γάμπαρη Αμβρακικού, το καλάθι των «φτηνών» μαλακίων που επέλεξε ο Κούλης να μας σερβίρουν τα σούπερ μάρκετ και για τη διάμετρο που θα πρέπει να έχει η λαγάνα, όταν πωλείται 5 ευρώ έκαστη.
Και θα έρθει η ημέρα, θα παρακολουθήσουμε εις τας τηλεοράσεις γνήσια ελληνικά και συνάμα… τελαπόνγκο καρναβάλια, τα οποία υπηρετούν το συγκριτιστικό στιλ που εντοπίζεται κάπου ανάμεσα στο βραζιλιάνικο Ρίο ντε Τζανέιρο, το Ρίον της Αχαΐας και τη Χασιά του νομού Αττικής.
Και θα στρωθούμε στο ταπεινό τραπέζι, το οποίο θα μας φανεί και φτωχό, για να μπακανιάσουμε έναν κουβά ντολμαδάκια, μισό τάνκερ καλαμαράκια τηγανητά, 55 λίτρα ούζο μηδενικής απόσταξης, μια σκάφη πατάτες τηγανητές, δύο ταψιά χαλβά, 88 χταπόδια στη σχάρα, πίκλες, μύδια, στρείδια και μία πισίνα γεμάτη λευκό ταραμά.
Κι ύστερα, όλοι μαζί, σε αναζήτηση εφημερεύοντος φαρμακείου για να προμηθευτούμε οτιδήποτε αντιμετωπίζει τις καούρες.
Αμέσως μετά ένα τοσοδά γλυκάκι, για τη χώνεψη…
